رحیم پور ازغدی:
امروز مسئله وحدت حوزه و دانشگاه در مسیر تمدن‌سازی و دولت‌سازی اسلامی قرار گرفته است.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ حسن رحیم‌پور ازغدی پیش از ظهر جمعه در سخنرانی پیش از خطبه‌های نمازجمعه
مشهد مقدس در حرم مطهر رضوی، با اشاره به ۲۷ آذرماه، سالروز شهادت شهید
مفتح و روز وحدت حوزه و دانشگاه، اظهار کرد: برای وحدت حوزه و دانشگاه
خون‌های زیادی به زمین ریخته شد و با خون امثال شهید بهشتی‌ها، شهید
مفتح‌ها و این ترور‌ها ادامه دارد.
وی ادامه داد: دهه شصت امثال مفتح‌ها و مطهری‌ها را می‌زدند، در دهه هشتاد و نود امثال فخری‌زاده و شهدای هسته‌ای را می‌زنند، همه این ترور‌ها که اتفاقأ از سوی غرب و عاملان غرب و در دهه شصت توسط جریان‌های به اصطلاح روشن‌فکر دینی با گرایش چپ مثل فرقان و منافقین صورت می‌گرفت نشان داد خشونت و ترور ایدئولوژی چه کسانی بود و در برابر منطق، علم، بیان، زبان و قلم چه کسانی دست به اسلحه بردند و کشتند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه وحدت حوزه و دانشگاه معنا دارد، خاطرنشان کرد: زمانی قبل از انقلاب به این معنا بود که روحانیون و دانشگاهیان به همدیگر نگاه کنید، سلام کنید و به هم توهین نکنید، یک مرتبه بالاتر پیش آمد و ارتباطاتی برقرار شد، امثال مرحوم طالقانی و شهید مطهری و امثال آنان گام دومی برداشتند و گفتند حالا با هم گفتگو کنید، به هم نزدیک شوید و دین و مسائل اجتماعی را به بحث بگذارید که انجمن‌های اسلامی مهندسین و پزشکان و دانشجویان راه افتاد و در دهه‌های چهل و پنجاه، سوال و گفتگو در رابطه با اسلام معاصر و مشکلات داخلی و خارجی و فرهنگی و سیاسی مطرح شد.
وحدت حوزه و دانشگاه وارد مسائل تمدنی شده است
وی گفت: گام سوم وحدت این بود که باهم اقدام کنید، یعنی علمای مجاهد و روشنفکران مسلمان دست در دست دادند و انقلاب شد، البته نه همه حوزه و نه همه دانشگاه، بخشی از حوزه و دانشگاه بودند که نه به انقلاب می‌اندیشند، نه به اصلاح، نه به وحدت و نه پاسخگوی مردم خودشان بودند، بیشتر دنبال گذران زندگی خودشان بودند.
رحیم پور ازغدی با تأکید بر اینکه الان دیگر توقع از وحدت حوزه و دانشگاه با دهه شصت و هفتاد خیلی متفاوت است، ابراز کرد: شرایط جدید، مشکلات و موقعیت جدید دارد، حالا باید وارد حل نهایی مسئله دولت‌سازی و پروژه مسائل تمدنی شد؛ وحدت حوزه و دانشگاه در مرحله تمدن‌سازی و عبور از آخرین مراحل دولت‌سازی یعنی اصلاح یک سیستم درست حاکمیت و مدیریت بحثی دقیق و پیچیده است.
وی اضافه کرد: دیگر بحث تعارف و خوش آمد نیست، صحبت حل مسئله است که باید سال به سال و گام به گام جلو برویم و به حدی برسیم که مردم احساس کنند بخشی از مسائلشان نسبت به سال قبل در حوزه دولت‌سازی اسلامی حل شده، مشکلاتشان کمتر شده و تبعیض، فاصله‌های طبقاتی و فساد در حکومت کمتر شده است.
مسئولیت حوزه و دانشگاه در حل مشکلات نظری و عملی
رحیم‌پور ازغدی یادآور شد: اگر حوزه و دانشگاه راه‌حل‌های به‌روز و محسوس برای حل مشکلات نظری و عملی جامعه خودمان و در مرحله بعد، جامعه جهانی نداشته باشند و نتوانند مدل‌سازی کنند و در حل مشکلات راه حل بدهند، این حوزه و دانشگاه به قدر لازم و کافی کارآمد نیستند، به مسئولیتشان در برابر خداوند و بندگان خدا عمل نکردند.
وی با تأکید بر اینکه حوزه و دانشگاه هر دو وسیله هستند نه هدف، گفت: دروس حوزوی و دروس دانشگاهی همه وسیله هستند، یعنی ساختن هرچه پیشروتر و پیش‌گام‌تر جامعه، ساختن جامعه‌ای هرچه دینی‌تر، انسانی‌تر، اخلاقی‌تر و علمی‌تر، جامعه‌ای که احساسات و روابط انسانی و اخلاقی آن دهه به دهه افزایش پیدا کند.
عضو شورای انقلاب فرهنگی بیان کرد: اگر حوزه و دانشگاه نتوانند از پس حل مشکلات دنیوی و معنوی مردم بربیایند، می‌شود حوزه و دانشگاه ناکارآمد و وسایل و ابزاری که جامعه را به سوی هدف به قدر کافی و لازم پیش نمی‌برند؛ البته حوزه و دانشگاه ما در ۴۰ سال بعد از انقلاب گام‌های روی به جلویی برداشتند، برکات و خدمات در حوزه و دانشگاه بعد از انقلاب قابل مقایسه نه در پیش از انقلاب و نه با هیچ کشور اسلامی، اما باید وضعیت خودمان را با رقبا و دشمنانمان مقایسه کنیم.
پیشرفت‌های حوزه و دانشگاه نسبت به پیشرفت دشمنان کافی نیست
وی اضافه کرد: گاهی آنان از ما سریع‌تر و قوی‌تر پیش می‌روند که برای ما نمره منفی است ولو اینکه نسبت به گذشته پیشرفت کرده باشیم منتها تهدید‌ها بیشتر است و فرصت‌های از دست رفته نیز زیاد است؛ حتمأ حرف درستی است که حوزه و دانشگاه ما بیشتر از قبل عمل کردند، این همه نخبه‌ها، فضلا و نوآوری‌های علمی را باید دید، حوزه ما نسبت به سایر کشور‌های اسلامی و شیعه پیشرفت داشته، اما نباید با مقایسه گذشته خود راضی شویم، دشمنان و رقبای ما ۱۰ برابر ما کار کردند، فعال‌تر هستند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه حوزه و دانشگاه را می‌توان به میزان فایده برای جامعه محک زد، خاطرنشان کرد: باید ببینیم خروجی حوزه و دانشگاه و فارغ‌التحصیلان این دو چه مقدار از پس وظایف خود برآمدند، تبیین دین و دفاع از ارزش‌ها که تخصص و توانایی در ۱۰، ۲۰ حوزه و قلمرو می‌خواهد، قیام به قسط، امر به معروف و نهی از منکر به‌شیوه مناسب و بسط سبک زندگی اسلامی در جامعه امروز و در چه شرایطی است، شرایط که تغییر می‌کند چگونه است، وظیفه دانشگاه پاسخگویی به مباحث علمی و فنی و حل مشکلات اجتماعی است، اگر کارشناسی و کارشناسی ارشد داریم و مشکلی حل نمی‌کنیم، یعنی به درد جامعه نمی‌خورد؛ وحدت حوزه و دانشگاه امروز در مسیر تمدن‌سازی است.
دانشجویی تربیت می‌شود که مفید نیست
وی متذکر شد: اگر دانشگاه نتواند جواب دهد چرا در هر رشته‌ای چه تعداد دانشجو می‌پذیرد و چرا، که هنوز نمی‌توانند به این سوال جواب بدهند یعنی نقشه جامع علمی فقط حرف و شعار است، دانشجو در رشته‌هایی می‌پذیرند که شغلی برایش نداریم و از طرفی دانشجو در رشته‌ای کم می‌گیرند که نیاز به متخصص آن داریم و نداریم.
رحیم پور ازغدی با انتقاد از نحوه توزیع رشته‌ها و جذب دانشجو، اظهار کرد: فارغ‌التحصیل بیکار بیرون دادن که مهم نیست، دانشجو بپذیری در رشته‌های مختلف، کار و شغل نداشته باشی، شما هزینه بدهی و او بروند کشور‌های همسایه برای آنان کار کنند، پزشک، مهندس و خلبان با پول این ملت تربیت کنی، نتوانی درست سازماندهی، توزیع و اشتغال ایجاد کنی و آنان بروند در کشور‌های دیگر برای آنان کار کنند.
جذب بی‌برنامه‌ی طلبه‌های باانگیزه
وی ادامه داد: وحدت حوزه و دانشگاه ارتقای سطح این دو است، صد‌ها هزار و ده‌ها هزار جوان صادق عاشق با انگیزه و بی‌برنامه می‌آیند در حوزه، با انگیزه و اخلاص می‌آید در حوزه، برنامه برایش ندارند و درست سازماندهی نمی‌کنند و بی‌هدف پیش می‌روند؛ یک وقت ترافیک طلبه و یک وقت کمبود طلبه داریم، یک وقتی به طلبه آموزش‌هایی دادی که مسئله او نیست و جواب دین مردم را ندارد در حالی که گاهی باید ۵۰۰ طلبه متخصص در حوزه‌های مختلف در ذیل کلام و فلسفه و احکام و … تربیت کرد، الحمدالله شاید الان چند هزار دکتر آیت‌الله و حجت‌الاسلام دکتر داریم که خوب است، اما کافی نیست.
رحیم پور ازغدی با اشاره به حواشی مطرح شده در رابطه با نمازجمعه، با بیان اینکه یک بحث این است که مشکلات مردم باید در نمازجمعه حل بشود یا نه، خاطرنشان کرد: اخیرأ گفتند در نمازجمعه به مصادیق وارد بشوند یا نشوند، قضیه این چیست؟ این هم مربوط به مسئله نظام‌سازی حوزه و دانشگاه است که نسبتشان را با مشکلات مردم بیان کنند.
وی افزود: اگر مراد از مصداق، مصداق یک شکایت و مشکل شخصی است که جایش در نمازجمعه نیست، باید برود نهاد‌های مدنی و قانونی، اما یکی از فلسفه‌های نمازجمعه، حل مشکلات مردم است منتها اینکه در خطبه مشکلات خصوصی اشخاص بحث شود روشن است که نه، مسئولان رسیدگی کنند و برطرف کنند، اما مصداق در نماز جمعه حتمأ باید وارد شود منتها مصادیق عمومی، اگر وارد مصداق نشوی، نهی از منکر نکردی، نمازجمعه محل امر به معروف و نهی از منکر است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: نهی از منکر و امر به معروف یعنی کلی حرف بزنی؟ موعظه در نمازجمعه لازم و واجب است و فوق‌العاده مهم است، گفت‌وگوی مستقیم با وجدان انسان است که موضوع را می‌دانند و اعتنا نمی‌کنند، اما نهی از منکر چیزی فراتر از موعظه است، حتمأ باید در نمازجمعه وارد مصادیق شد، حقوق نجومی زمانی مطرح شد و نمازجمعه باید به‌موقع وارد می‌شد، کسانی در حکومت به مردم وعده دروغ می‌دادند، اگر ظلمی در نهاد‌های حکومتی است باید در نمازجمعه مطرح شود، راجع به خصوصی‌سازی در کشور مسائلی مطرح شد که اصل حرف درست است، دیدید چه جنایتی صورت گرفت، ده‌ها هزار کارگر را بیکار کردند، بعدأ آمدند مسئول خصوصی‌سازی را گرفتند و معلوم شد مشکل از حکومت بود، باید در نمازجمعه بیان شود.
وی ادامه داد: دهه شصت امثال مفتح‌ها و مطهری‌ها را می‌زدند، در دهه هشتاد و نود امثال فخری‌زاده و شهدای هسته‌ای را می‌زنند، همه این ترور‌ها که اتفاقأ از سوی غرب و عاملان غرب و در دهه شصت توسط جریان‌های به اصطلاح روشن‌فکر دینی با گرایش چپ مثل فرقان و منافقین صورت می‌گرفت نشان داد خشونت و ترور ایدئولوژی چه کسانی بود و در برابر منطق، علم، بیان، زبان و قلم چه کسانی دست به اسلحه بردند و کشتند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه وحدت حوزه و دانشگاه معنا دارد، خاطرنشان کرد: زمانی قبل از انقلاب به این معنا بود که روحانیون و دانشگاهیان به همدیگر نگاه کنید، سلام کنید و به هم توهین نکنید، یک مرتبه بالاتر پیش آمد و ارتباطاتی برقرار شد، امثال مرحوم طالقانی و شهید مطهری و امثال آنان گام دومی برداشتند و گفتند حالا با هم گفتگو کنید، به هم نزدیک شوید و دین و مسائل اجتماعی را به بحث بگذارید که انجمن‌های اسلامی مهندسین و پزشکان و دانشجویان راه افتاد و در دهه‌های چهل و پنجاه، سوال و گفتگو در رابطه با اسلام معاصر و مشکلات داخلی و خارجی و فرهنگی و سیاسی مطرح شد.
وحدت حوزه و دانشگاه وارد مسائل تمدنی شده است
وی گفت: گام سوم وحدت این بود که باهم اقدام کنید، یعنی علمای مجاهد و روشنفکران مسلمان دست در دست دادند و انقلاب شد، البته نه همه حوزه و نه همه دانشگاه، بخشی از حوزه و دانشگاه بودند که نه به انقلاب می‌اندیشند، نه به اصلاح، نه به وحدت و نه پاسخگوی مردم خودشان بودند، بیشتر دنبال گذران زندگی خودشان بودند.
رحیم پور ازغدی با تأکید بر اینکه الان دیگر توقع از وحدت حوزه و دانشگاه با دهه شصت و هفتاد خیلی متفاوت است، ابراز کرد: شرایط جدید، مشکلات و موقعیت جدید دارد، حالا باید وارد حل نهایی مسئله دولت‌سازی و پروژه مسائل تمدنی شد؛ وحدت حوزه و دانشگاه در مرحله تمدن‌سازی و عبور از آخرین مراحل دولت‌سازی یعنی اصلاح یک سیستم درست حاکمیت و مدیریت بحثی دقیق و پیچیده است.
وی اضافه کرد: دیگر بحث تعارف و خوش آمد نیست، صحبت حل مسئله است که باید سال به سال و گام به گام جلو برویم و به حدی برسیم که مردم احساس کنند بخشی از مسائلشان نسبت به سال قبل در حوزه دولت‌سازی اسلامی حل شده، مشکلاتشان کمتر شده و تبعیض، فاصله‌های طبقاتی و فساد در حکومت کمتر شده است.
مسئولیت حوزه و دانشگاه در حل مشکلات نظری و عملی
رحیم‌پور ازغدی یادآور شد: اگر حوزه و دانشگاه راه‌حل‌های به‌روز و محسوس برای حل مشکلات نظری و عملی جامعه خودمان و در مرحله بعد، جامعه جهانی نداشته باشند و نتوانند مدل‌سازی کنند و در حل مشکلات راه حل بدهند، این حوزه و دانشگاه به قدر لازم و کافی کارآمد نیستند، به مسئولیتشان در برابر خداوند و بندگان خدا عمل نکردند.
وی با تأکید بر اینکه حوزه و دانشگاه هر دو وسیله هستند نه هدف، گفت: دروس حوزوی و دروس دانشگاهی همه وسیله هستند، یعنی ساختن هرچه پیشروتر و پیش‌گام‌تر جامعه، ساختن جامعه‌ای هرچه دینی‌تر، انسانی‌تر، اخلاقی‌تر و علمی‌تر، جامعه‌ای که احساسات و روابط انسانی و اخلاقی آن دهه به دهه افزایش پیدا کند.
عضو شورای انقلاب فرهنگی بیان کرد: اگر حوزه و دانشگاه نتوانند از پس حل مشکلات دنیوی و معنوی مردم بربیایند، می‌شود حوزه و دانشگاه ناکارآمد و وسایل و ابزاری که جامعه را به سوی هدف به قدر کافی و لازم پیش نمی‌برند؛ البته حوزه و دانشگاه ما در ۴۰ سال بعد از انقلاب گام‌های روی به جلویی برداشتند، برکات و خدمات در حوزه و دانشگاه بعد از انقلاب قابل مقایسه نه در پیش از انقلاب و نه با هیچ کشور اسلامی، اما باید وضعیت خودمان را با رقبا و دشمنانمان مقایسه کنیم.
پیشرفت‌های حوزه و دانشگاه نسبت به پیشرفت دشمنان کافی نیست
وی اضافه کرد: گاهی آنان از ما سریع‌تر و قوی‌تر پیش می‌روند که برای ما نمره منفی است ولو اینکه نسبت به گذشته پیشرفت کرده باشیم منتها تهدید‌ها بیشتر است و فرصت‌های از دست رفته نیز زیاد است؛ حتمأ حرف درستی است که حوزه و دانشگاه ما بیشتر از قبل عمل کردند، این همه نخبه‌ها، فضلا و نوآوری‌های علمی را باید دید، حوزه ما نسبت به سایر کشور‌های اسلامی و شیعه پیشرفت داشته، اما نباید با مقایسه گذشته خود راضی شویم، دشمنان و رقبای ما ۱۰ برابر ما کار کردند، فعال‌تر هستند.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی با بیان اینکه حوزه و دانشگاه را می‌توان به میزان فایده برای جامعه محک زد، خاطرنشان کرد: باید ببینیم خروجی حوزه و دانشگاه و فارغ‌التحصیلان این دو چه مقدار از پس وظایف خود برآمدند، تبیین دین و دفاع از ارزش‌ها که تخصص و توانایی در ۱۰، ۲۰ حوزه و قلمرو می‌خواهد، قیام به قسط، امر به معروف و نهی از منکر به‌شیوه مناسب و بسط سبک زندگی اسلامی در جامعه امروز و در چه شرایطی است، شرایط که تغییر می‌کند چگونه است، وظیفه دانشگاه پاسخگویی به مباحث علمی و فنی و حل مشکلات اجتماعی است، اگر کارشناسی و کارشناسی ارشد داریم و مشکلی حل نمی‌کنیم، یعنی به درد جامعه نمی‌خورد؛ وحدت حوزه و دانشگاه امروز در مسیر تمدن‌سازی است.
دانشجویی تربیت می‌شود که مفید نیست
وی متذکر شد: اگر دانشگاه نتواند جواب دهد چرا در هر رشته‌ای چه تعداد دانشجو می‌پذیرد و چرا، که هنوز نمی‌توانند به این سوال جواب بدهند یعنی نقشه جامع علمی فقط حرف و شعار است، دانشجو در رشته‌هایی می‌پذیرند که شغلی برایش نداریم و از طرفی دانشجو در رشته‌ای کم می‌گیرند که نیاز به متخصص آن داریم و نداریم.
رحیم پور ازغدی با انتقاد از نحوه توزیع رشته‌ها و جذب دانشجو، اظهار کرد: فارغ‌التحصیل بیکار بیرون دادن که مهم نیست، دانشجو بپذیری در رشته‌های مختلف، کار و شغل نداشته باشی، شما هزینه بدهی و او بروند کشور‌های همسایه برای آنان کار کنند، پزشک، مهندس و خلبان با پول این ملت تربیت کنی، نتوانی درست سازماندهی، توزیع و اشتغال ایجاد کنی و آنان بروند در کشور‌های دیگر برای آنان کار کنند.
جذب بی‌برنامه‌ی طلبه‌های باانگیزه
وی ادامه داد: وحدت حوزه و دانشگاه ارتقای سطح این دو است، صد‌ها هزار و ده‌ها هزار جوان صادق عاشق با انگیزه و بی‌برنامه می‌آیند در حوزه، با انگیزه و اخلاص می‌آید در حوزه، برنامه برایش ندارند و درست سازماندهی نمی‌کنند و بی‌هدف پیش می‌روند؛ یک وقت ترافیک طلبه و یک وقت کمبود طلبه داریم، یک وقتی به طلبه آموزش‌هایی دادی که مسئله او نیست و جواب دین مردم را ندارد در حالی که گاهی باید ۵۰۰ طلبه متخصص در حوزه‌های مختلف در ذیل کلام و فلسفه و احکام و … تربیت کرد، الحمدالله شاید الان چند هزار دکتر آیت‌الله و حجت‌الاسلام دکتر داریم که خوب است، اما کافی نیست.
رحیم پور ازغدی با اشاره به حواشی مطرح شده در رابطه با نمازجمعه، با بیان اینکه یک بحث این است که مشکلات مردم باید در نمازجمعه حل بشود یا نه، خاطرنشان کرد: اخیرأ گفتند در نمازجمعه به مصادیق وارد بشوند یا نشوند، قضیه این چیست؟ این هم مربوط به مسئله نظام‌سازی حوزه و دانشگاه است که نسبتشان را با مشکلات مردم بیان کنند.
وی افزود: اگر مراد از مصداق، مصداق یک شکایت و مشکل شخصی است که جایش در نمازجمعه نیست، باید برود نهاد‌های مدنی و قانونی، اما یکی از فلسفه‌های نمازجمعه، حل مشکلات مردم است منتها اینکه در خطبه مشکلات خصوصی اشخاص بحث شود روشن است که نه، مسئولان رسیدگی کنند و برطرف کنند، اما مصداق در نماز جمعه حتمأ باید وارد شود منتها مصادیق عمومی، اگر وارد مصداق نشوی، نهی از منکر نکردی، نمازجمعه محل امر به معروف و نهی از منکر است.
عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی تصریح کرد: نهی از منکر و امر به معروف یعنی کلی حرف بزنی؟ موعظه در نمازجمعه لازم و واجب است و فوق‌العاده مهم است، گفت‌وگوی مستقیم با وجدان انسان است که موضوع را می‌دانند و اعتنا نمی‌کنند، اما نهی از منکر چیزی فراتر از موعظه است، حتمأ باید در نمازجمعه وارد مصادیق شد، حقوق نجومی زمانی مطرح شد و نمازجمعه باید به‌موقع وارد می‌شد، کسانی در حکومت به مردم وعده دروغ می‌دادند، اگر ظلمی در نهاد‌های حکومتی است باید در نمازجمعه مطرح شود، راجع به خصوصی‌سازی در کشور مسائلی مطرح شد که اصل حرف درست است، دیدید چه جنایتی صورت گرفت، ده‌ها هزار کارگر را بیکار کردند، بعدأ آمدند مسئول خصوصی‌سازی را گرفتند و معلوم شد مشکل از حکومت بود، باید در نمازجمعه بیان شود.
