این وسط، اما جای خالی «سعید جلیلی» آنقدر در دولت سیزدهم مشهود است که حتی بدبینترین افراد هم گمان نمیکردند که نامی از او در هیچ جایی از کابینه رئیسی در میان نباشد! این درحالیست که برخلاف محسن رضایی و قاضی زاده هاشمی که ترجیح دادند تا آخرین روز انتخابات، شانس خود را برای به چالش کشیدن ریاست جمهوری ابراهیم رئیسی امتحان کنند، اما سعید جلیلی با کناره گیری به موقع از عرصه انتخابات و حمایت مستقیم از رئیسی در بیانیه انصرافش، اگرچه دین خود را تماماً نسبت به جبهه انقلاب و رئیس جمهور منتخب ادا نمود، اما هیچ ما به ازایی را در عوض آن دریافت نکرد!
جالب است بدانیم که در ایام انتخابات ۱۴۰۰، درگیری میان هواخواهان رئیسی و جلیلی بر سر «صالح مقبول» یا «اصلح غیرمقبول» موجب شده بود تا هواداران سرسخت جلیلی حتی به آلترناتیوی مثل رئیسی فکر هم نکنند، اما ازخودگذشتگی جلیلی به نفع او، هم آب سردی بر آتش اختلافات شد و هم باعث شد تا طی حداقلیترین مشارکت در تاریخ ادوار انتخابات ریاست جمهوری، سبد رأی رئیس پیشین قوه قضائیه تا میزان معتنابه ۱۸ میلیون نفر نیز سنگین شود.
گفتنی است اگرچه تا چندی پیش، صحبت از اعطای مسئولیتهایی همچون معاون اولی، وزارت خارجه یا دبیری شعام برای سعید جلیلی مطرح بود، اما تا این لحظه نه تنها هیچیک از گمانه زنیها در این باره محقق نگردیده بلکه حتی از حضور برخی نزدیکان جلیلی مثل علی باقری کنی یا محمدهادی زاهدی وفا در بین وزرای کابینه نیز ممانعت بعمل آمده است! با این وجود باید منتظر ماند و دید که آیا طی روزهای آینده، حُکم مسئولیت از سوی رئیسی برای جلیلی صادر میشود یا بایکوت نامبرده در دولت سیزدهم، همچنان تداوم خواهد داشت؟