برخی محافل تحلیلی حتی استدلال می‌کنند چیزی که موجب انحراف برخی رؤسای جمهوری ایران شده است؛ قدرت زیاد و مبسوط‌الید بودن آنهاست که باید در ابعادی محدود شود تا گزینه "أنا ربّکم‌الاعلی" در ذهن برخی آقایان رسوخ نکند.
به گزارش شهدای ایران، علیرضا علوی‌تبار، از تئوریسین‌های اصلاحات اخیراً در یک یادداشت پیرامون
اقدام اشتباه شعار دادن چند نفر علیه رئیس‌جمهور در راهپیمایی 22 بهمن، پای
اختیارات رئیس‌جمهور را به میان آورده و نوشته است:
"هر مسئولی به اندازه اختیاری که برای تصمیم‌گیری دارد، باید پاسخگو باشد. اگر از وضع موجود ناراضی هستید، افراد و نهادها را به ترتیب میزان اختیاری که در تصمیم‌گیری دارند، فهرست کنید و از آنها پاسخ طلب کنید.
رئیس‌جمهوری که در تنظیم روابط خارجی، چه در سطح منطقه و چه در سطح قدرت‌های بزرگ، اختیاری ندارد، در تنظیم بودجه سالانه دارای اختیاری نیست و اخیراً حتی در تعیین نوع واکسن کرونای وارداتی هم نمی‌تواند تصمیم بگیرد! تا چه حد می‌تواند پاسخگوی مشکلات کشور باشد؟
البته بقیه جامعه متوجه هستند که شما به رئیس‌جمهور حمله می‌کنید تا به دیگر مسئولان انتقاد و حمله نشود، و خدای ناکرده تمرکز کار از میان برود!"
*ادعای بی‌اختیاری رئیس‌جمهور و وجود چیزی به نام "دولت پنهان" در نظام ایران! همواره زمانی مطرح می‌شود که اصلاح‌طلبان با ظاهر شدن ناکارآمدی گفتمان خود در نزد مردم و یا شکست پروژه‌هایشان مواجه می‌شوند!
مثل اکنون که آنها با کارنامه افتضاح دولت اعتدال مواجه شده‌اند و برای برون‌رفت از مسئولیت این کارنامه؛ مدعی بی‌اختیاری دولت می‌شوند.
در مجموعه وبلاگ مشرق کراراً استدلال‌های مردود بودن این ادعا را مطرح کرده‌ایم.
از جمله اینکه مدعیان بی‌اختیاری دولت در روابط خارجی باید بگویند "برجام" در ایران، خواسته چه کسی جز اصلاح‌طلبان و آقای روحانی بود که حتی با جاسوس‌بازی و عبور از خطوط قرمز نظام پیش رفت و امضا شد؟!
این امضای نامیمون آیا نشان از اختیارات حتی فراتصور دولت است یا نشان از بی‌اختیاری دولت؟
"ادعای بی‌اختیاری در تنظیم بودجه سالانه"! هم اثر بروز ژنتیک خشن و دیکتاتورمآب چپ ایرانی است. ژنتیکی که مفاهیمی مثل مردمسالاری، پارلمان و انتخابات برای او صرفا در جهت مطامعش معنی دارد و گرنه باید آنها را به توپ بست!
محرز است که علوی‌تبار انتظار دارد دولت در تنظیم بودجه مبسوط‌الید باشد و نمایندگان مردم در مجلس هیچ اختیاری برای اصلاح بودجه نداشته باشند. مسئله‌ای که نه به میزان اختیار که به دیکتاتورمآبی ربط پیدا می‌کند.
در بحث واکسن کرونای وارداتی از آمریکا و انگلیس نیز آقای علوی‌تبار از دانستن اولیات سیاست و حکومت در ایران و جهان غافل است گویا و نمی‌داند هیچ حکومتی در جهان بصورت علی‌الرویه اجازه رفتارهای غیر عقلانی را به کارگزاران خود ولو در سطح ریاست‌جمهوری نمی‌دهد.
حال اینکه عده‌ای در ستاد مشترک دولت و اصلاح‌طلبان معتقدند باید از فرق سر تا نوک پا فرنگی شد به خودشان مربوط است اما قلب حاکمیت دینی در ایران یعنی "ولی فقیه" نه اجازه می‌دهد و نه می‌تواند که اجازه دهد امنیت و سلامت مردم در مخاطره شهوات برخی رجال سیاسی قرار گیرد.
برخی محافل تحلیلی حتی استدلال می‌کنند چیزی که موجب انحراف برخی رؤسای جمهوری ایران شده است؛ قدرت زیاد و مبسوط‌الید بودن آنهاست که باید در ابعادی محدود شود تا گزینه "أنا ربّکم‌الاعلی" در ذهن برخی آقایان رسوخ نکند.
"هر مسئولی به اندازه اختیاری که برای تصمیم‌گیری دارد، باید پاسخگو باشد. اگر از وضع موجود ناراضی هستید، افراد و نهادها را به ترتیب میزان اختیاری که در تصمیم‌گیری دارند، فهرست کنید و از آنها پاسخ طلب کنید.
رئیس‌جمهوری که در تنظیم روابط خارجی، چه در سطح منطقه و چه در سطح قدرت‌های بزرگ، اختیاری ندارد، در تنظیم بودجه سالانه دارای اختیاری نیست و اخیراً حتی در تعیین نوع واکسن کرونای وارداتی هم نمی‌تواند تصمیم بگیرد! تا چه حد می‌تواند پاسخگوی مشکلات کشور باشد؟
البته بقیه جامعه متوجه هستند که شما به رئیس‌جمهور حمله می‌کنید تا به دیگر مسئولان انتقاد و حمله نشود، و خدای ناکرده تمرکز کار از میان برود!"
*ادعای بی‌اختیاری رئیس‌جمهور و وجود چیزی به نام "دولت پنهان" در نظام ایران! همواره زمانی مطرح می‌شود که اصلاح‌طلبان با ظاهر شدن ناکارآمدی گفتمان خود در نزد مردم و یا شکست پروژه‌هایشان مواجه می‌شوند!
مثل اکنون که آنها با کارنامه افتضاح دولت اعتدال مواجه شده‌اند و برای برون‌رفت از مسئولیت این کارنامه؛ مدعی بی‌اختیاری دولت می‌شوند.
در مجموعه وبلاگ مشرق کراراً استدلال‌های مردود بودن این ادعا را مطرح کرده‌ایم.
از جمله اینکه مدعیان بی‌اختیاری دولت در روابط خارجی باید بگویند "برجام" در ایران، خواسته چه کسی جز اصلاح‌طلبان و آقای روحانی بود که حتی با جاسوس‌بازی و عبور از خطوط قرمز نظام پیش رفت و امضا شد؟!
این امضای نامیمون آیا نشان از اختیارات حتی فراتصور دولت است یا نشان از بی‌اختیاری دولت؟
"ادعای بی‌اختیاری در تنظیم بودجه سالانه"! هم اثر بروز ژنتیک خشن و دیکتاتورمآب چپ ایرانی است. ژنتیکی که مفاهیمی مثل مردمسالاری، پارلمان و انتخابات برای او صرفا در جهت مطامعش معنی دارد و گرنه باید آنها را به توپ بست!
محرز است که علوی‌تبار انتظار دارد دولت در تنظیم بودجه مبسوط‌الید باشد و نمایندگان مردم در مجلس هیچ اختیاری برای اصلاح بودجه نداشته باشند. مسئله‌ای که نه به میزان اختیار که به دیکتاتورمآبی ربط پیدا می‌کند.
در بحث واکسن کرونای وارداتی از آمریکا و انگلیس نیز آقای علوی‌تبار از دانستن اولیات سیاست و حکومت در ایران و جهان غافل است گویا و نمی‌داند هیچ حکومتی در جهان بصورت علی‌الرویه اجازه رفتارهای غیر عقلانی را به کارگزاران خود ولو در سطح ریاست‌جمهوری نمی‌دهد.
حال اینکه عده‌ای در ستاد مشترک دولت و اصلاح‌طلبان معتقدند باید از فرق سر تا نوک پا فرنگی شد به خودشان مربوط است اما قلب حاکمیت دینی در ایران یعنی "ولی فقیه" نه اجازه می‌دهد و نه می‌تواند که اجازه دهد امنیت و سلامت مردم در مخاطره شهوات برخی رجال سیاسی قرار گیرد.
برخی محافل تحلیلی حتی استدلال می‌کنند چیزی که موجب انحراف برخی رؤسای جمهوری ایران شده است؛ قدرت زیاد و مبسوط‌الید بودن آنهاست که باید در ابعادی محدود شود تا گزینه "أنا ربّکم‌الاعلی" در ذهن برخی آقایان رسوخ نکند.
