شهدای ایران:سرویس فرهنگی/فیلم «دست ناپیدا» آخرین ساخته انسیه شاه حسینی تنها زن فیلمساز این دوره جشنواره فجر پس از سالها دوری از سینماست. سوژه فیلم تازه است و حداقل نگارنده فیلمی با چنین مضمون نابی در سینمای دفاع مقدس ایران را به تماشا ننشسته است: زنانی که در پشت جبهه لباس سربازان شهید وطن را می شویند و رفو می کنند تا دیگر سربازان از آنها استفاده کنند و اتفاقا این لباس ها خیلی هم طرفدار دارد چون متبرک به خون شهداست.




اما  هر چند شاه حسینی در عمل آنچنان که باید از این سوژه ناب استفاده نمی کند اما فیلم به لحاظ محتوا آنقدر غنی است که احساسات مخاطب و بیننده را درگیر می کند.. سکانس های آغازین ریتم خوبی دارد و بیننده با شخصیت لیلا عکاس خبرنگاری که هدفش عکاسی از خط مقدم جبهه است آشنا می شود.



فرایند داستان زحمات زنان در پشت جبهه همراه با فضای متواضعانه خانواده شهدایی که حالا هر کدام خود رزمنده کف میدان هستند و لای لباس های شهدا، دست و پای جامانده و انگشتر و انگشت پیدا می کنند و همچنین صحنه بیمارستان صحرایی که با بیمارستان های صحرایی سایر فیلم های دفاع مقدس متفاوت است و همچنین دیالوگ های اثرگذار فیلم هر کدام جداگانه بار معنایی این فیلم دفاع مقدس را بالاتر برده است.




شاه حسینی موسیقی فیلم را بر مدار مداحی و نوحه های زمان جنگ انتخاب کرده و خلوص رزمندگان را نه تنها در شخصیت ها بلکه در دیالوگ هم رعایت کرده است.
اما همه فیلم را می توان دراین هدف خلاصه کرد که عکس های جنگ ثبت شده اند اما همه "درک" نکردند. و چه خوب انتخابی بود نام فیلم بر مبنای این شعر که "دست ناپیدا گریبان می کشد/ عاشق خود را به میدان می کشد"