به عنوان مثال، در منطقه ای که به نام پاسداران شناخته می شود و از مناطق برخوردار شهر نیز محسوب می شود، در نام گذاری کوچه ها خصوصا کوچه هایی که سفارت خانه های غربی در آن قرار دارد نامی از شهدا نیست و کوچه ها با عناوینی چون گلستان ، بوستان و غیره یا به ترتیب شماره شناخته می شود یا در خیابان مقدس اردبیلی(زعفرانیه) خیابانها بانام های الفبا نام گذاری شده اند، در حالی که باید پرسید که چرا نام این خیابان ها را به نام کسانی که الفبای عشق و ایثار را به ما آموختند تغییر نداده اند.

دراین میان هرچند برخی مناطق بالای شهر مانند فرمانیه را شهید لواسانی و یا، خیابان زعفرانیه را مقدس اردبیلی نام گذاری کرده اند و در نقشه های شهری این مناطق با چنین نام هایی شناخته می شوند ولی، به دلیل نبود اطلاع رسانی و فرهنگ سازی لازم، بسیاری از مردم از نام این مناطق اطلاعی ندارند و همچنان آن را فرمانیه می خوانند درحالی که، اگر مسئولان شهرداری در این زمینه به خوبی عمل می کردند و رسانه ها نیز به وظیفه فرهنگ سازی خود توجه بیشتری نشان می دادند، نامگذاری های صورت گرفته امروز در جامعه عملی و اینک نام خیابان های بالای شهر نیز به نام شهدا معرفی و مطرح می شد.

از سوی دیگر، برخی مخالفت ها در نامگذاری معابر شهری به نام شهدا نیز سبب شده است موضوع زنده نگاه داشتن نام شهیدان با چالش رو به رو شود به گونه ای که در این زمینه، برخی اعضای شورای شهر مخالف نامگذاری میدان ها و معابر به نام شهدا هستند و در کنار آن برخی رسانه های جریانی خاص نیز به این قضیه دامن می زنند.

اما زمانی تاسف ها در این زمینه بیشتر می شود که نام کوچه ای که محل زندگی یک خواننده ضد انقلاب در دوران پهلوی بوده است همچنان زینت محله باشد! و نام کوچه تغییری نکرده باشد که این موضوع نشان از بی توجهی مسئولان نسبت به حذف مظاهر فساد و زنده نگه داشتن نام این افراد در جامعه است که چنین رویه ای سبب شده است این سوال در اذهان متبادر شود که چرا نام شهیدان انقلاب یا دفاع مقدس به جای نام این خواننده قرار نمی گیرد؟ و آیا این خواننده برای این انقلاب زحمتی کشیده وآیا آبروی بیشتری نسبت به شهدا دارد؟

.