به نظر من این کار زینبی همان کار فرهنگی است. اگر حضرت زینب (س) نبود، چیزی از عاشورا و آرمان‌های امام حسین (ع) به دست ما نمی‌رسید.
شهدای ایران: محمدمهدی همت، فرزند شهید همت در مطلبی نوشت:
اعتقاد دارم کسی که در زمینه فرهنگ فعالیت میکند، در درجه اول باید به یک خودساختگی نسبی رسیده‌باشد و علاوه بر این، شعور درستی برای درک مسائل مختلف فرهنگی داشته‌باشد. امروز بعضی از افرادی که قلم به‌دستند، از آن درک درستی که گفته شد برخوردار نیستند و همین مسأله باعث شده از حیث جهان بینی، آدم‌های سطح پایینی به حساب بیایند.
در دین ما آمده‌است آنان که می‌روند کاری حسینی کرده‌اند و آنان که می‌مانند باید کاری زینبی کنند.
به نظر من این کار زینبی همان کار فرهنگی است. اگر حضرت زینب (س) نبود، چیزی از عاشورا و آرمان‌های امام حسین (ع) به دست ما نمی‌رسید.
بنابراین ارزش کار فرهنگی در این میزان و درجه است و امروزه یکی از علمداران فرهنگی ما گلعلی بابایی است.
گلعلی بابایی آن گونه که می‌گویند در جنگ در همه صحنه‌ها علاوه بر سلاح،کاغذ و قلم نیز به همراه داشته‌است. او در حین جنگ می‌نوشت و این روحیه جست‌وجوگری را همان زمان نیز داشت.
من بابایی را از سال 73 در مناطق جنگی دیدم و بعدها با شهید حسین همدانی به منزل ما می‌آمدند. بابایی همیشه با شهیدان سال‌های بعد و بچه‌های تفحص همراه و همگام بود و دور او پر بود از گل‌های مختلفی نظیر حسین بهزاد و ابوالفضل سپهر و دیگران.
گلعلی بابایی فروتن و افتاده‌است اما باید بدانیم او از آنچه نشان می دهد به مراتب بالاتر است. او بود که حوزه لشکرنویسی را ابداع کرد و به جای پرداختن به آدم‌ها به لشکرها پرداخت.
من در خصوص رونمایی کتابی از بابایی نوشتم: «ما خودمان را مدیون شما می‌دانیم» و حالا این حرف را دوباره تکرار می‌کنم. این را به حسین بهزاد هم گفته‌ام. اگر امثال اینها نبودند ما در حوزه تاریخ‌نگاری و مستندسازی خیلی خلأ و کاستی داشتیم. البته می‌دانم فعالان این حوزه مرارت و سختی‌های زیادی را تحمل می‌کنند اما خدا را به خاطر حضورشان شکر می‌کنم چرا که دل ما نیز به همین نویسندگان و آثارشان خوش است.
اگر امثال بابایی و بهزاد در تاریخ مستندنگاری جنگ و تاریخ شفاهی حضور نداشتند بسیاری از وقایع و زندگی‌نامه‌های مهم رزمندگان و شهیدان هشت سال دفاع مقدس به این وضوح و روشنی به نسل ما منتقل نمی‌شد.
بسیاری می‌گویند که این نسل جنگ را درک نکرده و چیزی از آن نمی‌داند. اینجاست که نقش بسیار مهم امثال گلعلی بابایی مشخص می‌شود. بابایی و دوستانش کاری کردند که نسل ما که با جنگ از نزدیک آشنایی ندارد لحظه لحظه سال‌های دفاع مقدس را لمس کند و با شهدا و رزمندگان و خاطرات آنها زندگی کند.
اعتقاد دارم کسی که در زمینه فرهنگ فعالیت میکند، در درجه اول باید به یک خودساختگی نسبی رسیده‌باشد و علاوه بر این، شعور درستی برای درک مسائل مختلف فرهنگی داشته‌باشد. امروز بعضی از افرادی که قلم به‌دستند، از آن درک درستی که گفته شد برخوردار نیستند و همین مسأله باعث شده از حیث جهان بینی، آدم‌های سطح پایینی به حساب بیایند.
در دین ما آمده‌است آنان که می‌روند کاری حسینی کرده‌اند و آنان که می‌مانند باید کاری زینبی کنند.
به نظر من این کار زینبی همان کار فرهنگی است. اگر حضرت زینب (س) نبود، چیزی از عاشورا و آرمان‌های امام حسین (ع) به دست ما نمی‌رسید.
بنابراین ارزش کار فرهنگی در این میزان و درجه است و امروزه یکی از علمداران فرهنگی ما گلعلی بابایی است.
گلعلی بابایی آن گونه که می‌گویند در جنگ در همه صحنه‌ها علاوه بر سلاح،کاغذ و قلم نیز به همراه داشته‌است. او در حین جنگ می‌نوشت و این روحیه جست‌وجوگری را همان زمان نیز داشت.
من بابایی را از سال 73 در مناطق جنگی دیدم و بعدها با شهید حسین همدانی به منزل ما می‌آمدند. بابایی همیشه با شهیدان سال‌های بعد و بچه‌های تفحص همراه و همگام بود و دور او پر بود از گل‌های مختلفی نظیر حسین بهزاد و ابوالفضل سپهر و دیگران.
گلعلی بابایی فروتن و افتاده‌است اما باید بدانیم او از آنچه نشان می دهد به مراتب بالاتر است. او بود که حوزه لشکرنویسی را ابداع کرد و به جای پرداختن به آدم‌ها به لشکرها پرداخت.
من در خصوص رونمایی کتابی از بابایی نوشتم: «ما خودمان را مدیون شما می‌دانیم» و حالا این حرف را دوباره تکرار می‌کنم. این را به حسین بهزاد هم گفته‌ام. اگر امثال اینها نبودند ما در حوزه تاریخ‌نگاری و مستندسازی خیلی خلأ و کاستی داشتیم. البته می‌دانم فعالان این حوزه مرارت و سختی‌های زیادی را تحمل می‌کنند اما خدا را به خاطر حضورشان شکر می‌کنم چرا که دل ما نیز به همین نویسندگان و آثارشان خوش است.
اگر امثال بابایی و بهزاد در تاریخ مستندنگاری جنگ و تاریخ شفاهی حضور نداشتند بسیاری از وقایع و زندگی‌نامه‌های مهم رزمندگان و شهیدان هشت سال دفاع مقدس به این وضوح و روشنی به نسل ما منتقل نمی‌شد.
بسیاری می‌گویند که این نسل جنگ را درک نکرده و چیزی از آن نمی‌داند. اینجاست که نقش بسیار مهم امثال گلعلی بابایی مشخص می‌شود. بابایی و دوستانش کاری کردند که نسل ما که با جنگ از نزدیک آشنایی ندارد لحظه لحظه سال‌های دفاع مقدس را لمس کند و با شهدا و رزمندگان و خاطرات آنها زندگی کند.
