حملات ادامه دار به ماه مبارک رمضان
این فرد صائم است که باید مراعات دیگران را بکند. نه اینکه دیگران همگی از کار خود باز بمانند، چراکه او روزه گرفته است! این قضیه کاملاً بالعکس فهمیده شده است. گویی همگان می‌باید مراعات حال فرد روزه‌دار را بکنند!
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ چند روز پیش بود که جهان نيوز با گزارشی تحت عنوان «سیر حملات از محرم به ماه رمضان رسید» به اظهارات محمد مهاجری، چهره اصلاح طلب و از گردانندگان خبرآنلاین(حامیان دولت سابق) پرداخت. مهاجری با حمله به صداوسیما به خاطر برنامه های مناسبتی ماه رمضان گفته بود: «تلویزیون مکتب گریه راه انداخته!»، «اینکه القا شود همه ما گناهکاریم واقعا چه شوقی را برمی‌انگیزد؟» و «این کارها باعث افسردگی و گریز از دین می‌شود»!
حال و در موردی دیگر، در روزنامه اصلاح‌طلب اعتماد، در گفتگویی با یک پژوهشگر دینی(!) مخالفت‌ها با روزه‌خواری در ملأعام را صرفاً به دلیل مراعات حال روزه‌داران بیان کرده است. با توجه به اینکه فرد مورد مصاحبه گفته که فرد روزه‌دار باید صبورتر از همیشه باشد و بیشتر مراعات دیگران را بکند، این تلقی وجود دارد که برخورد با روزه‌خواری در ملأعام درست نیست. در حالی که منع روزه‌خواری در ملأعام قبل از هر چیز به دلیل نگه داشتن حرمت ماه خدا و احکام الهی است و نه مراعات حال روزه‌داران.
به گزارش جوان، سیدهادی طباطبایی که در روزنامه اعتماد به عنوان پژوهشگر دینی معرفی شده، در این مصاحبه با اشاره به «سخت و طاقت‌فرسا» بودن روزه‌داری می‌گوید: «کسی که به عرصه دین قدم می‌گذارد، پذیرفته است که برای تربیت خود، برخی اعمال را به انجام برساند... این اعمال را برای تربیت خود انجام می‌دهد.»
روزنامه اعتماد در اینجا سؤالی جهت‌دار می‌پرسد: «اما این ابزار روزه‌داری که شما از آن یاد می‌کنید، گاهی باعث کم کاری‌ها، یا بد اخلاقی‌ها هم شده است. یعنی در ماه رمضان شاهدیم که بعضاً در سطح جامعه، بداخلاقی‌هایی به خاطر کم طاقتی و گرسنگی ایجاد می‌شود.» و طباطبایی جواب می‌دهد: «متأسفانه همین گونه است. این هم از فهم ناصحیح نسبت به روزه‌داری و اعمال عبادی نشئت گرفته است. فردی که دیندار می‌شود، به اراده خود وارد عرصه دین می‌شود. اراده می‌کند که با یکسری اعمال، اخلاق متعالی‌تری به دست آورد. اراده می‌کند که یک خودداری و کنترل درونی ایجاد کند. یا مواجهه‌اش با دیگران، کریمانه‌تر و صبورانه‌تر شود. این‌ها هدف‌های دینداری است. اما متأسفانه این موضوع قلب شده است. تصور این شده که همگان می‌باید مراعات حال فرد روزه‌دار را بکنند. قضیه کاملاً برعکس است. در واقع کسی که روزه می‌گیرد، می‌باید تمرین صبر کند. کسی که روزه دار است خود را ملزم کرده که در این یک ماهه، با وقایع بیرونی، برخوردی لطیف‌تر داشته باشد. اگر سابقاً در موقعیتی کسی با او درشتی می‌کرد، فرد روزه‌دار در این یک ماه، تمرین می‌کند که مدارای بیشتری کند... این فرد صائم است که باید مراعات دیگران را بکند. نه اینکه دیگران همگی از کار خود باز بمانند، چراکه او روزه گرفته است! این قضیه کاملاً بالعکس فهمیده شده است. گویی همگان می‌باید مراعات حال فرد روزه‌دار را بکنند.»
طباطبایی هم گرچه پژوهشگر دینی معرفی شده، اما صرف «ارادی» بودن روزه‌داری را دلیل آن می‌داند که نیازی نیست که دیگران ملاحظه و مراعات فرد روزه‌دار را بکنند. در حالی که فضای جامعه، فضای انصاف و مداراست؛ فضای یک خانواده است که باید کمک همدیگر و ملاحظه‌گر نسبت به هم باشند. افراد در یک خانواده و در یک جامعه کمک همدیگر می‌کنند تا فرد بتواند در مسیری که با اراده خود انتخاب کرده، موفق پیش برود. زن شاغلی را در نظر بگیرید که مادر می‌شود. آیا، چون او ارادی این مسیر را انتخاب کرده، هیچ کس، از دولت تا اعضای خانواده نباید مراعات او را کنند؟ مثال‌ها فراوان است که می‌تواند نشان بدهد صرف یک انتخاب ارادی، افراد دیگر را از رعایت حال دیگری مبرا نمی‌کند.
از سویی، به وضوح و طبق آمار، بداخلاقی‌ها و جرم‌ها در ماه مبارک رمضان کاهش می‌یابد، حضور در مساجد و مراسم مذهبی بیشتر می‌شود و فرصت رمضان فرصت دوستی‌ها می‌شود، چطور روزنامه اعتماد این فضا را باعث کم کاری و بداخلاقی دانسته است؟!
در ادامه هم روزنامه اعتماد سؤال جهت‌دار اصلی را می‌پرسد: «اما در جامعه ما این نگاه کمتر وجود دارد. بعضاً احکام قضایی درخصوص روزه‌خواری در ملأعام وضع شده است. این قوانین، دیگران را ملتزم می‌کند که مراعات حال فرد روزه‌دار را داشته باشند». در حالی که بحث نگه داشتن حرمت ماه خداست که در مورد روزه‌خواری در ملأعام جرم انگاری شده است و نه مراعات حال روزه‌داران.
این نکته را نیز باید یادآور شد که در جامعه اسلامی اصل بر این است که عموم مردم روزه دار هستند به غیر از کسانی که مسافر هستند و یا عذر شرعی دارند که تعداد این افراد هم نسبت به جمعیت یک شهر درصد بسیار ناچیزی است. روزه نیز یکی از فروع ده گانه دین است که شرع مقدس بر آن حساسیت ویژه دارد و روزه خواری را گناه و فعلی حرام دانسته و قانون مجازات اسلامی نیز به تبعیت از شرع مقدس، آن را جرم انگاری کرده است.
در حدیثی که از رسول خدا (صلى الله عليه و آله) نقل شده است: اگر بنده «خدا» می دانست كه در ماه رمضان چيست [چه بركتى وجود دارد] دوست میداشت كه تمام سال، رمضان باشد. چه خوب است مدیران رسانه ها، مخاطبان خود را به استفاده از برکات عظیم این ماه بزرگ که برترین ماه در نزد خداوند محسوب می شود ترغیب کنند؛ نه آنکه برای روزه خواران اصطلاحا رپرتاژ بروند.
