شبهه شوم جریان برانداز...
شیطنت "حاکمیتی جلوه دادن دولت سیزدهم" کار کیست و چه اهدافی را دنبال می‌کند!؟
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران، حسین موسوی تبریزی، از فعالان اصلاح‌طلب، در بخشی از یک یادداشت در شماره دوشنبه گذشته روزنامه آرمان ملی نوشته است:
"در جامعه این‌گونه برداشت می‌شود که این دولت برخاسته از اراده حاکمیت است و اگر دولت عملکرد خوبی نداشته باشد همین رویکرد در جامعه به بی‌اعتمادی و ناامیدی دامن می‌زند! "
*ابتدا باید دانست که نظر و تحلیل سیاسی جامعه همواره منبعث از نظر و تحلیل خواص جامعه است.
به این معنی که نظر تریبون‌های اجتماعی یا همان خواص است که باورهای سیاسی را می‌سازد.
از این حقیقت سترگ بایستی وام گرفت و تصریح کرد که پروژه "حاکمیتی نامیدن دولت آقای رئیسی" یک پروژه خطرناک است که بیش و پیش از همه اصلاح‌طلبان بر آن دامن زده‌اند.
ما همه امیدواریم که دولت آقای رئیسی بهترین عملکردها را داشته باشد؛ اما این دولت با بهترین یا بدترین کارنامه‌اش نه برخاسته از حاکمیت نظام که برخاسته از رأی مردم است.
همانطور که دولت آقای روحانی برخاسته از رأی مردم بود.
جالب است که رئیس‌جمهور رئیسی حتی در بیانیه انتخاباتی نیز خود را مستقل نامید و لذا این دولت حتی یک دولت حزبی و طیفی هم نیست چه برسد به یک دولت برساخته حاکمیتی!
دقت شود که پروژه حاکمیتی جلوه دادن دولت سیزدهم از آنرو خطرناک است که چپ‌های ستادی قصد دارند در مسیر راه حل‌ها انسداد ایجاد کنند و جامعه را به سمت "فتنه اقتصادی" هول بدهند.
به این معنی که به محض وقوع یک اشتباه یا رؤیت یک روند غلط در دولت؛ آنها از این خواهند گفت که نظام اسلامی به پایان کار خود رسیده و حتی دولت متبوعش نیز نتوانست کاری از پیش ببرد!
و باز هم دقت شود که قطعات این پازل از هم‌اکنون توسط چپ‌های ستادی طراحی شده و آنها طی ۱۰ سال گذشته با سیاه‌نمایی از وضعیت کشور، با بن‌بست‌نمایی از شرایط موجود، با تحریم انتخابات و با دعوت مکرر مردم به خیابان‌ها؛ عملا منتظر نشسته‌اند تا از خطاهای احتمالی دولت سیزدهم (که مثل تمام دولت‌های دیگر نقاط ضعف و قوتی خواهد داشت) پیراهن عثمان بسازند و لشکر خیابانی خود را بسیج کنند.
از همین روست که می‌بینیم این حرکت شوم از یک سو با "حاکمیتی نامیدن دولت رئیسی" توسط امثال موسوی تبریزی شارژ می‌شود و از یکسو با تأکید امربران هسته سخت اصلاحات که دائما طی هفته‌ای اخیر تأکید کرده‌اند دولت سیزدهم نیز آبستن اغتشاشات اقتصادی است!
حضور خواص کشور برای مقابله با القای این شبهه شوم از ضرورت‌های زمانی کشور است.
"در جامعه این‌گونه برداشت می‌شود که این دولت برخاسته از اراده حاکمیت است و اگر دولت عملکرد خوبی نداشته باشد همین رویکرد در جامعه به بی‌اعتمادی و ناامیدی دامن می‌زند! "
*ابتدا باید دانست که نظر و تحلیل سیاسی جامعه همواره منبعث از نظر و تحلیل خواص جامعه است.
به این معنی که نظر تریبون‌های اجتماعی یا همان خواص است که باورهای سیاسی را می‌سازد.
از این حقیقت سترگ بایستی وام گرفت و تصریح کرد که پروژه "حاکمیتی نامیدن دولت آقای رئیسی" یک پروژه خطرناک است که بیش و پیش از همه اصلاح‌طلبان بر آن دامن زده‌اند.
ما همه امیدواریم که دولت آقای رئیسی بهترین عملکردها را داشته باشد؛ اما این دولت با بهترین یا بدترین کارنامه‌اش نه برخاسته از حاکمیت نظام که برخاسته از رأی مردم است.
همانطور که دولت آقای روحانی برخاسته از رأی مردم بود.
جالب است که رئیس‌جمهور رئیسی حتی در بیانیه انتخاباتی نیز خود را مستقل نامید و لذا این دولت حتی یک دولت حزبی و طیفی هم نیست چه برسد به یک دولت برساخته حاکمیتی!
دقت شود که پروژه حاکمیتی جلوه دادن دولت سیزدهم از آنرو خطرناک است که چپ‌های ستادی قصد دارند در مسیر راه حل‌ها انسداد ایجاد کنند و جامعه را به سمت "فتنه اقتصادی" هول بدهند.
به این معنی که به محض وقوع یک اشتباه یا رؤیت یک روند غلط در دولت؛ آنها از این خواهند گفت که نظام اسلامی به پایان کار خود رسیده و حتی دولت متبوعش نیز نتوانست کاری از پیش ببرد!
و باز هم دقت شود که قطعات این پازل از هم‌اکنون توسط چپ‌های ستادی طراحی شده و آنها طی ۱۰ سال گذشته با سیاه‌نمایی از وضعیت کشور، با بن‌بست‌نمایی از شرایط موجود، با تحریم انتخابات و با دعوت مکرر مردم به خیابان‌ها؛ عملا منتظر نشسته‌اند تا از خطاهای احتمالی دولت سیزدهم (که مثل تمام دولت‌های دیگر نقاط ضعف و قوتی خواهد داشت) پیراهن عثمان بسازند و لشکر خیابانی خود را بسیج کنند.
از همین روست که می‌بینیم این حرکت شوم از یک سو با "حاکمیتی نامیدن دولت رئیسی" توسط امثال موسوی تبریزی شارژ می‌شود و از یکسو با تأکید امربران هسته سخت اصلاحات که دائما طی هفته‌ای اخیر تأکید کرده‌اند دولت سیزدهم نیز آبستن اغتشاشات اقتصادی است!
حضور خواص کشور برای مقابله با القای این شبهه شوم از ضرورت‌های زمانی کشور است.
