ضعف های گوناگون سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در هرجامعه ای موجب بروز مشکلاتی می گردد که هرکدام برگرفته از نقص هایی است که درسیستم اداره کشور در کوتاه مدت و یا بلند مدت ایجاد شده اند.
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ آنچه مسلم است ضعف های گوناگون سیاسی، اقتصادی و اجتماعی در هرجامعه ای موجب بروز مشکلاتی می گردد که هرکدام برگرفته از نقص هایی است که درسیستم اداره کشور در کوتاه مدت و یا بلند مدت ایجاد شده اند. هرچند این مشکلات به صورت زنجیر وار به یکدیگر متصل هستند، اما در شرایط امروز مشکلات اقتصادی به عنوان بستر انواع و اقسام معضلات اجتماعی و حتی سیاسی تلقی می گردد.
شرایط امروز ایران نیز به طور حساسی با مولفه های اقتصادی گره خورده است. به طوری که اختلافات خارجی ایران با غرب بر سرمسئله هسته ای، از طریق گزینه های اقتصادی و تحریم های مالی درحال پیگیری است. واقعیت آن است که عرصه بین الملل میدان رقابتی است که درآن حریفان در پی یافتن نقاط ضعف طرف مقابل بوده تا از این طریق وی را از پا درآورند.
عملکرد ضعیف ما در حیطه اقتصاد، علی رغم درآمدهای بی سابقه و هنگفت نفتی ، باعث شد تا غرب پاشنه آشیل ما را بدست بگیرد و با تحریم صنعت نفت و نظام بانکی عرصه را برما تنگ تر نماید. اجرای مدل "تحریم- مذاکره" از سوی غرب نشان داد که آنها به دنبال تضعیف ایران و سپس کشاندن ما به میز مذاکره برای امتیازگیری بوده اند.
اما این عملکرد غرب با مقاومت و مشارکت مردم تاحدودی خنثی شد، اما تاثیرات منفی فراوانی بر اقتصاد ما گذاشت و موجب بهم ریختگی و نابسامانی در برنامه ها و روند تولیدات کشور گردید.
لذا باید نگاهمان را دوسویه کنیم و همزمان باهم سیاست خارجی و اقتصاد داخلی را مورد توجه و رسیدگی قرار دهیم. البته باید توجه ویژه ای به گسترش توانایی های داخلی داشته باشیم. این تاکید به این خاطر است که قدرت داخلی به عنوان پشتوانه خارجی ما تلقی می شود. اگر امروز ما نتوانیم در سامان بخشیدن به مشکلات و معضلات اقتصاد به نتیجه ملموسی برسیم، مسلماً غرب برای افزایش فشارها برما ترغیب می شود.
البته انتظار می رود ظرافت و توانایی دیپلماتیک دراین زمینه به یاری اقتصاد کشور بیاید و با استفاده از سطح رایزنی ها و بهبود روابط مانع از افزایش فشارها برمردم گردد.
قدرمسلم اینکه نمی توان بر یکی از گزینه های "اقتصاد یا دیپلماسی" و یا به عبارتی نمی توان نگاه خود را صرفاً متوجه توانایی های داخلی یا خارجی کنیم. بلکه نیاز و ضرورت خروج از وضعیت نامناسب اقتصادی و فشارهای خارجی، توجه دوسویه به مشکلات داخلی و خارجی می باشد.
از هردو طیف درکشورما بسیارند که صرفاً بر گزینه اتکا به داخل یا ارتباط با خارج تاکید می کنند.
گرایش افراطی به سمت هریک از آنها، موجب ضعف و نارسایی در طرف مقابل می گردد. اما باردیگر تاکید می کنیم که بهبود شرایط و رونق اقتصاد داخلی در وضعیت فعلی می تواند قدرت چانه زنی ما را در مسائل مورد اختلاف باغرب و مذاکرات دیپلماتیک افزایش دهد.
اگر ما بتوانیم وضعیت معیشتی، گرانی و تورم را با مدیریت مناسب اقتصادی سامان دهیم، قطعا با فراغ بال بیشتری به سمت گفتگوهای گام به گام با غرب خواهیم رفت.
شرایط امروز ایران نیز به طور حساسی با مولفه های اقتصادی گره خورده است. به طوری که اختلافات خارجی ایران با غرب بر سرمسئله هسته ای، از طریق گزینه های اقتصادی و تحریم های مالی درحال پیگیری است. واقعیت آن است که عرصه بین الملل میدان رقابتی است که درآن حریفان در پی یافتن نقاط ضعف طرف مقابل بوده تا از این طریق وی را از پا درآورند.
عملکرد ضعیف ما در حیطه اقتصاد، علی رغم درآمدهای بی سابقه و هنگفت نفتی ، باعث شد تا غرب پاشنه آشیل ما را بدست بگیرد و با تحریم صنعت نفت و نظام بانکی عرصه را برما تنگ تر نماید. اجرای مدل "تحریم- مذاکره" از سوی غرب نشان داد که آنها به دنبال تضعیف ایران و سپس کشاندن ما به میز مذاکره برای امتیازگیری بوده اند.
اما این عملکرد غرب با مقاومت و مشارکت مردم تاحدودی خنثی شد، اما تاثیرات منفی فراوانی بر اقتصاد ما گذاشت و موجب بهم ریختگی و نابسامانی در برنامه ها و روند تولیدات کشور گردید.
لذا باید نگاهمان را دوسویه کنیم و همزمان باهم سیاست خارجی و اقتصاد داخلی را مورد توجه و رسیدگی قرار دهیم. البته باید توجه ویژه ای به گسترش توانایی های داخلی داشته باشیم. این تاکید به این خاطر است که قدرت داخلی به عنوان پشتوانه خارجی ما تلقی می شود. اگر امروز ما نتوانیم در سامان بخشیدن به مشکلات و معضلات اقتصاد به نتیجه ملموسی برسیم، مسلماً غرب برای افزایش فشارها برما ترغیب می شود.
البته انتظار می رود ظرافت و توانایی دیپلماتیک دراین زمینه به یاری اقتصاد کشور بیاید و با استفاده از سطح رایزنی ها و بهبود روابط مانع از افزایش فشارها برمردم گردد.
قدرمسلم اینکه نمی توان بر یکی از گزینه های "اقتصاد یا دیپلماسی" و یا به عبارتی نمی توان نگاه خود را صرفاً متوجه توانایی های داخلی یا خارجی کنیم. بلکه نیاز و ضرورت خروج از وضعیت نامناسب اقتصادی و فشارهای خارجی، توجه دوسویه به مشکلات داخلی و خارجی می باشد.
از هردو طیف درکشورما بسیارند که صرفاً بر گزینه اتکا به داخل یا ارتباط با خارج تاکید می کنند.
گرایش افراطی به سمت هریک از آنها، موجب ضعف و نارسایی در طرف مقابل می گردد. اما باردیگر تاکید می کنیم که بهبود شرایط و رونق اقتصاد داخلی در وضعیت فعلی می تواند قدرت چانه زنی ما را در مسائل مورد اختلاف باغرب و مذاکرات دیپلماتیک افزایش دهد.
اگر ما بتوانیم وضعیت معیشتی، گرانی و تورم را با مدیریت مناسب اقتصادی سامان دهیم، قطعا با فراغ بال بیشتری به سمت گفتگوهای گام به گام با غرب خواهیم رفت.
