یه در خانه خدا برویم
اين آسمان و زمين كه می بينيد، آسمانى که گاهى باران مى‌آيد و گاهى نمى‌آيد، زمينی که گاهى از آن گياه می رويد و گاهى نمی رويد، هر دو بنده و مخلوق مطيع خدا هستند. هر وقت خدا بگويد ببار، می بارد و هر وقت هم بگويد نبار، نمی بارد.
به گزارش شهدای ایران ، خطبه ای که امیرالمومنین(علیه السلام) به مناسبت نماز باران ایراد کردند.
زمانی كه خشكسالى می شود و باران نمى آيد، چه بايد كرد؟ كسانى به فكر می افتند كه ابرها را بارور كنند.
در اين زمينه تكنولوژى هایی هم وجود دارد و در ايران هم تجربياتى شده. شايد گاهى هم اثرى داشته باشد اما احداث ابرها با اين تكنولوژى ها ميسر نيست. به هر حال اين راه را بلديم اما اگر ابرى نبود چه می شود؟ هيچ؟!
اميرالمؤمنين علی (علیه السلام) در خطبه اى كه به مناسبت دعاى باران ايراد کردند، می فرمايند: اين آسمان و زمين كه می بينيد، آسمانى که گاهى باران مى‌آيد و گاهى نمى‌آيد، زمينی که گاهى از آن گياه می رويد و گاهى نمی رويد، هر دو بنده و مخلوق مطيع خدا هستند. هر وقت خدا بگويد ببار، می بارد و هر وقت هم بگويد نبار، نمی بارد. اين را على (علیه السلام) می گويد. (نهج البلاغه، خطبه ۱۱۵)
خدا از آن رحمت واسعه اى كه دارد براى اينكه بشر از اين راه هم كه شده يک ارتباطى با خدا برقرار كند، وسيله اى قرار داده تا باران رحمت خود را نازل کند. خدا براى ما مقرر فرموده كه در این شرایط به در خانه او برويم تا اين نياز مادى، ما را به طرف نياز معنوی مان بكشاند. نياز انسان فقط يک نياز زمينى نيست كه آب به آن برسد و سبز بشود؛ اينكه نياز انسانى نيست! نياز انسانى اين است كه رشد معنوى پيدا كند.
خدا از باب لطف، نياز مادى را وسيله اى قرار می دهد تا به او توجه پيدا كنيم و استعداد پيدا كنيم براى اينكه به سراغ نياز معنوی مان برویم تا آدم بشویم.
بیانات علامه مصباح یزدی در شرح نهج البلاغه، ۱۳۸۷/۰۲/۱۷
