به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ علیرضا علوی‌تبار، از تئوریسین‌های جریان اصلاحات در یادداشتی با عنوان "نوسازی و بازسازی تشکیلاتی" که در وبسایت مشق نو منتشر شد به بررسی روندهای سیاسی در اردوگاه جریان چپ پرداخته و در تعریف هویت اصلاح‌طلبی گفته است:

"به نظر می‌رسد که بتوان به شکل استقرایی ویژگی‌های مشترک زیر را برای اصلاح طلبان برشمرد: «باور به اصالت انقلاب ایران»، «نفی بنیادگرایی دینی»، «باور به ضرورت اداره مردم‌سالارانه‌تر امور عمومی در ایران»، «باور به نفی خشونت و دفاع قاطع از روش‌های مسالمت‌آمیز برای فعالیت‌های سیاسی»، «تأکید بر ضرورت تبعیت از اصول اخلاقی در انتخاب راه‌ها و روش‌های سیاسی»، «باور به ضرورت تعامل با جهان و تکیه بر گفت‌وگوی تمدن‌ها به جای جنگ تمدن‌ها»، «تأکید بر ضرورت تفسیر مواد قانون اساسی با جهت‌گیری به سوی تأمین حقوق شهروندان»، «تأکید بر میهن‌دوستی و ضرورت حفظ یکپارچگی و امنیت کشور»؛ البته می‌توان باز هم بر این فهرست افزود، اما گمان می‌کنم تا همین میزان برای تعریف هویت اصلاح‌طلبانه کافی باشد."

*آنچه علوی‌تبار در تبیین هویت اصلاح‌طلبی بیان کرده اما معارض با حرف‌ها و مواضعیست که همین شخص طی سال و ماه‌های اخیر درباره اصلاح‌طلبی بیان کرده است.

چه اینکه علوی‌تباری که چندی قبل خواستار اشغال مراکز حساس نظام پس از تجمع خیابانی مردم شده بود و یا تأکید داشت که هدف اصلاح‌طلبی حفظ نظام نیست؛ نمی‌تواند هم‌اکنون مدعی قانون و امنیت و مسالمت باشد!

دلیل این پشتک واروی سیاسی چیست؟!

برخی محافل تحلیلی معتقدند علوی‌تبار و سایر اعضای حاضر در ستاد "فتنه اقتصادی" تندترین حرف‌ها را برای به خیابان کشاندن مردم و جوانان به زبان آوردند نه برای اینکه خود هزینه‌ای بدهند. بلکه برای اینکه جوانان فریب‌خورده هزینه مطامع سیاسی آنها را بدهند! و این قبیل آفتاب بالانس‌های سیاسی و عقبگردهای آشکار از آن مواضع سابق نیز برای فرار از برخوردهای امنیتی در هنگامه وقوع فتنه است.

به سخن دیگر اینکه به زعم آنها، مردم و جوانان فریب‌خورده هستند که باید بلا کش دستورات هسته سخت اصلاحات برای اعتراض خیابانی و براندازی باشند و در هنگامه وقوع فتنه و آغاز برخوردهای امنیتی اما باید بازی "کی بود کی بود من نبودم" به راه بیافتد و آقایان با استناد به همین یادداشت‌های پر از تزویر و اسناد برساخته مصلحتی در رسانه‌؛ از کمند برخورد بگریزند و کسی که به زندان می‌رود و مستوجب مجازات می‌شود؛ جوانان فریب‌خورده باشند نه امثال علوی‌تبار و حجاریان و... .

راه برخورد با این خدعه سیاسی نیز جدای از بسط فهم عمومی نسبت به آن؛ اعتراف امثال علوی‌تبار در محضر افکار عمومی و توضیحات امثال او نسبت به مواضع پارادوکسیکال پیش‌گفته است.

واگذاشتن این جریان خطرناک به حال خود یقینا هدف غایی پروژه یعنی فریب برخی از جوانان و به خیابان کشیدن آنها را عملی خواهد کرد. همانطور که در دیماه 96 و آبان 98 شاهد تحقق چنین هدفی بودیم!