به گزارش شهدای ایران،برنامههای فرهنگی در مناسبتهای مختلف ملی مانند ایام دهه فجر، نقش مهمی در انتقال ارزشها، تقویت هویت ملی و یادآوری تاریخ انقلاب دارند. این مناسبتها از جمله مهمترین رویدادهای کشور به حساب میآیند که با برگزاری مراسم متنوعی در مدارس، فرهنگسراها و فضای عمومی شهرها همراه هستند. سرودها، نمایشها، سخنرانیها و راهپیماییها از جمله برنامههایی هستند که هدف آنها ارتباط با مردم و ایجاد حس همبستگی اجتماعی است. اقشار مختلف از جمله معلمان و دانشآموزان خواهان تغییر و تحول در برنامههای دهه فجر هستند تا این برنامهها جذابتر و متناسب با نیازهای نسل جدید باشند. مشارکت فعال دانشآموزان در طراحی و اجرای برنامهها و استفاده از ابزارهای نوین مانند تکنولوژی و فضای دیجیتال از جمله پیشنهادات مهم در این زمینه است. دانشآموزان به تنوع و نوآوری در برنامهها، مشارکت فعال خود در طراحی و اجرا و همچنین به محتوای بهروز و مناسب توجه دارند. در کشورهای مختلف نیز برنامههای فرهنگی در مناسبتهای ملی و تاریخی با هدف انتقال ارزشها و تقویت هویت ملی برگزار میشوند، ولی در مقایسه با ایران تفاوتهایی دارند. با این حال، در بسیاری از کشورها نیز مانند ایران، برنامههای فرهنگی گوناگونی برای بزرگداشت مناسبتها برگزار میشود که ممکن است شامل سرود، نمایش، سخنرانی، مسابقات و فعالیتهای هنری باشد. با مرور این مراسمات به شباهتها و تفاوتهایی در برنامههای فرهنگی ایران با سایر کشورها میرسیم.
جشن سالگرد ما فرق دارد
۱. حضور مردم و مشارکت عمومی: در ایران حضور مردم در مراسمها بسیار گسترده است، بهویژه در راهپیماییها، اما در برخی کشورها مانند امریکا و فرانسه، مشارکت عمومی بیشتر در قالب جشنهای خیابانی یا رژههاست و کمتر جنبه تودهای دارند.
۲. مراسم فرهنگی و هنری: در ایران، برنامههای فرهنگی گستردهای مانند نمایشهای هنری و مسابقات در مدارس و فرهنگسراها برگزار میشود که در کشورهای دیگر، مانند امریکا و بریتانیا برنامهها بیشتر جنبه سرگرمی دارند و کمتر به برنامههای هنری و فرهنگی رسمی توجه میشود.
۳. گستردگی و تنوع برنامهها: ایران مراسمها متنوع و شامل سرودها، تئاترها، سخنرانیها و برنامههای مختلف است، اما در سایر کشورها مانند امریکا و فرانسه، مراسمها بیشتر بر رژهها یا جشنهای خیابانی متمرکز هستند و تنوع کمتری دارند.
۴. تأکید بر تاریخ و ارزشها: ایران تأکید زیادی بر تاریخ انقلاب و انتقال ارزشها به نسلهای جدید دارد که در سایر کشورها مانند امریکا و فرانسه، تأکید بیشتر بر جنبههای ملی و تاریخی است، اما کمتر به ارزشهای خاص انقلاب توجه میشود.
۵. رسانهها و پوشش ملی: در ایران رسانهها بهویژه تلویزیون، به طور گسترده مراسمها را پوشش میدهند، اما در کشورهای مانند امریکا و فرانسه، رسانهها بیشتر بر سرگرمی و جشنها تمرکز دارند و پوشش فرهنگی کمتری دارند.
۶. تنوع سنی و گروههای مختلف: در ایران برنامهها برای تمام گروههای سنی طراحی میشود، اما در دیگر کشورها بیشتر برای بزرگسالان و خانوادهها برنامهریزی میشود و تنوع سنی کمتری وجود دارد.
با این مقایسه ایران با تأکید بر حضور گسترده مردم، تنوع برنامههای فرهنگی و آموزشی و انتقال ارزشهای ملی از طریق مدارس و فرهنگسراها ویژگی منحصربهفردی دارد. در مقابل بسیاری از کشورها مراسمهایی رسمی، نظامی یا تاریخی برگزار میکنند که کمتر بر مشارکت عمومی و برنامههای متنوع برای گروههای سنی مختلف تمرکز دارند، اما باید پذیرفت در کنار این محاسن، نظرات مختلف مردم در گروههای سنی متفاوت، میتواند نکات مهمی را درباره کیفیت و تأثیرگذاری این فعالیتها نمایان کند. به عنوان مثال برخی از افراد به نوآوری و تنوع در این برنامهها تأکید دارند و معتقدند که برنامههای سنتی دیگر نمیتواند نیازهای نسلهای جدید را پاسخ دهد، این در حالی است که این مراسمها فرصتی برای تقویت یاد و خاطره انقلاب و ارزشهای ملی است.
والدین
بانوی ۳۵ سالهای میگوید: «جنبههای فرهنگی نقش مهمی در تربیت فرزندان دارند و ارزشها، آداب و زبان خانواده تأثیر زیادی بر هویت کودک میگذارند. کودکان بیشتر از والدین خود الگو میگیرند و روشهایی مانند داستانگویی و هنر در آموزش این ارزشها مؤثرند. با این حال، در آموزش مسائل فرهنگی و دینی، جذابیت و توجه کافی وجود ندارد. نمازخانههای مدارس فضای مناسبی ندارند و سبک زندگی مدرن فرصت کافی برای انتقال ارزشها نمیدهد. تضاد بین نسلها نیز باعث اختلافنظر میشود. راهپیماییها و مراسمات فرهنگی میتوانند فرصتی برای کاهش این تضادها و انتقال فرهنگها باشند، اما باید به روز و خلاقانه برگزار شوند. به هر حال همه ما کوچک و بزرگ و نسل به نسل فرزندان همین انقلابیم.»
مادر ۳۸ سالهای میگوید: «مراسمها خوب هستند، مخصوصاً غرفههای فرهنگی مانند آموزش خطاطی و نقاشی در مراسمها.»
پدر ۴۲ سالهای میگوید: «راهپیماییها مانند راهپیمایی ۲۲ بهمن شور و حال خاصی دارد، اما باید امکاناتی مانند غرفههایی برای نمایش تاریخ انقلاب وجود داشته باشد.»
مادر ۴۰ سالهای میگوید: «اگر مسیر راهپیماییها طولانیتر باشد، برای بچهها جذابتر میشود؛ به شرط سرگرمیهای متنوع برای کودکان.»
پدر ۴۵ سالهای میگوید: «توجه بیشتری به خانوادههایی که با بچههای کوچک میآیند، شود؛ همچنین به سالمندان.»
پدر ۴۲ سالهای میگوید: «غرفههای فرهنگی باید بیشتر به تاریخ انقلاب و دستاوردهای آن بپردازند.»
مادر ۴۰ سالهای میگوید: «پذیرایی نیاز به بهبود دارد، خوراکیها خیلی سریع تمام میشود. اگر تأمین بهتری وجود داشته باشد، مراسم جذابتر میشود.»
پدر ۴۴ سالهای میگوید: «توزیع بهتر خوراکیها در نقاط شلوغ ضروری است.»
مادر ۳۹ سالهای میگوید: «جای غرفههایی که به مسائل اجتماعی و فرهنگی پرداخته شود، خالی است؛ تعامل بیشتری باید صورت بگیرد.»
مادر ۴۰ سالهای میگوید: «این مراسمها حس اتحاد و همبستگی میدهد، اما گاهی باید هدف اصلی این مراسمها به درستی درک شود.»
فرزندان
پسر ۹ سالهای میگوید: «پرچمهای بزرگ خیلی قشنگ هستند. بیشتر دوست داشتم افراد با لباسهای عجیب در جمعیت باشند و بازیهای شاد هم بیشتر برگزار شود.»
دختر ۷ سالهای میگوید: «خوشحال شدم که بادکنک گرفتم و در غرفه نقاشی کشیدم، اما کاش خوراکیهای بیشتری میدادند.»
دختر ۱۶ سالهای میگوید: «غرفههای فرهنگی مثل پخش فیلمهای کوتاه خوب هستند. برنامهها باید تعاملیتر باشند و مسابقات برای انگیزه بیشتر برگزار شود.»
پسر ۱۷ سالهای میگوید: «پذیرایی خوب است، اما در زمان ازدحام برای گرفتن تغذیه اذیتکننده است؛ برنامههای موسیقی و استندآپ کمدی باید مدرنتر باشد.»
دانشجوی ۲۰ ساله: «مراسم خیلی پرانرژی است و حس غرور ملی میدهد، اما برای جذب جوانان باید از تکنولوژیهای مدرن مثل نمایشهای هولوگرافیک استفاده شود.»
سالمندان
مرد ۶۵ سالهای میگوید: «مراسمات نسبت به سالهای قبل بهتر شده، اما مسیر برای سالمندان کمی طولانی است. باید مکانهای بیشتری برای استراحت در نظر گرفته شود و امکان مشاهده برنامهها در این مکانها فراهم شود.»
زن ۷۰ سالهای میگوید: «دیدن شور جوانان خیلی خوشحالکننده است. کاش غرفههایی برای یادآوری خاطرات گذشته و نمایشگاه عکسهای قدیمی هم بود.»
معلمان
معلم ۳۵ سالهای میگوید: «هر سال همان برنامههای تکراری اجرا میشود. بهتر است از دانشآموزان برای ایدهپردازی کمک بگیریم تا برنامهها متنوعتر شود.»
معلم ۴۰ سالهای میگوید: «سرود و سخنرانیهای فعلی برای نسل جدید کافی نیست. باید از ابزارهای دیجیتال و شبکههای اجتماعی بهرهگیری بیشتری داشته باشیم.»
معلم ۳۹ سالهای میگوید: «باید علاوه بر تاریخ انقلاب، از تأثیرات جهانی انقلاب صحبت کنیم.»
معلم ۴۰ سالهای میگوید: «دانشآموزان باید در طراحی و اجرای برنامهها نقش فعال داشته باشند.»
معلم ۳۶ سالهای میگوید: «محتوای برنامهها باید عمیقتر و غنیتر باشد تا مفاهیم فرهنگی به درستی منتقل شود.»
دانشآموزان
دانشآموز ۱۴ سالهای میگوید: «برنامهها تکراری شدهاند. علاقه داریم بیشتر فعالیتهای هنری و ورزشی مانند مسابقات نقاشی یا نمایشهای تعاملی داشته باشیم.»
دانشآموز ۱۷ سالهای میگوید: «استفاده از تکنولوژی، مانند کارگاههای دیجیتال یا ساخت ویدئوهای آموزشی به خصوص در زمینه هوش مصنوعی، میتواند برنامهها را جذابتر کند.»
دانشآموز ۱۶ سالهای میگوید: «میخواهیم در طراحی و اجرای برنامهها مشارکت بیشتری داشته باشیم. باید فرصت داده شود تا ایدههای خود را مطرح کنیم.»
دانشآموز ۱۳ سالهای میگوید: «بعضی از برنامهها پیچیدهاند. بهتر است مطالب تاریخی سادهتر و سرگرمکنندهتر بیان شوند.»
دانشآموز ۱۷ سالهای میگوید: «برنامههای دهه فجر باید جنبههای آموزشی بیشتری داشته باشند و تاریخ انقلاب با داستانهای جذابتری بیان شود.»
دانشآموز ۱۵ سالهای میگوید: «بیشتر باید درباره شخصیتهای تأثیرگذار انقلاب صحبت شود تا جوانان از تغییرات بزرگ انقلاب آگاه شوند.»
دانشآموز ۱۶ سالهای میگوید: «خوب است در برنامهها به موضوعات اجتماعی مانند کارآفرینی و اشتغال نیز پرداخته شود.»
دانشآموز ۱۵ سالهای میگوید: «زمان برنامهها باید بیشتر باشد تا بتوانیم به طور کامل در فعالیتها مشارکت کنیم.»
دانشآموز ۱۷ سالهای میگوید: «فضای مدارس برای این برنامهها کافی نیست؛ باید سالنها و امکانات بهروزتری برای برگزاری برنامهها فراهم شود.»
دانشآموز ۱۸ سالهای میگوید: «بهتر است در برنامهها بیشتر به چالشهای جوانان، مانند اشتغال و تحصیلات، پرداخته شود.»
فرزندان انقلابیم
دانشآموز ۱۶ سالهای میگوید: «این شعار به من حس افتخار میدهد، وقتی میگویند فرزندان انقلاب، یعنی ما بخشی از تاریخ و آینده کشورمان هستیم و مسئولیتی برای حفظ ارزشها داریم. احساس میکنم همه ما در ساختن آینده ایران نقش داریم. این یک یادآوری است که نباید گذشته را فراموش کنیم.»
دانشآموز ۱۷ سالهای میگوید: «فرزند انقلاب بودن یعنی بدانیم انقلاب چه چیزی برای ما آورده است. باید بیشتر درباره تاریخ و اهداف آن یاد بگیریم تا این حس برایمان واقعیتر شود، اما گاهی نمیدانیم دقیقاً چه چیزی از ما انتظار میرود. باید در مدرسهها درباره اینکه ما به عنوان فرزندان انقلاب چه نقشی داریم، بیشتر صحبت شود.»
دانشآموز ۱۷ سالهای میگوید: «گاهی احساس میکنم این شعار برای نسلهای قبل بیشتر معنا دارد. نیاز داریم بدانیم انقلاب برای نسل ما چه معنایی دارد و چطور میتوانیم با دنیای مدرن آن را مرتبط کنیم. اگر ارتباط بین نسلها بهتر شود بیشتر از تجربیات آنها یاد میگیریم، این حس قویتر میشود.»
دانشآموز ۱۶ سالهای میگوید: «فرزندان انقلاب بودن یعنی مسئولیت داشتن، اما دوست دارم این مسئولیت با برنامههای جذاب و تعاملی در مدرسهها به ما آموزش داده شود.»
منبع: روزنامه جوان