شهدای ایران:سرویس سیاسی/مازیار شیری/تصمیم جوزف عون، رئیس‌جمهور لبنان، در عدم دعوت از پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران، برای حضور در مراسم تشییع شهید سید حسن نصرالله نه تنها یک اشتباه دیپلماتیک جدی است، بلکه نشان‌دهنده عدم درک صحیح از اصول روابط بین‌الملل و بی‌احترامی به روابط دوستانه و تاریخی ایران و لبنان می‌باشد. این اقدام نه تنها به زیان دولت لبنان است، بلکه از لحاظ سیاسی و اخلاقی نیز قابل نقد است.  اگرچه آقای پزشکیان برای حضور در مراسم اعلام آمادگی کرده بود، اما دولت لبنان دعوتی برای رئیس جمهور ایران ارسال نکرد و حضور آقای قالیباف نیز پس از پیگیری‌های وی و به دعوت نبیه بری، رئیس مجلس لبنان انجام خواهد شد.

بی‌احترامی به روابط تاریخی ایران و لبنان
لبنان و ایران همواره روابط مستحکم و دوستانه‌ای داشته‌اند که بر اساس احترام متقابل و همکاری‌های راهبردی بوده است. ایران نه تنها در زمینه‌های سیاسی، اقتصادی و نظامی، بلکه در عرصه‌های فرهنگی و اجتماعی نیز همیشه حامی لبنان بوده است. بنابراین، عدم دعوت از پزشکیان، رئیس‌جمهور ایران، برای شرکت در مراسم رسمی لبنان نه تنها نشان‌دهنده بی‌احترامی به این روابط است، بلکه می‌تواند این تصور را در جامعه ایرانی ایجاد کند که دولت لبنان دیگر به روابط دوستانه خود با ایران اهمیت نمی‌دهد. چنین اقدامی قطعا برای عون گران تمام خواهد شد.

ناتوانی در اتخاذ تصمیمات مستقل و مبتنی بر منافع ملی
تصمیم جوزف عون در عدم دعوت از پزشکیان نمی‌تواند توجیهی منطقی داشته باشد جز اینکه لبنان تحت فشارهای خارجی، به‌ویژه از سوی ایالات متحده و کشورهای عربی، قرار گرفته است. این نشان‌دهنده ناتوانی دولت لبنان در اتخاذ تصمیمات مستقل است. به‌عنوان رئیس‌جمهور کشوری که باید منافع ملی آن را در نظر بگیرد، جوزف عون باید قادر می‌بود تا در برابر این فشارها مقاومت کرده و تصمیمی اتخاذ کند که حداقل ادای دینی به کمک ها و حمایت ایران از مقاومت و مردم مظلوم لبنان باشد و نه گوش به فرمان اججنبی ها بی خیال یک تاریخچه کامل از حمایت مردم ایران شود. در عوض، او به نظر می‌رسد که در برابر فشارها تسلیم شده و این تصمیم را اتخاذ کرده است، که خود باعث کاهش اعتبار لبنان در عرصه‌های بین‌المللی خواهد شد.

ضربه به اعتبار دولت لبنان در جهان عرب و منطقه
عدم دعوت از رئیس‌جمهور ایران می‌تواند پیامدهای منفی برای اعتبار عوندر جهان عرب و در میان کشورهای هم‌پیمانش داشته باشد. لبنان به عنوان یک کشور عربی و مسلمان باید به نحوی عمل کند که نشان‌دهنده استقلال سیاسی و دیپلماتیک آن باشد. اما چنین تصمیماتی نشان می‌دهد که لبنان بیشتر به فشارهای کشورهای خارجی تن داده و در روابطش با کشورهای بزرگ منطقه از جمله ایران، کمتر از موضع قدرت عمل کرده است. این نوع رویکرد می‌تواند به کاهش تأثیرگذاری لبنان در تصمیمات منطقه‌ای و جهانی منجر شود.

سوء استفاده از موقعیت لبنان برای تسویه‌حساب‌های سیاسی
به نظر می‌رسد که تصمیم جوزف عون در عدم دعوت از پزشکیان به نوعی به تسویه‌حساب‌های سیاسی با ایران مربوط می‌شود. این نوع رفتار نشان‌دهنده فقدان دیپلماسی مؤثر و زیرکانه است که باید در روابط میان کشورهای مستقل و همسایه رعایت شود. با این تصمیم، جوزف عون به‌طور غیرمستقیم نشان می‌دهد که دولتش  بیشتر تحت تأثیر فشارهای بین‌المللی و بازی‌های سیاسی خارجی قرار دارد تا منافع ملی و منطقه‌ای خود را در نظر بگیرد. چنین اقدامی نه تنها به اعتبار لبنان آسیب می‌زند، بلکه منجر به بی‌اعتمادی میان دولت لبنان و کشورهای هم‌پیمان آن خواهد شد.

ایجاد بحران‌های داخلی و خارجی برای لبنان
عدم دعوت از رئیس‌جمهور ایران ممکن است موجی از نارضایتی را در داخل لبنان ایجاد کند. مردم لبنان، که بخش زیادی از آنها از روابط نزدیک با ایران حمایت می‌کنند، از چنین تصمیمی شگفت‌زده و ناراضی خواهند بود. این تصمیم می‌تواند موجب افزایش نارضایتی‌های داخلی و دامن زدن به بحران‌های سیاسی در لبنان شود. در سطح بین‌المللی نیز، این اقدام ممکن است باعث کاهش حمایت‌های بین‌المللی از لبنان، به‌ویژه از سوی ایران و گروه‌های مقاومت در منطقه، شود.

در نهایت، تصمیم جوزف عون در عدم دعوت از پزشکیان نه تنها یک اشتباه دیپلماتیک و سیاسی است، بلکه این اقدام ضربه‌ای جدی به جایگاه او بعنوان رییس جمهور لبنان وارد می کند.