خداوند به بنده مومن نیازمند خود میفرماید: به عزّت و جلالم سوگند که من تو را در دنیا از سر خواریت نزد من، محتاج نکردم. اکنون این سرپوش را بردار و ببین به جای دنیا به تو چه دادهام.
شهدای ایران؛ امام جعفر صادق علیهالسلام:
(در روز قـیـامت) خـداوند، جـلّ ثناؤه،
همچنان که برادری از برادرش پوزش میخواهد، از بنده مؤمن نیازمند خود در
دنیا، عذر میخواهد و میفرماید: به عزّت و جلالم سوگند که من تو را در
دنیا از سر خواریت نزد من، محتاج نکردم. اکنون این سرپوش را بردار و ببین
به جای دنیا به تو چه دادهام.
او سرپوش را بردارد و گوید: با این عوضی که به من دادی مرا چه زیان اگر آنچه را در دنیا از من گرفتی.
متن حدیث:
الإمامُ الصّادقُ علیهالسلام:
إنّ اللّهَ جلَّ ثناؤهُ لَیَعتَذِرُ إلی عَبدِهِ المؤمنِ الُمحْوِجِ فی الدنیا کما یَعتَذِرُ الأخُ إلی أخیهِ، فیَقولُ: و عِزَّتی و جَلالی، ما أحوَجتُکَ فی الدنیا مِن هَوانٍ کانَ بِکَ عَلَیَّ، فارفَعْ هذا السَّجْفَ فانظُرْ إلی ما عَوَّضتُکَ مِن الدنیا. قالَ: فَیَرفَعُ فیَقولُ: ما ضَرَّنی ما مَنَعتَنی مع ما عَوَّضتَنی؟
"اصول کافی، ج 2، صفحه 264 - منتخب میزان الحکمة، صفحه 452"
