به گزارش سرویس فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ جشنواره تئاتر فجر امسال در حالی برگزار شد که مسئولان و داوران این رویداد جایزه بخش موسیقی نمایش را به کسی اهداء کردند که از فرقه ضاله بهایی می‌آید.

جشنواره‌های هنری فجر۱۴۰۰ هر کدام با حاشیه‌های مختلفی روبرو بودند و پس لرزه‌های این حواشی همچنان با گذشت دو هفته پا برجاست و انگار تمامی ندارند. آشکار می توان رد فعالان دولت پیشین را در حواشی‌ای که پیش آمده مشاهده است. ردی که نشان از جریانی سرسپرده به غرب دارد که حدود یک دهه بر گفتمان هنر کشور سایه افکنده است و به هر شکلی که خواسته این سر سپردگی را هم جار زده است. در دولت جدید انتظار می‌رفت، تجدید نظری در رویکردها و فعالیت‌های فرهنگی هنری صورت گیرد، اما بعد از گذشت ۶ ماه همچنان تغییرات در حوزه فرهنگ به کندی انجام می‌شودو تغییر خاصی  هم در ساختار و ماهیت برنامه‌ها و فعالیت‌های فرهنگی کشور صورت نگرفته است.

اختتامیه چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر عصر روز سه شنبه ۲۶ بهمن‌ماه ۱۴۰۰ ساعت ۱۸:۳۰ در تالار وحدت برگزار شد و تندیس، دیپلم و جایزه نقدی بخش موسیقی به «آقای و-ن» برای نمایش «بانوی محبوب من» رسید.

این جایزه توسط  قادر آشنا مدیرکل هنرهای نمایشی، حسین مسافرآستانه دبیر چهلمین جشنواره بین‌المللی تئاتر فجر و محمود سالاری معاون هنری وزیر فرهنگ و ارشاد اسلامی به «آقای و-ن»، موزیسینی اهدا شد که از فرقه بهائیت می‌آید.

«آقای و-ن» کیست؟

با مروری بر فعالیت‌های این موزیسین پیرو فرقه ضاله بهاییت و حضور و مشارکت وی در فعالیت‌های مشارکتی و مرتبط با ارگان‌ها و نهادهای انقلاب اسلامی از قبیل عضویت «کانون آهنگسازان» خانه موسیقی ایران، «کانون آهنگسازان سینمای ایران»، به شماره نظام سینمایی ۲۰۷ و ۱۲۵ «آهنگساز سازمان صداوسیمای جمهوری اسلامی ایران» و همچنین مجوز تدریس درجه ۱ در رشته‌های «گیتار» و «تئوری موسیقی» و فعالیت‌هایی همچون  آهنگسازی و تنظیم موسیقی نمایش موزیکال «بانوی محبوب من» به کارگردانی گلاب آدینه (اجرا:  پاییزو زمستان ۱۴۰۰ به مدت ۵۶ شب ) و دریافت تندیس جشنواره، لوح تقدیر و جایزه نقدی چهلمین جشنواره تئاتر فجر ( بهمن ۱۴۰۰)، ساخت موسیقی فیلم مستند «مردی که فسیل شد» ۱۳۹۴)، برنده مقام دوم بهترین مستند بلند از جشنواره فیلم رومانی و برنده تندیس زرین جشنواره بین المللی فیلم رشد، مشخص می‌شود که «آقای و-ن» با تفکر و گرایش به فرقه ضاله بهائیت، با فراغ بال در حال فعالیت در کشور است.

ایران کشوری اسلامی است که طی بیش از چهار دهه، نشان داده که با اقلیت‌های دینی همچون مسیحی، ارامنه، زرتشتیان و دیگر ادیان آسمانی نه تنها مشکلی نداشته بلکه در کمال حسن همجواری و با آغوش باز و در تمام عرصه‌ها مشارکت‌های اجتماعی خود را با ایشان به نحو احسن نشان داده است اما همین مملکت اسلامی به هیچ عنوان فرقه‌های ساختگی را برنمی‌تابد بخصوص بهائیت را. و در مورد این فرقه ضاله همین بس که مرکز اصلی بهائیان در شهر حیفا و فلسطین اشغالی واقع شده و صهیونیست‌ها بزرگترین حامیان آنان در جهان هستند. در اسلام علما و فقهای دینی پیروان فرقه ضاله بهاییت را کافر حربی می‌دانند، کافری که با مسلمانان پیمان ذمه نبسته و از احکام دولت اسلامی اطاعت نمی‌کند.

اگرچه اقلیت‌های دینی بسیاری از جمله مسیحیان و یهودیان در ایران زندگی می‌کنند اما این پیروان اهل کتاب به اصول مندرج در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران پایند هستند و خود را ملزم به پیروی از آن می‌دانند اما بهائیان نه تنها الزامی به اطاعت از قوانین کشور جمهوری اسلامی ندارند، بلکه همواره به صورت آشکار و پنهان به ایجاد دسیسه‌های سیاسی و تفرقه‌افکنی علیه نظام اسلامی مشغول بوده و هستند.

آیت‌الله مکارم شیرازی در بحث فتاوا و استفتائات مراجع عظام تقلید در خصوص احکام شرعی معاشرت با بهائیان می‌فرمایند: می‌دانیم مسأله بهائی‌گرى در شرایط کنونى تنها یک مسئله مذهبى نیست بلکه بیشتر جنبه سیاسى دارد و قرائن فراوانى در دست است که آنها به نفع بیگانگان فعالیّت مى‌کنند و دفاع شدید مجالس قانونگذارى بعضى از کشورهاى غربى از آنها از جمله این قرائن است. بنابراین در چنین شرایطى نمى‌توان با آنها به عنوان گروهى که مى‌خواهند در این مملکت زندگى مسالمت‌آمیز داشته باشند نگاه کرد و آنها در واقع محارب هستند.

«آقای و-ن» متولد ۲۱ بهمن‌ماه ۱۳۵۲ در تهران است. وی علوم آهنگسازی را نزد مهران روحانی، فرشید سمندری، شهرداد روحانی و ...آموخت و با گذراندن واحدهایی در کالج برکلی، دانشگاه ادینبرا و دانشگاه NSU به تکمیل آموخته‌های خود پرداخت. وی عضو کانون آهنگسازان سینمای ایران و کانون آهنگسازان خانه موسیقی است و هم اکنون بیش از صد اثر در زمینه موسیقی فیلم، موسیقی برای تلویزیون، موسیقی پاپ و... در ایران و آمریکا از وی در دسترس است. در زمینه نوازندگی گیتار نیز آثاری از وی منتشر شده و اجراهایی در ایران و اروپا داشته است.

حال این سؤال پیش می‌آید که در مملکتی که مقید به اطاعت از ولی امر مسلمین، قانون اساسی و احکام شرعی است و بارها بر برائت از بهائیان تاکید شده، چطور شخصی در این مملکت اسلامی با فرقه ضاله بهاییت در این سطح گسترده مشغول به فعالیت است و نه تنها در حوزه موسیقی کار تولید محتوا کرده آنهم برای ارگان‌هایی چون صدا و سیمای جمهوری اسلامی ایران و از دست مسئولان وزارت ارشاد اسلامی نیز جایزه دریافت کرده و تشویق شده، بلکه در بخش آموزش نیز فعال بوده است، جایی که فرصت این را داشته که هر آنچه می‌خواهد را در قالب تدریس، به هنرآموز و نوآموز خرد و کلان خود منتقل کند؟ و نکته مهم‌تری که در ذهن متبادر می‌شود این که آیا با این اوصاف و یله و رها بودن گزینش افراد، «آقای و-ن» تنها فرد بهایی فعال در اینچنین سطح گسترده‌ای در جامعه اسلامی ماست؟