شهدای ایران:بیستم آذرماه که گذشت، مصادف با سالروز شهادت آیتالله سیدعبدالحسین دستغیب بود که این شخصیت معنوی به درس اخلاق و کتابهای فراوان اخلاقی شناخته شده است.
گناهان کبیره، قلب سلیم، داستانهای شگفت از جمله آثار آیت الله سید عبدالحسین دستغیب است. او در مبارزات انقلاب اسلامی نقش فعالی داشت و پس از انقلاب به امامت جمعه شیراز منصوب شد.
ایشان در آذر ۱۳۶۰، پس از اقامه نماز جمعه در یک حمله تروریستی توسط یکی از اعضای سازمان مجاهدین خلق به شهادت رسید و سومین شهید محراب نام گرفت که به همین مناسبت خاطرهای در مورد این شهید عزیز به روایت حاج محمد سودبخش (یکی از شاگردان شهید) تقدیم شما فرهیختگان میشود.
در یکی از مسافرتهای حج عمره که خدمت ایشان بودیم، بلیط هواپیما برای جده فراهم نشد.
بلیط هواپیما از تهران به بیروت و از بیروت به جده تهیه کردیم. در فرودگاه بیروت چند ساعت ما را نگاه داشتند و نزدیکهای مغرب بود که هواپیما برای پرواز به جده آماده شد.
حضرت آیتالله دستغیب خیلی سعی میکرد اگر میسر باشد، هواپیما تاخیر کند تا نماز خود را اول وقت ادا کند؛ ولی میسر نشد.
وارد هواپیما شدیم. ایشان خیلی ناراحت بود که نماز نخوانده است.
چند مرتبه خواست پیاده شود؛ اما گفتند: «الان حرکت میکنیم.»
بالاخره تاخیر هواپیما به حدی بود که احتمال داشت وقتی به جده برسیم وقت نماز گذشته باشد و نماز قضا گردد.
شهید دستغیب با حالت پریشان و ناراحت گفت: «پیاده شویم هر چند هواپیما برود و ما جا بمانیم»؛ اما درب هواپیما بسته بود.
ایشان با حالت توجه مخصوص و سکوت چند دقیقهای سراپا ایستاده بود. هواپیما برای حرکت روشن شد.
به مجرد روشن شدن هواپیما شعلههای آتش از موتور آن نمایان گردید. با عجله هواپیما را خاموش کردند و درب آن را باز کردند و از مسافرین خواستند که هرچه زودتر پیاده شوند.
آیتالله دستغیب با خوشحالی زائدالوصفی به همراه جمعیت پیاده شد و مرتب میفرمود: «نماز، نماز.»
کارکنان هواپیما میگفتند : حداقل ۴ساعت تاخیر داریم تا هواپیما آماده حرکت شود.
به مجرد رسیدن به سالن فرودگاه ایشان به نماز ایستاد. نماز مغرب و عشا را با توجه و شکرگزاری خاص أدا کرد.
سلام نماز را که گفت، مأمورین فرودگاه گفتند: سوار شوید، نقص هواپیما برطرف شده و میخواهیم حرکت کنیم!»
منبع: کتاب سیری در سیره شهید آیتالله دستغیب