به گزارش    شهدای ایران،یکی از کاربران فضای مجازی نوشت:ابتدای امسال بود که رهبرمعظم انقلاب در دیدار با معلمان، جملات قابل تأملی در مورد جایگاه معلم بیان کردند. ایشان در آن جلسه فرمودند: «کاری که معلم بر عهده گرفته ــ معلم متعهد ــ به نظر من مهم ترین کار در کشور است؛ یعنی تربیت و تعلیم نونهالان کشور، یعنی ساختن آینده‌ی کشور. معلم در واقع معمار آینده‌ی کشور است».

با در نظر داشتن این موضوع و همچنین اتفاقاتی که هر از چند گاهی در برخی مدارس کشور رخ می دهد و فیلم آن در فضای مجازی منتشر می شود، ضروری است که در مورد به کارگیری معلمان در آموزش و پرورش و ابعاد آن، به چند نکته توجه کنیم:
 
1️⃣ اگر می خواهیم کشوری داشته باشیم که سعادت دنیوی و اخروی مردم در آن تأمین شود، به نیازهای مردم به خوبی پاسخ داده شود و مشکلات آنها برطرف شود و ...، کلید حل اینها را باید در یک نظام آموزش و پرورش منسجم وکارآمد و حضور معلمان متخصص و متعهد در نظام مذکور جستجو کرد.

2️⃣ اگر معلم را برای تعلیم حروف الفبا یا برای یاد دادن شیوه حل معادلات ریاضی، شیمی و فیزیک و مانند اینها می خواهیم، قطعاً چنین نظام آموزشی به بن بست خواهد خورد و خودش به تنهایی معضلی است برای جامعه! تخصص بسیار ضروری است، اما برای نظام آموزش و پرورش به هیچ وجه کافی نیست.

3️⃣ اخیراً در مورد جذب و استخدام معلمان جدید، خبرهای زیادی به گوش می رسد. اینکه از نظر کمی، تعداد معلمان را افزایش دهیم، در جای خود ضروری است، اما از آن مهم تر، بحث کیفیت و همچنین لحاظ کردن تعهد و میزان درک و فهم افرادی است که جذب و استخدام می شوند. مثلاً مهم است بدانیم که درک آنها از اسلام و انقلاب اسلامی چقدر است؟ میزان حساسیت، ارتباط و آشنایی آنها با مفاهیم دینی چقدر است؟ نگاه آنها نسبت به جامعه و معضلات فرهنگی، اجتماعی و ... چگونه است؟ نگاه آنها نسبت به دنیای غرب و فرهنگ غرب چگونه است؟ میزان مطالعات جنبی و یا تأملات آنها نسبت به مسائل گوناگون جامعه چقدر است؟ میزان علاقه و استعداد آنها برای حضور در جایگاه بسیار مهم تعلیم و تربیت چقدر است؟ آیا صرفاً برای اینکه نام معلم بر آنها گذاشته شود برایشان مهم است، حقوق ثابتی که دریافت می کنند برایشان مهم است یا نه، اساساً دغدغه ذاتی نسبت به مقوله تعلیم و تربیت و ساختن آینده کشور دارند؟

4️⃣ اگر واقعاً معلم را معمار آینده می دانیم، در آنصورت حق داریم که نسبت به شخص معمار، حساس باشیم. همانگونه که معماری یک ساختمان یا خانه معمولی را به هر کسی نمی سپاریم، به طریق اولی، معماری آینده جامعه را نباید به دست هر کسی بسپاریم.