به گزارش شهدای ایران؛ میزگرد خبری با حضور خانواده «شهید سبیل اخلاقی» نوجوان‌ترین رزمنده شهید کشور که در منطقه عملیاتی هورالعظیم به شهادت رسید، عصر امروز برگزار شد.

«شهید سبیل اخلاقی »در 6 خردادماه 1353 در شهرستان نیک‌شهر استان سیستان و بلوچستان به دنیا آمد و در 24 شهریورماه سال 64 از مسیر نیک‌شهر، چابهار، ایرانشهر و اهواز طی 45 روز آموزش در اهواز به عنوان پیک به خط مقدم اعزام شد.

او عضو لشکر 41 ثارالله به فرماندهی سردار قاسم سلیمانی بود و درنهایت در 20 آذرماه سال 64 به شهادت رسید.

خان‌محمد اخلاقی 80 ساله پدر این شهید گفت: سبیل بسیار مقید به نماز و مسائل دینی بود و با اخلاق بوده و احترام خاصی به پدر و مادرش می‌گذاشت. او خیلی به من کمک می‌کرد. برای پیرمردان و پیرزنان هیزم جمع می‌کرد و وقتی می‌گفتم چرا این کار را می‌کنی؟ می‌گفت: اینها نمی‌توانند و وظیفه من است که کمک‌شان کنم.

مولود چاکری 65 ساله مادر شهید نیز بیان داشت: هر کاری که به او می‌گفتیم می‌گفت به روی چشم. او لاغراندام بود و قدی کوتاه داشت و برای اینکه به جبهه برود یک آجر زیر پایش گذاشته بود تا قدش بلند شود و او را به جبهه ببرند. قبل از رفتنش، خودش روی پیراهنش نوشته بود: شهید سبیل اخلاقی، و این تنها یادگاری است که از او باقی مانده است.

وی درباره خبردار شدن از شهادت فرزندش اظهار داشت: یکی از همسایه‌ها از مخابرات زنگ می‌زند و به یکی از دوستانش می‌گوید سبیل شهید شده است و وقتی به من گفتند اگر او شهید شده باشد چه کار می‌کنی؟ گفتم خوب شهید شده است.

مولود چاکری گفت: سبیل دو نامه نوشت. نامه اول نامه عذرخواهی بود و در آن گفته بود اگر نگفتم کی می‌روم جبهه، من را حلال کنید و در نامه دوم گفته بود اگر شهید شدم برای من گریه نکنید، خوشحال باشید. گفته بود: نگویید شهیدان مرده‌اند الله‌اکبر، بلکه بگویید: شهیدان زنده‌اند الله‌اکبر.

وی تصریح کرد: ما با اینکه اهل سنت هستیم، پرچم یا حسین بر سر مزار سبیل زده‌ایم و اگر جنگی بشود، خودمان هم می‌رویم و تا خون در رگ داریم می‌جنگیم، چرا که ایران برای همه اقوام است. اگر سبیل زنده بود کمک‌حال انقلاب بود. من به مادرهای شهدا می‌گویم دعا کنید و ناراحت نباشید و بزرگترین آرزوی ما این است که به دیدار رهبرمان برویم.

وی در پایان خاطرنشان کرد: بزرگترین افتخار برای خودم می‌دانم که مادر شهید هستم.
منبع: فارس