به گزارش شهدای ایران به نقل از جهان، مدت‌های زیادی است که آب و خاک برخی از نقاط سوریه آلوده به بیماری های ناشناخته شده بود. ردپای آمریکایی ها به وضوح در آن مناطق دیده شده بود. ابراهیم در یکی از همین مناطق آلوده سوریه حضور داشت.

هنگامی که در سوریه دکتر ابراهیم را دیدم، گفت: «چند ماه پیش از طریق آب و غذای آلوده، ابراهیم و چند تن از مدافعان حرم مسموم شدند. در بهداری شهر البوکمال مداوا شدند و به محل خدمتشان بازگشتند.

بعد از چند روز، دوباره ابراهیم حالش بد شد. او را به شهر دیرالزور بردند و در آنجا مداوا کردند اما نوع مسمومیت را تشخیص ندادند.

دوباره ابراهیم با اصرار خودش به محل خدمتش بازگشت. چند هفته بعد، حال ابراهیم بدتر شد.

به دستور فرمانده قرارگاه دير الزور به دمشق اعزامش می‌کنند، اعزامی که بازهم ابراهیم رضایت نداشت.

در دمشق نمونه های آزمایشگاهی ابراهیم را برای سم شناسی به آزمایشگاه می‌فرستند، اما نتیجه ای حاصل نمی‌شود.

ابراهیم در لیست مجروحان جنگی جهت اعزام به تهران قرار می‌گیرد، ولی در همین حین ابراهیم به کما می‌رود و سطح هوشیاری او شدیداً کاهش می‌یابد.

اول کبدش از کار می افتد، بعد کلیه هایش، بعد مغز از کار می افتد و بعد هم در نهایت، ایست قلبی منجر به شهادتش می‌شود.

گویا ریه شیمیایی ابراهیم دیگر تحمل زندگی در دنیای فانی را نداشت.

به واقع ابراهیم امام‌حسن‌وار شهید شد. لب‌هایش تماما خشک شده و ترک خورده بود. یک به یک اعضای بدنش از کار افتاد و مثل شمع آب شد.

کانال تلگرام جهان نیوزبرگرفته از کتاب «اسمی از تبار ابراهیم»
روایت هایی از زندگانی شهید مدافع حرم ابراهیم اسمی