شهدای ایران: شهید مطهری، معلم انقلاب، از شخصیت‌های مهم فکری است که هم امام خمینی (رضوان‌الله علیه) و هم رهبر معظم انقلاب (حفظه‌الله و رعاه) نسبت به ایشان و آثار پربرکتشان توجه وافری داشتند. آنچه در ادامه می‌خوانید سخنان آقا سیدعلی خامنه‌ای در مورد شخصیت‌ و ثمره یک عمر تلاش استاد شهید، شیخ مرتضی مطهری است.

اینکه روز معلم را در سالگرد شهادت شهید مطهری قرار دادند، یک معنای نمادین و پرمغز و پرمضمونی دارد؛ چون حقاً و انصافاً مرحوم شهید مطهری یک انسان بزرگ و برجسته بود. زندگی او، تلاش مخلصانه و مؤمنانه و عالمانه، همراه با احساس درد، همراه با یک بصیرت کامل در میدان علم و معرفت و فرهنگ بود. خدای متعال هم این مرد بزرگ را مأجور کرد، پاداش داد و شهادت را نصیب او کرد؛ در واقع او را زنده نگه داشت؛ «بل احیاء عند ربّهم». یک متخرّج و تحصیلکرده‌ حوزه‌ علمیه‌ قم، وقتی با کوله‌بار معرفت و دانشی که به طور عمیق آموخته است، می‌آید در دل محیط فرهنگ و تعلیم و تربیت عمومی و نسل جوان قرار می‌گیرد، اینقدر منشأ برکات می‌شود. (۱۳۹۰/۰۲/۱۴)

این جمله را هم درباره‌ی شهید بزرگوارمان مرحوم آیةاللَّه مطهری (رضوان اللَّه تعالی علیه) عرض کنیم: حقیقتاً رفتار و منش آن مرد بزرگ، نشان‌دهنده و نمایشگر یک معلم کامل و با احساس مسئولیت بود. در هیچ عرصه‌ای از عرصه‌هائی که حضور یک متفکر اسلامی مورد نیاز بود، ایشان از ورود در آن عرصه خودداری نکرد؛ ملاحظات و مصالح نتوانست جلوی او را بگیرد که وارد این عرصه نشود؛ چه در زمینه‌های سیاسی، چه در زمینه‌های فکری.

در زمینه‌ پاسخ به سؤال‌های گوناگونی که در آن دوره ذهن جوان‌های ما را به خود مشغول کرده بود، شهید مطهری مثل برخی از مدعیان روشنفکری دینی نبود که مطالب اجنبیِ از منطق دین و محتوای دین را با لعاب دینی و قالب دینی عرضه کند؛ بلکه درست نقطه‌ی مقابل، مفاهیم حقیقی دینی را در بسته‌بندی‌های متناسب روز و متناسب با سؤال و نیاز و استفهام مخاطبین عرضه می‌کرد. دنبال این نبود که یک دسته‌ خاصی، یک گروه خاصی، یک مجموعه‌ فکری خاصی او را تحسین کنند.

با واپسگرائی و عقب‌ماندگی فکری و ارتجاع و تحجر و غلط اندیشیدن در زمینه‌ دین - که ناشی از تحجر و واپسگرائی است - همان قدر و با همان شدت برخورد کرد که با بدعت‌ها و افکار انحرافی و افکار التقاطی. این، خصوصیت آن مرد بزرگ بود. او خسته نشد؛ تلاش دائمی می‌کرد. دنبال نام و تیتر و عنوان متعارف دانشگاهی و حوزه‌ای هم نماند. به عنوان یک رزمنده‌ عرصه‌ فکر و تأمل، وارد میدان شد. با اخلاص کار کرد، خدای متعال هم به کار او برکت داد.

 آن روز هم کسانی در سطوح مختلف فکری، از سخن او و فکر او استفاده می‌کردند، پاسخ خودشان را می‌گرفتند؛ امروز هم که افکار جلو رفته است، مسائل بسیاری برای ذهن‌های جستجوگر حل شده است، باز به سؤالات جدید پاسخگو است. این، خاصیت یک فکر عمیقِ همراه با اخلاص است.

 اخلاص، معجزه‌گر است. وقتی انسان برای خدا در یک راهی قدم می‌گذارد، خدا به کار او برکت می‌دهد؛ اینجور می‌شود که تلاش چند ده ساله‌ آن مرد بزرگ، آن شهید عزیز، برای جامعه مثل یک ذخیره‌ تمام نشدنی باقی می‌ماند. این کار برعهده‌ ماست؛ همه‌ ما در همه‌ عرصه‌های گوناگون. (۱۳۸۹/۰۲/۱۵)

*فارس