شهدای ایران؛ علی علیپور، مهاجم پرسپولیس تهران پس از گلزنی در مسابقات لیگ برتر با نشان دادن تصویر یک شهید موجب آشنایی مردم با آن شهید شده است. دیده شدن عکس شهید نادعلی علیجان‌زاده برای عموم مردم ایجاد سؤال کرده که این شهید کیست و علاقه این فوتبالیست به شهید از کجا نشئت گرفته است؟

زندگی شهید نادعلی علیجان‌زاده، زندگی پرفراز و نشیب و پر از اتفاقات است. این شهید در مازندران متولد شده و همین همشهری بودن یکی از دلایل علاقه علیپور به این شهید است. اما شهید علیجان‌زاده جدای از اینکه در مازندران متولد شده است، شخصیت جالب توجهی داشته و توانسته بود در بخش‌های مختلفی از زندگی‌اش موفق شود.

شهید علیجان‌زاده حضور فعال و مستمری در دفاع مقدس داشت. مدام میان خانه و جبهه در رفت و آمد بود و با وجود مشغله زیاد هیچ‌گاه فعالیت‌های قرآنی و مذهبی‌اش را کنار نگذاشت. کلاس‌های قرآن، حدیث و تفسیر می‌گذاشت و از شرکت‌کنندگان در کلاس‌هایش می‌خواست بیشتر با عمق و مغز دین اسلام آشنا شوند.

وقتی همسر شهید از ایشان می‌خواست کمی از فعالیت‌هایش کم کند و بیشتر در خانه باشد، ایشان پاسخی به این زیبایی می‌داد: «خانم ما مگر چقدر می‌خواهیم در دنیا بمانیم و عمر کنیم، یک روز دیگر، یک سال یا ۱۰ سال دیگر. ما باید برای آن دنیا تلاش کنیم تا دستمان خالی نباشد، چه در کوله بارمان خواهیم داشت! من کنار شما هم هستم ولی تکلیف خودم را نمی‌توانم از یاد ببرم.»

شهید علیجان‌زاده از شمال تا جنوب کشور را پیمود تا برای دفاع از میهن مقابل دشمنان بایستد. او از مازندران تا چذابه را سفر کرد و در کنار دیگر رزمندگان هر کاری که در توانش بود برای خدمت به جبهه انجام داد. قبل از شروع جنگ در قائمشهر دوره‌های امدادگری را گذرانده بود و به همین خاطر وقتی در تابستان سال ۱۳۶۰ عازم جبهه شد، به مداوای مجروحان می‌پرداخت و در کار‌های امدادی فعالیت می‌کرد.

با وجود اینکه دو برادر دیگرش در جبهه حضور داشتند، هیچ‌گاه از مسئولیت شانه خالی نکرد و تا آخرین لحظه به جهاد در کنار دیگر رزمندگان پرداخت. سال ۱۳۶۲ بر اثر ترکش خمپاره دشمن مجروح شد ولی این جراحت‌ها و زخم‌ها او را از رفتن به جبهه منصرف نمی‌کرد. بلافاصله پس از بهبودی نسبی حالش در جبهه حاضر می‌شد و گوش به فرمان فرماندهان می‌ماند.

شهید علیجان‌زاده در کنار فعالیت‌های دینی و فرهنگی‌اش، علاقه شدیدی نیز به فوتبال داشت. این عشق شدید به فوتبال این شهید بزرگوار را از دیگر شهدا جدا می‌کند. گاهی غروب‌ها مشغول فوتبال می‌شد و شب‌ها پایگاه می‌رفت. وقتی همسر شهید از شوهرش می‌خواست در خانه بماند و استراحت کند، شهید علیجان‌زاده می‌گفت: «من باید بروم فوتبال. خانم تو هر چه بگویی گوش می‌کنم ولی این مورد را از من نخواه که فوتبالم را کنار بگذارم. از تو خواهش می‌کنم! من دیوانه فوتبالم.»

شهید عاشق فوتبال بود و بی‌حد و حصر این رشته ورزشی را دوست داشت. با وجود عشق وصف‌ناپذیری که شهید علیجان‌زاده به فوتبال داشت، با این حال هیچ‌گاه خدمت به میهن و حضور در جبهه را در اولویت دوم قرار نداد. حالا شهید به عشق فوتبالیست‌ها تبدیل شده است و پس از هربار گلزنی چهره مبارک ایشان را میلیون‌ها ایرانی می‌بینند.

همسر شهید درباره حرکت زیبای مهاجم پرسپولیس چنین گفت: «خیلی‌ها تماس گرفتند و گفتند با دیدن این عکس اشک ریختند و یاد شهید برایشان زنده شد. از دوستان و آشنایان دور و نزدیک تا همکاران و هم‌محلی‎ها همه از اینکه یاد شهید و نام او با این عمل علی آقا زنده و باز نگاه‌ها و ذهن‌ها به سمت و سوی شهید و شهادت کشانده شد خوشحال هستند.»

شهید نادعلی علیجان‌زاده در تاریخ ۲۳ اسفند ۱۳۶۳ و هفت روز مانده به عید در پاسگاه ترابه پس از مجاهدت‌های بسیار با خون خود وضو ساخت و در عملیات بدر به شهادت رسید. شهید علیجان‌زاده امروز در کنارمان نیست ولی فوتبالیست‌هایی، چون علی علیپور نام و یادش را گرامی می‌دارند؛ شهیدی که عشق به فوتبال در وجودش بود و این اقدام باارزش فوتبالیست‌ها موجب خوشنودی خانواده شهید شده است.

منبع: جوان