به گزارش شهدای ایران روزنامه وطن امروز نوشت: عقربه‌های ساعت‌4:50 بامداد چهارشنبه را نشان می‌دهد، ‌هواپیمای خصوصی آقای رئیس روی باند فرودگاه لندینگ می‌کند، ‌اولین مقام رسمی فیفا از پله‌های طیاره پایین می‌آید،‌ سپ بلاتر، ‌همان مردی که اخبار حاشیه‌ای اطراف او در این چند مدت آنقدر بیداد کرده که تنها به رسم میهمان‌نوازی نمی‌توان حرفی به میان آورد یا قلمی علیه او به روی کاغذ کشید. ‌از اینها بگذریم،‌ رئیس فدراسیون جهانی فوتبال این همه مسافت طولانی را طی کرده تا در همایش بین‌المللی فوتبال که دومین دوره‌اش در تهران برگزار می‌شود شرکت کند. پرداختن به زوایای سفر او به تهران آنقدر زیاد است که اگر بخواهیم به تک تک آنها بپردازیم مجالی برای یک یادداشت نمی‌ماند ولی تنها نکته‌ای که می‌توان به آن به وضوح اشاره کرد این است که این همایش چه کمکی می‌تواند به سطح کیفی فوتبال ایران داشته باشد؟ و سوال اصلی اینجا است که اگر قرار است مقام‌ارشد اجرایی فوتبال جهان به کشور ما سفر کند چه کسانی باید در این همایش شرکت کنند و چه اتفاقی قرار است رخ بدهد؟! اولین اخباری که از حاشیه‌های این همایش روی خروجی خبرگزاری قرار گرفت تنها تاسف‌برانگیز بود! نه به خاطر نوع میزبانی یا عدم حضور مترجم همزمان و بی‌برنامگی، ‌نه،‌ تنها نکته تاسف‌برانگیز این بود که چرا از میان تمام مربیان لیگ برتری تنها حسین فرکی و محمد یاوری شرکت کرده بودند؟ پس آنهایی که ادعایشان می‌شود فوتبال ایران باید به سمت روش‌های نوین و متد روز جهانی پیش برود چرا صندلی‌هایشان را به دیگران واگذار کرده‌اند و ‌حضور مربیانی که حتی در لیگ برتر یا لیگ‌های پایه تیمی برای هدایت کردن ندارند در این همایش چه لزومی داشت؟ این مساله ما را به یاد آن انشای روزهای دبستان می‌اندازد که علم بهتر است یا ثروت؟

اگر علم در فوتبال ما رو به رشد باشد چرخه ثروت نیز با حضور ستاره‌های مختلف جهانی در لیگ بهبود می‌یابد ولی زمانی که کسی برای علم اهمیتی قائل نیست چه می‌توان گفت؟ این اوضاع کیفی فوتبال ما است که هر هفته در بازی‌های لیگ برتر مشاهده می‌کنیم و‌ ای کاش می‌شد بار مثبتی از این همایش پرهزینه را خرج فوتبال کشورمان بکنیم. پس به این نتیجه می‌رسیم که اگر ابعاد این سفر بتواند کمک شایانی به فوتبال ما بکند نشان خواهد داد علم بهتر است از عکس یادگاری گرفتن!