به گزارش شهدای ایران،سعید شهرابی فراهانی، نویسنده و تحلیلگر مسایل سیاسی و بین الملل نوشت:در حالی‌که افکار عمومی با موجی از اخبار خوش‌بینانه درباره رفع تحریم‌ها، آزادسازی منابع بلوکه‌شده، ورود سرمایه خارجی و گشایش اقتصادی روبرو شده، منابع آگاه از شکل‌گیری یک پروژه حساب‌شده در سطح عالی مدیریت اجرایی کشور خبر می‌دهند که هدف آن، بازطراحی مسیر تعامل با غرب، به‌ویژه ایالات متحده، در قالبی به‌ظاهر جدید اما با ماهیتی آشناست.
پروژه‌ای که از آن با عنوان "تیم برجام۱۴۰۴" یاد می‌شود، با تکیه بر تزریق «توهم موفقیت» و مدیریت توقعات، در حال القای یک مسیر بی‌بازگشت به بدنه تصمیم‌گیری کشور است.
در این سناریو، گزارش‌ها از برگزاری جلسات روزانه با مدیران برای آماده‌سازی دوران پساتحریم، خوشحالی از ورود هواپیماهای آمریکایی، برنامه‌ریزی برای اتصال سیستم بانکی به سوئیفت، و حتی سخن از اتحاد اقتصادی با آمریکا و روسیه علیه چین حکایت دارند. مجموعه‌ای از اهداف که بیش از آن‌که بر واقعیت استوار باشند، بر «بزرگ‌نمایی وعده‌ها» برای تغییر فضای روانی جامعه تکیه دارند.
نفوذی‌ها در اتاق فرمان؟
برخی تحلیلگران، این روند را نتیجه متاستاز شبکه‌ای مشکوک در لایه‌های تصمیم‌سازی می‌دانند؛ جریانی متصل به ساختارهای خارجی و برخی نهادهای لابی‌گر مانند نایاک، که با نفوذ در شوراهای کلیدی و اتاق‌های راهبردی، در حال طراحی مسیری برای تغییر جهت راهبردی کشور هستند.
شواهد موجود حاکی از آن است که این جریان، با استفاده از ابزارهایی چون تورم هدفمند، ناترازی ساختگی، تخریب ارز ملی و تحریک فضای عمومی، زمینه‌سازی برای تحمیل مسیر مذاکره و تصویب لوایح مرتبط با FATF را فراهم کرده است.
از مهندسی توقع تا تسلیم استراتژیک
بر اساس این تحلیل، خطر اصلی نه در اصل مذاکره، بلکه در ساختار تحمیل‌شده و وابسته‌ساز آن نهفته است؛ جایی که نظام تصمیم‌گیری با کوهی از توقعات غیرواقعی مواجه می‌شود و در لحظه فروپاشی این خیال‌سازی‌ها، به ناچار به گزینه‌های دیکته‌شده خارجی تن می‌دهد.
طوری که شبکه نفوذی جامعه ایران اکنون در نقطه‌ای بی‌سابقه از «قطبی‌شدگی، بی‌اعتمادی، و نارضایتی انباشته» درحال قراردادن است و کوچک‌ترین اشتباه محاسباتی در این میدان پرریسک، می‌تواند تبعاتی جبران‌ناپذیر برای امنیت ملی و ثبات اجتماعی کشور به همراه داشته باشد.
پایان بازی کجاست؟
تحلیلگران هشدار می‌دهند که نئوبرجام، برخلاف نسخه پیشین، با سرعت و بی‌پروایی بیشتری در حال اجراست و اگر در کوتاه‌ترین زمان ممکن، از سوی نهادهای اطلاعاتی و نظارتی بادومولفه پیش بینی وپیشگیری مهار نشود، ممکن است فاجعه‌ای عمیق‌تر از آنچه در برجام رخ داد رقم بزند؛ فاجعه‌ای که نه تنها اقتصاد، بلکه انسجام سیاسی-اجتماعی کشور را نشانه گرفته است.
