شهدای ایران:سرویس فرهنگی/ فرهنگ تبلیغات یکی از مهمترین موضوعاتی است که به دلیل پیوستگی و نزدیکی آن با جریان زندگی مردم می‌تواند بیشترین تأثیر را در نوع زیست مردم داشته باشد و نباید از آن غافل شد. اینکه این تبلیغات در مورد مصرف فرهنگی یا غذایی مردم باشد اما بدون نظارت و یا هر گونه پیوستی رها شود تهدیدات غیر قابل جبرانی خواهد داشت. 

امروزه مارکت یا بازار فقط آنچیزی نیست که به اقتصاد  و طبیعت آن یعنی عرضه و تقاضا مربوط باشد. وقتی از تبلیغات در مورد محصولی صحبت می‌کنیم در حال بررسی محتوایی هستیم که طی آن به صورت گسترده منتشر می‌شود و از حریم خصوصی یک کسب و کار خارج می‌شود. 

ماجرای تبلیغ «سه نان» نه اولین و احتمالا نه آخرین کسب و کاری باشد که در تبلیغ خود پیوستهای فرهنگی را رعایت نمی‌کند، البته اینکه این تولید کننده در تبلیغ خود از قوانین نیز عدول کرده قابل چشم پوشی نیست اما می‌توان به همین بهانه نگاهی دوباره به فرهنگ تبلیغات و نظارتهایی که باید بیشتر از حد معمول و در سطح آنچه به اصطلاح اماکن یا همان « اداره نظارت بر اماکن عمومی» نامیده می‌شود کرد. 

امروزه بخش زیادی از تبلیغات کسب و کارها برای تعامل با فضای مجازی که خارج از زندگی واقعی نیز نیست طراحی می‌شود. نگاهی به آنچه برای «سه نان» پیش آمد می تواند ما را متوجه یک رهایی گسترده در سطح بالا در این مورد مکند. لازم است متذکر شویم شاید ماجرای «سه نان» به دلیل معروف بودن آن در برند پیش آمده باشد که قطعا به دلیل نوع تصویر آن و تحلیل پشت سرش پیش آمده اما واقعیت این است که در تبلیغات محصولات در حوزه های مختلف زندگی مردم رها شده و بعضا در آنها هیچ قانون و مقرراتی رعایت نمی‌شود. 

نگاهی به فیلم تبلیغاتی منتشر شده از طرف «سه نان» علاوه براینکه مدیریت شده بوده و مشخص است برای اهداف تبلیغاتی و تجاری تولید شده اما به صورت واضح در حال ترویج نشر بی حیایی و بی حجابی در جامعه است! قطعا این تبلیغات برای رسانه های رسمی و بعنوان یک کلیپ رسمی از شرکتی که در جمهوری اسلامی فعالیت می‌کند نیست و کاملا صرف شبکه های اجتماعی می شود اما عناصر آن داد می زند که این تبلیغات علاوه بر شعار دادن علیه قانون حجاب در کشور، استفاده ابزاری از زن و موضوع حساس آن در جامعه ایرانی است. 

ایجاد نا امنی برای زن محجبه و عدم  رعایت قانون حجاب و در مقابل استفاده تبلیغاتی از موضوع «کشف حجاب» ماجرا را پیچیده تر هم می‌کند. اما سر نخ ماجرا را باید در طراحان کمپینهای تبلیغاتی پیدا کرد جایی که همین شرکت به گفته برخی فعالین در کمپین های تبلیغاتیش خیلی موفق نبوده مگر با انتقادات و تبلیغات منفی که این کار شرکت هم انتحاری در همین راستا بوده، سوالی که باید در گزارش همواره به آن اشاره کرد این است: آیا تدبیری برای مدیریت و نظارت فرهنگ تبلیغات در فضای مجازی و شبکه های اجتماعی حداقل برای شرکتهای رسمی وجود دارد؟ 

این کمپین تبلیغاتی صریحا با موج دو قطبی کاذب اجتماعی ایران که تحرریکات خارجی دارد یعنی حجاب و بی حجابی همراه شده و به دلیل نبود قوانین مشخص و نظارت کاربردی باعث مخدوش شدن امنیت روانی و آرامش جامعه می‌شود. 

طراحان این کمپینهای تبلیغاتی کاملا سو استفاده کننده هستند چرا که پک کننده‌ها ارتباط مستقیمی با «سه نان» ندارند و این شرکت می‌تواند به راحتی از برخوردهای احتمالی فرار کند. صورت مسئله درست ماجرا نظارت روی فرهنگ تبلیغات و برندینگ است که نتوانند در تبلیغ خود خلاف ماهیت قانون، فرهنگ و عرف ایرانی عمل کنند.

*منبع:خبرگزاری دانشجو