یک فعال چپ در اشاره به انتخابات ۱۴۰۰:
شهدای ایران: "محمدصادق جوادی حصار" عضو شورای مرکزی حزب اعتماد در بخشی از مصاحبه خود با شماره دوشنبه گذشته روزنامه آرمان ملی درباره کیفیت حضور اصلاح‌طلبان در انتخابات سال ۱۴۰۰ و در پاسخ به این سؤال که "پس اصلاح‌طلبان در شرایط ضرور گزینه ائتلاف را بر روی میز خواهد داشت؟ " گفته است:
"عقل سلیم می‌گوید شما باید از همه امکانات برخوردار باشید و ائتلاف هم اگر می‌خواهد صورت بگیرد باید معنادار بوده و حدود و ثغور داشته باشد. ائتلاف در تمام دنیا معنی دارد. مثلا الان در عراق که دولت ائتلافی تشکیل می‌شود سنی‌ها به میزانی که در مجلس کرسی دارند در دولت وزیر دارند. شیعیان همان اندازه که در مجلس نماینده دارند در دولت هم نماینده دارند. ائتلاف باید معنادار باشد یعنی اگر ما با شما ائتلاف کردیم‌درصد آرای ما به این میزان است پس فلان‌درصد از دولت در اختیار ماست که برنامه‌ها تلفیقی شود. افغانستانی‌ها دولت ائتلافی تشکیل می‌دهند، ما از آنها پایین‌تریم؟ آنها ائتلاف می‌کنند رئیس‌جمهوری در اختیار یک طرف و معاونت اجرایی در اختیار طرف دیگر. باید این اتفاق بیفتد نه اینکه گفته شود چون شما چشم و ابروی زیبایی دارید از شما حمایت می‌کنیم."
*رجال جریان سیاسی خاص طی روزهای اخیر و پس از اعلامات رسمی مثل رادیکال شدن، تحریم انتخابات و عدم تمکین از شورای نگهبان ؛ صحبت‌های عجیبی را پیرامون انتخابات سال ۱۴۰۰ مطرح می‌کنند و عملاً به رجال‌الغیب تبدیل شده‌اند.
یکنفر از این می‌گوید که باید بازداشتی‌های فتنه ۸۸ را بعنوان نامزد معرفی کنیم، دیگری اظهار می‌کند که چهره‌هایی مثل محسن هاشمی و حسن خمینی باید بیایند و نفر بعد هم همانطور که خواندیم؛ "ائتلاف" با الگوگیری از روش دولت افغانستان را پیشنهاد می‌دهد. البته کسانی هم هستند که معتقدند اصلاح‌طلبان بایستی به یک دوره طولانی عزلت سلام کنند و در این دوره عزلت‌نشینی به کرده‌های خود بیاندیشند.
در همین زمینه گفته می‌شود که مسعود پزشکیان نیز برای کاندیداتوری در سال ۱۴۰۰ با لیدر اصلاح‌طلبان دیدار کرده است. خبری که البته شخص پزشکیان، بصورتی آهسته آنرا تکذیب می‌کند.
این فضای بلبشو و بلاتکلیفی سیاسی اولا از آنروست که اصلاح‌طلبان حاضر به پذیرش مسئولیت دولت آقای روحانی و ایضا کارنامه ضعیف مجلس دهم و شورای شهر پنجم نیستند و ثانیا به این دلیل عارض شده است که چپ‌ها به جای رعایت قواعد سیاست‌ورزی؛ همانطور که خود نیز اذعان دارند به سمت رادیکالیسم در حرکتند.
بدیهیست که یک جریان سیاسی بی‌مسئولیت و رهرو رادیکالیسم؛ هیچ جایی در سپهر سیاست کشور برای خود متصور نیست و از همین رو به ورطه پراکنده‌گویی خواهد افتاد.
"عقل سلیم می‌گوید شما باید از همه امکانات برخوردار باشید و ائتلاف هم اگر می‌خواهد صورت بگیرد باید معنادار بوده و حدود و ثغور داشته باشد. ائتلاف در تمام دنیا معنی دارد. مثلا الان در عراق که دولت ائتلافی تشکیل می‌شود سنی‌ها به میزانی که در مجلس کرسی دارند در دولت وزیر دارند. شیعیان همان اندازه که در مجلس نماینده دارند در دولت هم نماینده دارند. ائتلاف باید معنادار باشد یعنی اگر ما با شما ائتلاف کردیم‌درصد آرای ما به این میزان است پس فلان‌درصد از دولت در اختیار ماست که برنامه‌ها تلفیقی شود. افغانستانی‌ها دولت ائتلافی تشکیل می‌دهند، ما از آنها پایین‌تریم؟ آنها ائتلاف می‌کنند رئیس‌جمهوری در اختیار یک طرف و معاونت اجرایی در اختیار طرف دیگر. باید این اتفاق بیفتد نه اینکه گفته شود چون شما چشم و ابروی زیبایی دارید از شما حمایت می‌کنیم."
*رجال جریان سیاسی خاص طی روزهای اخیر و پس از اعلامات رسمی مثل رادیکال شدن، تحریم انتخابات و عدم تمکین از شورای نگهبان ؛ صحبت‌های عجیبی را پیرامون انتخابات سال ۱۴۰۰ مطرح می‌کنند و عملاً به رجال‌الغیب تبدیل شده‌اند.
یکنفر از این می‌گوید که باید بازداشتی‌های فتنه ۸۸ را بعنوان نامزد معرفی کنیم، دیگری اظهار می‌کند که چهره‌هایی مثل محسن هاشمی و حسن خمینی باید بیایند و نفر بعد هم همانطور که خواندیم؛ "ائتلاف" با الگوگیری از روش دولت افغانستان را پیشنهاد می‌دهد. البته کسانی هم هستند که معتقدند اصلاح‌طلبان بایستی به یک دوره طولانی عزلت سلام کنند و در این دوره عزلت‌نشینی به کرده‌های خود بیاندیشند.
در همین زمینه گفته می‌شود که مسعود پزشکیان نیز برای کاندیداتوری در سال ۱۴۰۰ با لیدر اصلاح‌طلبان دیدار کرده است. خبری که البته شخص پزشکیان، بصورتی آهسته آنرا تکذیب می‌کند.
این فضای بلبشو و بلاتکلیفی سیاسی اولا از آنروست که اصلاح‌طلبان حاضر به پذیرش مسئولیت دولت آقای روحانی و ایضا کارنامه ضعیف مجلس دهم و شورای شهر پنجم نیستند و ثانیا به این دلیل عارض شده است که چپ‌ها به جای رعایت قواعد سیاست‌ورزی؛ همانطور که خود نیز اذعان دارند به سمت رادیکالیسم در حرکتند.
بدیهیست که یک جریان سیاسی بی‌مسئولیت و رهرو رادیکالیسم؛ هیچ جایی در سپهر سیاست کشور برای خود متصور نیست و از همین رو به ورطه پراکنده‌گویی خواهد افتاد.
