به گزارش شهدای ایران به نقل از فارس، پس از اینکه دونالد ترامپ در بخشی از گفتوگوی خود با «فاکسنیوز» از مکاتبه مستقیم با رهبرمعظمانقلاب خبر داد و بار دیگر موضوع «مذاکره» را مطرح کرد، اگرچه نماینده ایران در سازمان ملل ادعای ترامپ درباره ارسال نامه را رد کرد اما بازهم برخیها بدون توجه به تهدیدهای ترامپ در همان مصاحبه گفتند که ترامپ به دنبال کاهش تنشهاست و حال که خودش درخواست داده باید از فرصت استفاده کرد.
در مقابل البته کارشناسان و تحلیلگران گفتند که نه تنها ترامپ به دنبال کاهش تنش نیست بلکه میخواهد ایران را با تهدید پای میز مذاکره تحمیلی بکشاند.
با توجه به مباحث مطرح شده و تجربهای که در بدعهدی آمریکا وجود دارد، حضرت آیتالله خامنهای رهبر معظم انقلاب در دیدار کارگزاران صریح و شفاف موضع جمهوری اسلامی را بیان کردند.
مقام معظم رهبری در این دیدار فرمودند: « بعضی از دولتهای قلدر - واقعاً بنده هیچ تعبیری مناسبتر برای بعضی از شخصیّتها و رؤسای خارجی، جز همین کلمهی «قلدر» سراغ ندارم ـ اصرار به مذاکره میکنند، مذاکره آنها برای حلّ مسائل نیست، برای تحکّم است. [میگویند] مذاکره کنیم تا آنچه را که میخواهیم، بر طرف مذاکره ـ که آن طرف میز نشسته ـ تحمیل کنیم؛ اگر قبول کرد که چه بهتر، اگر قبول نکرد جنجال راه بیندازیم که اینها از میز مذاکره فاصله گرفتند، از پای میز بلند شدند! این تحکّم است. مذاکره برای آنها راهی است، مسیری است برای طرح توقّعات جدید....
اگرچه تاریخ سراسر نشان دهنده بدعهدی آمریکا است اما مردم ما در همین دهه گذشته هم نتیجه اعتماد دولتمردان را دیده اند. البته این در حالی است که رهبر معظم انقلاب از همان ابتدا اعلام کردند که نسبت به آمریکا خوشبین نیستند.
بیستم فروردین سال ۹۴ بود که حضرت آیت الله خامنه ای فرمودند: [درباره مذاکره با آمریکا] جدّاً دغدغه دارم؛ این دغدغه ناشی از آن است که طرف مقابل بشدّت اهل فریب و دروغ و نقضعهد و حرکت در خلاف جهت صحیح است.
مقام معظم رهبری اول فروردین سال ۹۲ وقتی برخی ها ادعا می کردند مذاکرات خوب پیش رفته، فرمودند که « من به این گفتگوها خوشبین نیستم. چرا؟ چون تجربههای گذشتهی ما نشان میدهد که گفتگو در منطق حضرات آمریکائی به این معنی نیست که بنشینیم تا به یک راه حل منطقی دست پیدا کنیم - منظورشان از گفتگو این نیست - منظورشان از گفتگو این است که بنشینیم حرف بزنیم تا شما نظر ما را قبول کنید! هدف، از اول اعلام شده است؛ باید نظر طرف مقابل قبول شود. لذا ما همیشه اعلام کردیم و گفتیم که این، گفتگو نیست؛ این، تحمیل است و ایران زیر بار تحمیل نمیرود. من به این اظهارات خوشبین نیستم، اما مخالفت هم ندارم.
رهبر معظم انقلاب در مسئله برجام هم از ابتدا به طرف آمریکایی بدبین بودند و از همان ابتدا نیز گفته بودند که نباید بر اساس خوشبینی با دشمن مذاکره کرد و حتی در طول مذاکرات بارها و بارها خط قرمزهایی را تعیین کردند که از امتیازدهی بیملاحظه تیم مذاکرهکننده جلوگیری به عمل آید.
در نهایت نیز مقام معظم رهبری مسئله مذاکرات و نتیجه آن را به صورت مشروط با ۹ شرط تأیید کردند. اما آنچه در عمل رخ داد این بود که مذاکرهکنندگان ایرانی برخی از خطوط قرمز تصریح شده را رد کردند و با اصرار فراوان مدعی شدند که عدم رعایت این خطوط قرمز به نتیجه مذاکرات صدمهای نخواهد زد. عدم رعایت همان خطوط قرمزی که رهبری از ابتدا تعیین کرده بودند باعث شد دشمن که از ابتدا به دنبال خیانت بود از ایران امتیاز نقد بگیرد و وعدههایی نسیه بدهد و در عمل به هیچیک از وعدههای خود عمل نکند.
تصریحات رهبر معظم انقلاب اسلامی در طول ایام مذاکرات و سالهای بعد از آن درباره این که آمریکا شایسته مذاکره نیست و اعتمادی را که در یک مذاکره و بده و بستان سیاسی لازم است، نمیتوان به دولتمردان آمریکا داشت، به حدی زیاد است که افکار عمومی همچون نوار همه آنها را در ذهن خود مرور میکنند.
رهبر معظم انقلاب در ابتدای مذاکرات هم در سخنرانی علنی خود در ابتدای مذاکرات تصریح کردند: «من به این گفتوگوها خوشبین نیستم. چرا؟ چون تجربههای گذشته ما نشان میدهد که گفتوگو در منطق حضرات آمریکایی به این معنی نیست که بنشینیم تا به یک راه حل منطقی دست پیدا کنیم.»
حضرت آیتالله خامنهای در آبان ماه سال ۹۲ فرمودند: «همچنان که گفتم خوشبین نیستم؛ من فکر نمیکنم از این مذاکرات آن نتیجهای را که ملت ایران انتظار دارد، به دست بیاید، لکن تجربهای است و پشتوانه تجربی ملت ایران را افزایش خواهد داد و تقویت خواهد کرد؛ ایرادی ندارد، امّا لازم است ملت بیدار باشد، بداند چه اتفاقی دارد میافتد تا بعضی از تبلیغاتچیهای . دشمن و بعضی از تبلیغاتچیهای بی مزد و مواجب از روی سادهلوحی نتوانند افکار عمومی را گمراه کنند.»....
ایشان همان ایام هم در دیدار مداحان درباره مذاکرات هستهای تصریح کردند: «من البته هیچوقت نسبت به مذاکره با آمریکا خوشبین نبودم. نه از باب یک توهم بلکه از باب تجربه؛ تجربه کردیم. نه از باب یک حالا اگر یک روزی در جریان حوادث و جزئیات و یادداشتها و نوشتههای این روزها قرار بگیرید، خواهید دید که این تجربه ما از کجا حاصل شده؛ تجربه کردیم. لکن با وجود اینکه من خوشبین نبودم به مذاکره با آمریکا، با این مذاکرات موردی، مخالفت نکردم، موافقت کردم؛ از مذاکرهکنندگان هم با همه وجود حمایت کردم، الان هم حمایت میکنم. البته این را هم ما گفتیم که توافق نکردن بهتر از توافق بد است -که این حرف را آمریکاییها هم میزنند- این فرمول، فرمول درستی است؛ نکردن از توافق کردنی که در آن، منافع ملت پایمال بشود، عزت ملت از بین برود، ملت ایران با این عظمت، تحقیر بشود [بهتر است]، توافق نکردن شرف دارد بر یک چنین توافق کردنی.»
رهبر معظم انقلاب از ابتدای مذاکرات برجام تا انتهای آن همواره با تعیین خط قرمزهایی تلاش میکردند که از امتیاز دادن بیشتر به دشمن جلوگیری کنند. ایشان بارها متذکر شدند که باید عمل به تعهدات دو طرف مذاکرات به صورت گام به گام و همزمان باشد. یعنی ایران تعهدی را با آمریکا اجرا کند که طرف آمریکایی خود را ملزم به اجرای گام اول آن بداند. اما دیدیم کسانی که خوشبین بودند که در مذاکره با آمریکا بیش از ۱۳۰ میلیارد دلار پول آزاد شده و فقط مشکل اساسی این است که این حجم پول آزاد شده را چگونه باید در کشور هزینه کرد، امروز به یک جمله بسنده میکنند: «خب چکار باید کرد وقتی طرف آمریکایی بدعهدی کرده است.»