در این پیکار گروه های مردمی با پوشیدن لباس رزم به کمک رزمندگان آمدند و با امکانات ابتدایی و اولیه از شهر و سرزمین ایران دفاع کردند. سرانجام در 26 آبان ماه 1359 در اثر مقاومت مقتدرانه ملت ایران، نیروهای بعث مجبور به عقب نشینی شدند و شکست سختی را به دشمن وارد کردند.

نقش رزمندگان تهرانی در سوسنگرد بی بدیل بود

سرهنگ محمد کاشانی در گفتگو با خبرنگار مهر اظهار داشت: مقام معظم رهبری به عنوان نماینده امام در شورای عالی دفاع مدیریت این عملیات را بر عهده داشتند و ارتش و لشکر 92 زرهی نیز نقش چشمگیری در اجرای موفقیت‌آمیز این عملیات بر عهده داشتند.

رییس بنیاد حفظ آثار و نشر ارزشهای دفاع مقدس جنوبشرق استان تهران افزود: منطقه ای که سوسنگرد در آن قرار داشت جبهه میانی خوزستان بود و منطقه ای وسیع شامل حمیدیه، سوسنگرد و بستان را شامل می شد و عراق با کنترل آن می توانست در هر قسمت از آن به جاده اصلی اهواز - حمیدیه - سوسنگرد و بستان دست پیدا کند.

این مسئول عنوان کرد: در آن زمان زن و مرد، لباس رزم پوشیده و برای دفاع از قرآن راهی جبهه‌ها شدند و اقتدار ایرانیان را به رخ جهانیان نشان دادند.

وی ادامه داد: نکته مهم سوسنگرد این بود که شهدا و رزمندگان ما توانستند از حداقل امکانات بهترین بهره را برای پیشبرد پیروزی ببرند و ناامید نشدند و امروزه ما باید از این شهدا در پیشبرد اهداف جامعه الگو بگیریم.

این مسئول یادآور شد: رزمندگانی نیز از استان تهران به جبهه سوسنگرد اعزام شدند و به پاسداری از میهن اسلامی پرداختند و در نهایت 13 شهید سوسنگرد از جنوبشرق استان تهران هستند.

حسین کریم زادگان، یدالله سیلسپور، ناصر مهر علیان، علی شصتی، محسن پازوکی، جواد پازوکی، سید مصطفی محمودی، قدمعلی چهاردهی، حمید رضا تقی پور حسین آبادی، داود محمدی، علیرضا خرمی، پیروز کمالزاده و مجتبی بحرائی شهدای جنوبشرق استان تهران در عملیات سوسنگرد هستند که مانند نگینی در آسمان این دیار می درخشند كه زندگي نامه چندتن از اين بزرگان كشور در ادامه مي آيد.

شهید سید مصطفی محمودی

در سال ۱۳۳۶ در گلپایگان متولد شد، وی در دوران نوجوانی در مجالس اهلبیت با نغمه زیبایش مدیحه سرایی می کرد و به فرمان امام راحل(ره) جزو اولین گروه های فراری از پادگان بود و پس از پیروزی انقلاب به پادگان مراجعت کرد.

شهید سید مصطفی، در دوران مبارزه با رژیم در برپایی تظاهرات، پخش نوارها، اعلامیه های حضرت امام(ره) فعال بود،این شهیدبزرگوار بخاطر علاقمندی به علوم حوزوی به قم عزیمت کرد و مشغول تحصیل علوم دینی شد.

با شروع جنگ تحمیلی، وی از طریق بسیج قم به جبهه اعزام شد و با حضور در گروه جنگهای نامنظم شهید چمران، به دفاع از انقلاب و کشور پرداخت و سرانجام با همرزمانش در تاریخ 19 اسفند 59 در جبهه مالکیه سوسنگرد به شهادت رسید.

شهید حمید رضا تقی پور حسین آبادی

در سال 1331 در تهران متولد شد و  تا مقطع دیپلم تحصیل کرد و قبل از شهادت در کادر ارتش اشتغال داشت، شهید بزرگوار در سال 1359با عضویت ارتشی به جبهه اعزام شد و در 12 اسفندماه 59 در اثر اصابت گلوله در ارتفاعات الله اکبر به شهادت رسید و مزار این شهید در گلزار شهدای ورامین قرار دارد.

شهید قدمعلی چهاردهی

در سال 1325 در شهرستان کردکوی در یک خانواده مذهبی و با ایمان به دنیا آمد و تحصیلات خود را تا ششم ابتدائی ادامه داد و بعد از اتمام خدمت سربازی در یکی از بیمارستان های تهران مسئولیت پخش اعلامیه های حضرت امام را بر عهده داشته و چندین بار به جبهه اعزام شده است تا اینکه در منطقه "الله اکبر" در تاریخ 27 مهر 59 به درجه رفیع شهادت نائل آمده است.

شهيد پيروز كمالزاده

در سال 1337در تهران متولد شد و در سنین جوانی در شهرک کمالشهر کرج (روستای کمال آباد سابق) مشغول درس شد. اوعلاقه فراوانی به انجام کارهای فرهنگی داشت و با جمع آوری کمک های مردمی و با پول شخصی خود خانواده های بی بضاعت را به اردوهای زیارتی قم، جمکران و مشهد می‌فرستاد و یا کتاب های آقای طالقانی را خریداری می کرد و در میان صفحات آن عکس های امام را که در آن زمان ممنوع بود می گذاشت و به دیگران هدیه می داد. او پس از گذراندن دوران تحصیل به خدمت سربازی رفت.

در همین دوران بود که که مقام معظم رهبری که در آن زمان رئیس شورای عالی دفاع بودند، به علت کمبود نیرو در جبهه، سربازهای مقتضی سال56 را فراخواندند و پیروز جز اولین نفراتی بود که خود را معرفی کرد؛ این در حالی بود که تازه سه ماه از ازدواجش گذشته بود و پس از چند ماه در تپه های الله اکبر در منطقه گرم خوزستان بر اثر اصابت ترکش خمپاره به قلب ایشان در را ه بیمارستان به شهادت رسید و در قطعه 24بهشت زهرا(س)در کنار قبر سردار شهید مصطفی چمران (همرزمش) به خاک سپرده شد.

شهید مجتبی بحرائی

در سال 1340 در خانواده ای مذهبی به دنیا آمد و پس از گذراندن دوران کودکی تحصیلات خود را در مقطع ابتدائی آغاز کرد و پس از سپری کردن دوران راهنمائی و دبیرستان موفق به اخذ دیپلم شد. شهید مقید به شرکت در نمازهای جماعت بود. او پیرو امام و بسیار خوش رفتار و برای پدر و مادر خود ارزش و احترام خاصی قائل بود. پس از پایان یافتن تحصیل شهید عازم خدمت سربازی شد و بعد از گذشت هفت ماه از خدمت سربازی در 15 مهرماه 60 در منطقه عملیاتی سوسنگرد به درجه رفیع شهادت نائل آمد.