عرب سرخی حاضر نشده است همچون برخی دیگر از اصلاح طلبان اعتراف کند که کاهش مشارکت انتخابات مجلس مستقیما به ناکارآمدی مجلس دهم و دولت های روحانی ارتباط داشت که باعث سرخوردگی گروهی از مردم شد.
به گزارش شهدای ایران، فیض‌الله عرب‌سرخی، فعال اصلاح طلب و عضو شورای مرکزی سازمان مجاهدین
انقلاب مدعی شده است: «پیام مشارکت حداقلی چیزی جز این نیست که جایگاه
حکومت در جامعه تضعیف شده است» و «مشارکت پایین می‌تواند تهدیدهای خارجی را
بالفعل کند».
وی در ادامه گفته است: «حکومت به اعتراض‌ها و انتظارهای جامعه توجه کافی داشته باشد و سعی‌اش را به کار گیرد تا قبل از اینکه اعتراض‌ها و انتظارها عمق بیشتری پیدا کند، بتواند با جلب رضایت افکار عمومی فضا را برای برگزاری انتخاباتی پررأی فراهم کند».
این تاکتیک قدیمی اصلاح طلبان بوده است که به جای آنکه خطابشان را دولت قرار دهند، از عبارت حکومت استفاده می کنند و سعی می کنند در پشت برنامه خطرسازی برای نظام پنهان شوند.
جالب تر آنکه این فعال فتنه امریکایی 88 پیشنهاد می دهند برای افزایش مشارکت سیاست خارجی نظام اصلاح و در ردصلاحیت ها تجدید شود تا عناصر مسئله دار تائید صلاحیت هم شوند. البته که واضح است نگرانی اصلاح طلبان نه برای میزان مشارکت بلکه وحشت از طرد مجدد مردم و ترک قوه مجریه است.
عرب سرخی حاضر نشده است همچون برخی دیگر از اصلاح طلبان اعتراف کند که کاهش مشارکت انتخابات مجلس مستقیما به ناکارآمدی مجلس دهم و دولت های روحانی ارتباط داشت که باعث سرخوردگی گروهی از مردم شد.
این فعال اصلاح طلب اشاره نکرده است که دولت مدعی تدبیر و امید که وعده رفع همه تحریم ها را سر میداد، امروز از مدیریت قیمت و توزیع مرغ هم عاجز است و کارش به تشکیل قرارگاه مرغ رسیده است! هم و غم مسئولات دولتی امروز این شده است که چرا رسانه ملی سریالی پخش میکند که گوشه ای از واقعیت های تلخ هشت سال گذشته نظیر جولان برخی جاسوس ها در درون دولت را به تصویر کشیده است.
گزیده اظهارات عرب سرخی را در ادامه خواهید خواند:
*برای جمهوری اسلامی که به هر روی سیاست‌هایش به گونه‌ای بوده که از بدو تاسیس به حمایت قدرت‌ها تکیه نکرده و نمی‌کند و قدرت و تداومش بسته به حمایت‌های مردم است- و معمولاً انتخابات عرصه‌ای برای نمایش این حمایت است- مساله تامین و تضمین متفاوت است... انتخابات برای ما مهم است چون رأی مردم نشان می‌دهد جامعه تا چه میزان از حکومت رضایت دارد. بنابراین انتخابات پیش رو هم مثل تمام انتخابات دیگر حائز اهمیت است.
*وقتی مردم گرفتار مشکلات می‌شوند، نارضایتی آنها بر میزان حضورشان تاثیر خواهد داشت. به نظر من با توجه به عملکرد ضعیف ارکان مختلف و تحریم‌هایی که موجب شده مردم در تامین نیازهای اقتصادی و غیر اقتصادی خود در تنگنا قرار بگیرند، در چنین حالتی نارضایتی‌ها شدت می‌گیرد و این مساله روی انتخابات و حضور مردم پای صندوق‌های رای اثری منفی خواهد گذاشت.
*منطق حکم میکند حکومت به اعتراض‌ها و انتظارهای جامعه توجه کافی داشته باشد و سعی‌اش را به کار گیرد تا قبل از اینکه اعتراض‌ها و انتظارها عمق بیشتری پیدا کند، بتواند با جلب رضایت افکار عمومی فضا را برای برگزاری انتخاباتی پررأی فراهم کند.
*میزان مشارکت بسیار حساس و تعیین کننده است که در چنین حالتی میزان و درصد مشارکت نباید پایین باشد تا به معنای تضعیف پایگاه اجتماعی حکومت قلمداد نشود.
*وقتی بخش مهمی از مشکلات معیشتی مردم مستقیما به درآمد ارزی ربط پیدا میکند و در عین حال برای تامین و تحصیل درآمد ارزی با تحریم‌های بین‌المللی مواجهیم، بهبود درآمدهای ارزی که نتیجهِ قهری آن معیشت را تحت تاثیر قرار داده است، نیازمند اصلاح در ساختار سیاست خارجی و بعضا در سیاست داخلی و بعد سیاست‌های اقتصادی است. چون تعدیل و اصلاح آنها می‌تواند جامعه را از بن‌بست اقتصادی خارج کرده و تا حدودی رضایت عامه مردم جلب شود.
*از سوی دیگر ردصلاحیت‌ها نباید به گونه‌ای باشد که وقتی سلیقه سیاسی کسی را نمی‌پسندند او را از حضور در انتخابات محروم کنند. حکومت برای بهبود شرایط باید تمام تلاشش را بکار گیرد تا نمایندگان سلیقه‌های مختلف در انتخابات باشند و مردم در انتخابات قدرت انتخابِ بیشتری داشته باشند. چراکه قدرت انتخاب بیشتر می‌تواند به تامین نظر بخش هایی از جامعه کمک کند. همچنین در حوزه فرهنگی یا اجتماعی که منشاء نارضایتی هستند، می‌توان با تصمیم‌هایی به‌جا فضا را برای رضایت جامعه فراهم کرد.
*گروه‌های سیاسی می‌توانند با معرفی نامزدهایی که در بین قشرهای مختلف جایگاه و پایگاه پررنگی دارند، عزم خود را برای تقویت نقش مردم نشان دهند. جریان‌های سیاسی با ارائه برنامه‌هایی که متضمن حل مشکلات جامعه هستند، با نقد عملکرد حاکمیت و ارائه راه حل‌های لازم برای کم کردن فاصله مردم با تصمیم‌گیران و با حضور و مشارکت فعال در عرصه سیاسی و مشخصا در انتخابات، می‌توانند به نظام سیاسی و مردم کمک کنند.
*پیام مشارکت حداقلی چیزی جز این نیست که جایگاه حکومت در جامعه تضعیف شده است. یعنی وقتی تمام تکیه‌گاه سیستم مردم هستند و حتی با تهدیدهای خارجی‌ها با همراهی همین مردم مقابله کرده‌اند، اولین و مهمترین خطر رای حداقلی و پایین، بیشتر و موثرشدن تهدیدهای خارجی است. آن هم در شرایطی که عملکرد حکومت چندان مورد قبول جامعه جهانی و رقبای منطقه‌ای نیست. البته بخشی از این نارضایتی‌ها، ریشه در مخالفت جمهوری اسلامی با زیاده‌خواهی‌های قدرت‌های سلطه‌گر دارد و نارضایتی آنها بی‌جا است. اما قسمتی از عناد نظام بین‌الملل هم به دلیل ضعف دانش و محاسبات غلط در انتخاب راه‌کارها و رویه‌های غیرعرفی و غیرمتعارف است.
*کشور ما همواره با تهدیدهای خارجی مواجه بوده و این فرایند ادامه خواهد داشت. مشارکت پایین می‌تواند تهدیدهای خارجی را بالفعل کند. بنابراین حکومت باید همه تلاش خود را برای مراقبت از پایگاه اجتماعی به کار بگیرد و حتی‌المقدور با پاسخ متناسب به مطالبات مردم حمایت‌های مردمی را پاسداری کند.
وی در ادامه گفته است: «حکومت به اعتراض‌ها و انتظارهای جامعه توجه کافی داشته باشد و سعی‌اش را به کار گیرد تا قبل از اینکه اعتراض‌ها و انتظارها عمق بیشتری پیدا کند، بتواند با جلب رضایت افکار عمومی فضا را برای برگزاری انتخاباتی پررأی فراهم کند».
این تاکتیک قدیمی اصلاح طلبان بوده است که به جای آنکه خطابشان را دولت قرار دهند، از عبارت حکومت استفاده می کنند و سعی می کنند در پشت برنامه خطرسازی برای نظام پنهان شوند.
جالب تر آنکه این فعال فتنه امریکایی 88 پیشنهاد می دهند برای افزایش مشارکت سیاست خارجی نظام اصلاح و در ردصلاحیت ها تجدید شود تا عناصر مسئله دار تائید صلاحیت هم شوند. البته که واضح است نگرانی اصلاح طلبان نه برای میزان مشارکت بلکه وحشت از طرد مجدد مردم و ترک قوه مجریه است.
عرب سرخی حاضر نشده است همچون برخی دیگر از اصلاح طلبان اعتراف کند که کاهش مشارکت انتخابات مجلس مستقیما به ناکارآمدی مجلس دهم و دولت های روحانی ارتباط داشت که باعث سرخوردگی گروهی از مردم شد.
این فعال اصلاح طلب اشاره نکرده است که دولت مدعی تدبیر و امید که وعده رفع همه تحریم ها را سر میداد، امروز از مدیریت قیمت و توزیع مرغ هم عاجز است و کارش به تشکیل قرارگاه مرغ رسیده است! هم و غم مسئولات دولتی امروز این شده است که چرا رسانه ملی سریالی پخش میکند که گوشه ای از واقعیت های تلخ هشت سال گذشته نظیر جولان برخی جاسوس ها در درون دولت را به تصویر کشیده است.
گزیده اظهارات عرب سرخی را در ادامه خواهید خواند:
*برای جمهوری اسلامی که به هر روی سیاست‌هایش به گونه‌ای بوده که از بدو تاسیس به حمایت قدرت‌ها تکیه نکرده و نمی‌کند و قدرت و تداومش بسته به حمایت‌های مردم است- و معمولاً انتخابات عرصه‌ای برای نمایش این حمایت است- مساله تامین و تضمین متفاوت است... انتخابات برای ما مهم است چون رأی مردم نشان می‌دهد جامعه تا چه میزان از حکومت رضایت دارد. بنابراین انتخابات پیش رو هم مثل تمام انتخابات دیگر حائز اهمیت است.
*وقتی مردم گرفتار مشکلات می‌شوند، نارضایتی آنها بر میزان حضورشان تاثیر خواهد داشت. به نظر من با توجه به عملکرد ضعیف ارکان مختلف و تحریم‌هایی که موجب شده مردم در تامین نیازهای اقتصادی و غیر اقتصادی خود در تنگنا قرار بگیرند، در چنین حالتی نارضایتی‌ها شدت می‌گیرد و این مساله روی انتخابات و حضور مردم پای صندوق‌های رای اثری منفی خواهد گذاشت.
*منطق حکم میکند حکومت به اعتراض‌ها و انتظارهای جامعه توجه کافی داشته باشد و سعی‌اش را به کار گیرد تا قبل از اینکه اعتراض‌ها و انتظارها عمق بیشتری پیدا کند، بتواند با جلب رضایت افکار عمومی فضا را برای برگزاری انتخاباتی پررأی فراهم کند.
*میزان مشارکت بسیار حساس و تعیین کننده است که در چنین حالتی میزان و درصد مشارکت نباید پایین باشد تا به معنای تضعیف پایگاه اجتماعی حکومت قلمداد نشود.
*وقتی بخش مهمی از مشکلات معیشتی مردم مستقیما به درآمد ارزی ربط پیدا میکند و در عین حال برای تامین و تحصیل درآمد ارزی با تحریم‌های بین‌المللی مواجهیم، بهبود درآمدهای ارزی که نتیجهِ قهری آن معیشت را تحت تاثیر قرار داده است، نیازمند اصلاح در ساختار سیاست خارجی و بعضا در سیاست داخلی و بعد سیاست‌های اقتصادی است. چون تعدیل و اصلاح آنها می‌تواند جامعه را از بن‌بست اقتصادی خارج کرده و تا حدودی رضایت عامه مردم جلب شود.
*از سوی دیگر ردصلاحیت‌ها نباید به گونه‌ای باشد که وقتی سلیقه سیاسی کسی را نمی‌پسندند او را از حضور در انتخابات محروم کنند. حکومت برای بهبود شرایط باید تمام تلاشش را بکار گیرد تا نمایندگان سلیقه‌های مختلف در انتخابات باشند و مردم در انتخابات قدرت انتخابِ بیشتری داشته باشند. چراکه قدرت انتخاب بیشتر می‌تواند به تامین نظر بخش هایی از جامعه کمک کند. همچنین در حوزه فرهنگی یا اجتماعی که منشاء نارضایتی هستند، می‌توان با تصمیم‌هایی به‌جا فضا را برای رضایت جامعه فراهم کرد.
*گروه‌های سیاسی می‌توانند با معرفی نامزدهایی که در بین قشرهای مختلف جایگاه و پایگاه پررنگی دارند، عزم خود را برای تقویت نقش مردم نشان دهند. جریان‌های سیاسی با ارائه برنامه‌هایی که متضمن حل مشکلات جامعه هستند، با نقد عملکرد حاکمیت و ارائه راه حل‌های لازم برای کم کردن فاصله مردم با تصمیم‌گیران و با حضور و مشارکت فعال در عرصه سیاسی و مشخصا در انتخابات، می‌توانند به نظام سیاسی و مردم کمک کنند.
*پیام مشارکت حداقلی چیزی جز این نیست که جایگاه حکومت در جامعه تضعیف شده است. یعنی وقتی تمام تکیه‌گاه سیستم مردم هستند و حتی با تهدیدهای خارجی‌ها با همراهی همین مردم مقابله کرده‌اند، اولین و مهمترین خطر رای حداقلی و پایین، بیشتر و موثرشدن تهدیدهای خارجی است. آن هم در شرایطی که عملکرد حکومت چندان مورد قبول جامعه جهانی و رقبای منطقه‌ای نیست. البته بخشی از این نارضایتی‌ها، ریشه در مخالفت جمهوری اسلامی با زیاده‌خواهی‌های قدرت‌های سلطه‌گر دارد و نارضایتی آنها بی‌جا است. اما قسمتی از عناد نظام بین‌الملل هم به دلیل ضعف دانش و محاسبات غلط در انتخاب راه‌کارها و رویه‌های غیرعرفی و غیرمتعارف است.
*کشور ما همواره با تهدیدهای خارجی مواجه بوده و این فرایند ادامه خواهد داشت. مشارکت پایین می‌تواند تهدیدهای خارجی را بالفعل کند. بنابراین حکومت باید همه تلاش خود را برای مراقبت از پایگاه اجتماعی به کار بگیرد و حتی‌المقدور با پاسخ متناسب به مطالبات مردم حمایت‌های مردمی را پاسداری کند.
