به آن‌كس عالم ربانى مى‌گويند كه دنبال دنيا و مقام و رياست و شهرت نيست و بلكه براى رضاى خدا و خدمت به دين و يارى امام زمان عجل‌الله فرجه كار مى‌كند.
به گزارش شهدای ایران، حامد شیخ پور، از فعالان رسانه ای در واکنش به رحلت آیت الله ضیاءآبادی در صفحه اینستاگرامش نوشته است:
روح بلند عالم عامل و مفسر بزرگ قرآن، حضرت آیتالله سید محمد ضیاءآبادی از خانه‌ی فانی و دنیای پَست ما رخت برکشید و به جنةالاعلی پرکشید.
تهران از امشب ظلمانی‌تر خواهد شد و شیفتگان منابر پرنکته و دروس کم‌نظیر آن بزرگوار در مسجد حضرت علی بن الحسین علیهماالسلام، بی‌تاب‌تر.
حجت‌الاسلام محسن الهی می‌گوید: محضر حضرت آیتالله العظمی سیستانی مشرف شدم. در این دیدار، از حضرت آیتالله آقای ضیاءآبادی صحبت شد و محضر مبارک ایشان عرض کردم که اول هر ماه، گاهی در مجالس روضه‌ی حضرت آیتالله آقای ضیاء آبادی، سخنرانی می‌کنم.
آیتالله سیستانی فرمودند: «مقام آیتالله ضیاءآبادی، مقام رفیعی است وما أدراک مَن ضیاءآبادی؟ مقام و منزلت ایشان برای مردم ناشناخته است و مردم هنوز ایشان را نشناخته‌اند.» سپس هدیه‌ای به رسم اینکه ایشان همیشه یادآقای ضیاءآبادی هستند به بنده دادند تا تقدیم آقا کنم و فرمودند به ایشان بگویید برای بنده دعا کنند.
مرحوم آيت‌الله احمد مجتهدى تهرانی هم درباره مقام علمى و معنوى ایشان گفته بودند: «عالم ربانى در روايات و اخبارى كه از ائمه معصومين(عليه‌السلام) به ما رسيده است داراى مقام ويژه و شأن خاصى‌است. به آن‌كس عالم ربانى مى‌گويند كه دنبال دنيا و مقام و رياست و شهرت نيست و بلكه براى رضاى خدا و خدمت به دين و يارى امام زمان عجل‌الله فرجه كار مى‌كند و يا منبر مى‌رود و يا هرگونه خدمت ديگرى كه از دستش برمى‌آيد هرچند درظاهر كوچك و ناچيز باشد انجام دهد.
براى اثبات عالم ربانى، مى‌توانم از مدرسه خودمان و در ميان اساتيد بزرگوار، حضرت آيت‌الله جناب آقاى ضياءآبادى حفظه‌الله كه وجودى ارزشمند و با بركتى هستند را مثال بزنم. اين مرد بزرگوار و شخصيت ربانى از عالمان بزرگ و صاحب تأليفات عديده‌اى هستند و ساليان متمادى در اين مدرسه تدريس مى‌نمايند. بدون دريافت حق‌التدريس نه‌تنها براى تدريس مبلغ دريافت نمى‌كنند بلكه براى نماز و منبر و ساير امور دينى پول نمى گيرند.
يک زمانى شخصى يک ساعت تلفنى با ايشان صحبت كرد و تلاش مى‌كرد كه آيت‌الله ضياءآبادى را براى تدريس به حوزه علميه ديگرى ببرد و طلاب محترم آنجا از وجود ارزشمند ايشان بهره‌مند شوند. آخر ايشان به آن شخص فرمودند: اگر اين تدريس براى رضاى خداست كه ما همين‌جا مشغول هستيم و قبول نكردند. حالا وقتى اين عالم بزرگوار وارد مدرسه ما مى‌شوند، تمام حوزه را نور فرا مى‌گيرد و خداوند متعال هم در عوض، علاوه بر تأمين آخرت، دنياى اين‌گونه افراد را هم تأمين مى‌كند. من در وصيت‌نامه خود نوشته‌ام كه وقتى از دنيا رفتم ايشان بايد بر جنازه‌ام نماز بخوانند.
روح بلند عالم عامل و مفسر بزرگ قرآن، حضرت آیتالله سید محمد ضیاءآبادی از خانه‌ی فانی و دنیای پَست ما رخت برکشید و به جنةالاعلی پرکشید.
تهران از امشب ظلمانی‌تر خواهد شد و شیفتگان منابر پرنکته و دروس کم‌نظیر آن بزرگوار در مسجد حضرت علی بن الحسین علیهماالسلام، بی‌تاب‌تر.
حجت‌الاسلام محسن الهی می‌گوید: محضر حضرت آیتالله العظمی سیستانی مشرف شدم. در این دیدار، از حضرت آیتالله آقای ضیاءآبادی صحبت شد و محضر مبارک ایشان عرض کردم که اول هر ماه، گاهی در مجالس روضه‌ی حضرت آیتالله آقای ضیاء آبادی، سخنرانی می‌کنم.
آیتالله سیستانی فرمودند: «مقام آیتالله ضیاءآبادی، مقام رفیعی است وما أدراک مَن ضیاءآبادی؟ مقام و منزلت ایشان برای مردم ناشناخته است و مردم هنوز ایشان را نشناخته‌اند.» سپس هدیه‌ای به رسم اینکه ایشان همیشه یادآقای ضیاءآبادی هستند به بنده دادند تا تقدیم آقا کنم و فرمودند به ایشان بگویید برای بنده دعا کنند.
مرحوم آيت‌الله احمد مجتهدى تهرانی هم درباره مقام علمى و معنوى ایشان گفته بودند: «عالم ربانى در روايات و اخبارى كه از ائمه معصومين(عليه‌السلام) به ما رسيده است داراى مقام ويژه و شأن خاصى‌است. به آن‌كس عالم ربانى مى‌گويند كه دنبال دنيا و مقام و رياست و شهرت نيست و بلكه براى رضاى خدا و خدمت به دين و يارى امام زمان عجل‌الله فرجه كار مى‌كند و يا منبر مى‌رود و يا هرگونه خدمت ديگرى كه از دستش برمى‌آيد هرچند درظاهر كوچك و ناچيز باشد انجام دهد.
براى اثبات عالم ربانى، مى‌توانم از مدرسه خودمان و در ميان اساتيد بزرگوار، حضرت آيت‌الله جناب آقاى ضياءآبادى حفظه‌الله كه وجودى ارزشمند و با بركتى هستند را مثال بزنم. اين مرد بزرگوار و شخصيت ربانى از عالمان بزرگ و صاحب تأليفات عديده‌اى هستند و ساليان متمادى در اين مدرسه تدريس مى‌نمايند. بدون دريافت حق‌التدريس نه‌تنها براى تدريس مبلغ دريافت نمى‌كنند بلكه براى نماز و منبر و ساير امور دينى پول نمى گيرند.
يک زمانى شخصى يک ساعت تلفنى با ايشان صحبت كرد و تلاش مى‌كرد كه آيت‌الله ضياءآبادى را براى تدريس به حوزه علميه ديگرى ببرد و طلاب محترم آنجا از وجود ارزشمند ايشان بهره‌مند شوند. آخر ايشان به آن شخص فرمودند: اگر اين تدريس براى رضاى خداست كه ما همين‌جا مشغول هستيم و قبول نكردند. حالا وقتى اين عالم بزرگوار وارد مدرسه ما مى‌شوند، تمام حوزه را نور فرا مى‌گيرد و خداوند متعال هم در عوض، علاوه بر تأمين آخرت، دنياى اين‌گونه افراد را هم تأمين مى‌كند. من در وصيت‌نامه خود نوشته‌ام كه وقتى از دنيا رفتم ايشان بايد بر جنازه‌ام نماز بخوانند.
