به گزارش شهدای ایران، عمادالدین باقی، از دستگیرشدگان فتنه ۸۸ به تازگی در قسمتی از یک مصاحبه با انصاف‌نیوز درباره محرومیت‌های اجتماعی چند مجرم امنیتی گفته است: حتی قبل از انقلاب هم ما چنین مشکلی را نداشتیم. بودند افرادی که به عنوان محکومان سیاسی وقتی از زندان آزاد می‌شدند اگر دانشجو بودند به راحتی به درس‌شان برمی‌گشتند. آقای کروبی یک بار در اعتراض به ستاره‌دار کردن دانشجویان گفتند که من [پیش از انقلاب] بعد از چند سال از زندان آزاد شدم و در دانشکده الهیات به تحصیل خود ادامه دادم.

او می‌افزاید: در رژیم گذشته هیچکس را به خاطر زندان از شغلش -با وجود آن که محکوم سیاسی و امنیتی بود- منفک نمی‌کردند و بعد از آزادی به راحتی به سر کار خود باز می گشت. ولی متاسفانه چرا حالا می‌خواهند هزینه کار سیاسی را آنقدر بالا ببرند و افراد را از هستی ساقط کنند که کسی دیگر جرات نکند مخالف باشد و با روش‌های غیر قانونی این افراد را سیاست زدایی یا منفعل کنند در حالی که فعالیت سیاسی حق مسلم افراد است. اگر کسی مرتکب جرم شد فقط به اندازه جرمی که انجام داده مجازات می‌شود و هر مجازات دیگری به جز آن‌چه که در حکم دادگاه قید شده غیر قانونی و غیرانسانی است.

به گزارش مشرق، آقای باقی یک داستان ناقص را از رژیم طاغوت برای مخاطب تعریف کرده و نگفته‌اند که رژیم طاغوت زندانیان سیاسی تأثیرگذار و ضد امنیت خود از قبیل امام راحل، آیت‌ا... خامنه‌ای، شهید اندرزگو و یا عزت مطهری را نه می‌بخشید و نه فراموش می‌کرد بلکه حتی الامکان آنها را شهید می‌کرد و یا در مورد امام راحل که قادر به شهید کردن ایشان نبود؛ دست به تبعید امام زد.

در بحث آقای کروبی هم رژیم شاه تشخیص درستی داده بود زیرا بعدها توانست در نمایش "جشن سپاس" از کروبی هم استفاده کند!

نقص دیگر قصه‌ای که باقی تعریف می‌کند بازگشت به کار عمده زندانیان و مجرمین سیاسی در ایران است که بخش اعظم ماجرا را تشکیل می‌دهد.

آقای باقی بهتر از هرکسی می‌داند که فعالان فتنه ۸۸ و هم‌بندی‌های ایشان بعدا حتی به مقام وزارت و مشاورت رئیس‌جمهور هم رسیده‌اند! و روایت ناقص "محدودیت اجتماعی برای چند زندانی امنیتی و سیاسی" شامل همه نیست!