مدیریت جهادی در کشور نیاز است...
« در بخشی به قدرت بزرگ منطقه تبدیل و پیشرفت‌های بزرگی را کسب کرده که شامل سیاست و امنیت است اما در مسائلی نظیر اقتصاد عقب افتاده هستیم و هرکجا پیشرفت داشتیم محصول مدیریت جهادی است.»
به گزارش سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران؛ دکتر محسن رضایی، دبیر مجمع تشخیص مصلحت نظام اخیرا طی اظهاراتی در یک دوره آموزشی موسوم به "تربیت مدیران جهادی" گفته است:
« در بخشی به قدرت بزرگ منطقه تبدیل و پیشرفت‌های بزرگی را کسب کرده که شامل سیاست و امنیت است اما در مسائلی نظیر اقتصاد عقب افتاده هستیم و هرکجا پیشرفت داشتیم محصول مدیریت جهادی است.»
*درباره اوضاع اقتصادی ایران و دستاوردهای اقتصادی جمهوری اسلامی؛ چند سالی هست که به بهانه وجود برخی مشکلات اقتصادی، سخنانی مبنی بر بحرانی بودن، عقب ماندگی و بی‌دستاوردی بیان می شود که البته بایستی دلایلی برای آنها اقامه کرد.
دلایلی که در مقابل خود با بسیاری از شاخص های مثبت اقتصادی در ایران نیز مواجه هستند اما پاسخشان به چرایی بروز این شاخص های مثبت مشخص نیست.
از باب مثال اینکه دکتر رضایی بعنوان یک کارشناس اقتصادی حتما می دانند که نظام اسلامی اگرچه مثل تمام حکومتهای دیگر جهان با برخی مشکلات در فضای اقتصادی خود مواجه است اما در عین حال در شاخص هایی مثل ضریب جینی، ارزان سازی کالری و سوخت و مالیات و یا کاهش بیکاری دستاوردهای بزرگی داشته است. به گونه ای که مثلا هم اکنون شاخص جینی ما از آمریکا، چین و روسیه هم بهتر است.
و یا همینطور ما و مردم از لسان شخص دکتر رضایی شنیدیم که اثر تحریم ها بر اقتصاد ایران به حدود 20 درصد رسیده است.
و اکنون سوال اینجاست که آیا می توان به کشوری که می رود تا به جایگاه پانزدهمین اقتصاد جهان برسد، توانسته اثر 100 درصدی تحریم ها را به حدود 20 درصد برساند و یا شکاف های درآمدی مردم خود را کاهش دهد؛ صفت «عقب مانده اقتصادی» اطلاق کرد؟!
و اصلا ولو با مدیریت جهادی اما با یک اقتصاد عقب افتاده می توان به شاخص های مثبت اقتصادی رسید؟
(دقت شود که داشتن شاخص های فراوان مثبت اقتصادی با تورم 40 درصدی که نتیجه عدم نظارت دولت بر بازار است تنافری ندارد و یقینا بایستی این مشکل را حل کرد تا مثبتات اقتصادی ایران بیشتر روشن شود)
جدای از این، دکتر رضایی یک فرمانده نظامی مقتدر و از چهره های تاریخ ساز کشورمان در عرصه های مدیریت استراتژیک هستند.
و در نگرش های امنیتی در جهان نیز به عنوان چهره ای شناخته می شوند که صحبت های زیادی در زمینه "اقتصاد جنگ" و ارتباط این دو مقوله با یکدیگر دارند.
حتما ایشان بهتر از هرکسی می توانند به این حقیقت اذعان کنند که دستاورد نظامی و پیشرفت های امنیتی جز در سایه یک اقتصاد قوی و درونزا همراه با سطحی قابل قبول از معیشت مردم ممکن نیست.
پس این سوال بروز می کند که چگونه جمهوری اسلامی ایران توانسته است در طول 40 سال گذشته در انواع جنگ های مستقیم و نیابتی پیروز میدان باشد و در بعد تسلیحاتی و موشکی نیز کارنامه ای شگرف داشته باشد و از متحدان خود نیز حمایتهای مختلفی به جا بیاورد اما اقتصادی عقب مانده داشته باشد؟
و آیا پاسخ مشخص همین سوال نیست که رهبر انقلاب بر اساس آن فرمودند: "با وجود انبوه مشکلات، جمهوری اسلامی در قله‌ی عزت قرار دارد و مایه‌ی افتخار و مباهات برای اسلام است."
به نظر می رسد فضای افکار عمومی کشورمان و دسیسه های دشمن تا دندان مسلحی که با سلاح "ترویج باورهای غلط" در پشت مرزها کمین کرده است؛ دوباره همچون سال های دفاع مقدس به دلاورانی همچون "برادر محسن" نیاز دارد که علیرغم هیمنه دشمن اما در خط مقدم حضور یابند و بعنوان فرمانده شهدا، دست به جهادی بی امان بزنند.
جهاد بی امانی که بنا به گفته رهبر معظم انقلاب لزوما در مقوله نظامی تعریف نمی شود و شامل حیطه هایی مثل اقتصاد و مدیریت و سیاست هم می شود و در حاقّ خود شجاعتی بی نظیر را در بیان حقایق و حرکت به سمت حقیقت طلب می کند.
« در بخشی به قدرت بزرگ منطقه تبدیل و پیشرفت‌های بزرگی را کسب کرده که شامل سیاست و امنیت است اما در مسائلی نظیر اقتصاد عقب افتاده هستیم و هرکجا پیشرفت داشتیم محصول مدیریت جهادی است.»
*درباره اوضاع اقتصادی ایران و دستاوردهای اقتصادی جمهوری اسلامی؛ چند سالی هست که به بهانه وجود برخی مشکلات اقتصادی، سخنانی مبنی بر بحرانی بودن، عقب ماندگی و بی‌دستاوردی بیان می شود که البته بایستی دلایلی برای آنها اقامه کرد.
دلایلی که در مقابل خود با بسیاری از شاخص های مثبت اقتصادی در ایران نیز مواجه هستند اما پاسخشان به چرایی بروز این شاخص های مثبت مشخص نیست.
از باب مثال اینکه دکتر رضایی بعنوان یک کارشناس اقتصادی حتما می دانند که نظام اسلامی اگرچه مثل تمام حکومتهای دیگر جهان با برخی مشکلات در فضای اقتصادی خود مواجه است اما در عین حال در شاخص هایی مثل ضریب جینی، ارزان سازی کالری و سوخت و مالیات و یا کاهش بیکاری دستاوردهای بزرگی داشته است. به گونه ای که مثلا هم اکنون شاخص جینی ما از آمریکا، چین و روسیه هم بهتر است.
و یا همینطور ما و مردم از لسان شخص دکتر رضایی شنیدیم که اثر تحریم ها بر اقتصاد ایران به حدود 20 درصد رسیده است.
و اکنون سوال اینجاست که آیا می توان به کشوری که می رود تا به جایگاه پانزدهمین اقتصاد جهان برسد، توانسته اثر 100 درصدی تحریم ها را به حدود 20 درصد برساند و یا شکاف های درآمدی مردم خود را کاهش دهد؛ صفت «عقب مانده اقتصادی» اطلاق کرد؟!
و اصلا ولو با مدیریت جهادی اما با یک اقتصاد عقب افتاده می توان به شاخص های مثبت اقتصادی رسید؟
(دقت شود که داشتن شاخص های فراوان مثبت اقتصادی با تورم 40 درصدی که نتیجه عدم نظارت دولت بر بازار است تنافری ندارد و یقینا بایستی این مشکل را حل کرد تا مثبتات اقتصادی ایران بیشتر روشن شود)
جدای از این، دکتر رضایی یک فرمانده نظامی مقتدر و از چهره های تاریخ ساز کشورمان در عرصه های مدیریت استراتژیک هستند.
و در نگرش های امنیتی در جهان نیز به عنوان چهره ای شناخته می شوند که صحبت های زیادی در زمینه "اقتصاد جنگ" و ارتباط این دو مقوله با یکدیگر دارند.
حتما ایشان بهتر از هرکسی می توانند به این حقیقت اذعان کنند که دستاورد نظامی و پیشرفت های امنیتی جز در سایه یک اقتصاد قوی و درونزا همراه با سطحی قابل قبول از معیشت مردم ممکن نیست.
پس این سوال بروز می کند که چگونه جمهوری اسلامی ایران توانسته است در طول 40 سال گذشته در انواع جنگ های مستقیم و نیابتی پیروز میدان باشد و در بعد تسلیحاتی و موشکی نیز کارنامه ای شگرف داشته باشد و از متحدان خود نیز حمایتهای مختلفی به جا بیاورد اما اقتصادی عقب مانده داشته باشد؟
و آیا پاسخ مشخص همین سوال نیست که رهبر انقلاب بر اساس آن فرمودند: "با وجود انبوه مشکلات، جمهوری اسلامی در قله‌ی عزت قرار دارد و مایه‌ی افتخار و مباهات برای اسلام است."
به نظر می رسد فضای افکار عمومی کشورمان و دسیسه های دشمن تا دندان مسلحی که با سلاح "ترویج باورهای غلط" در پشت مرزها کمین کرده است؛ دوباره همچون سال های دفاع مقدس به دلاورانی همچون "برادر محسن" نیاز دارد که علیرغم هیمنه دشمن اما در خط مقدم حضور یابند و بعنوان فرمانده شهدا، دست به جهادی بی امان بزنند.
جهاد بی امانی که بنا به گفته رهبر معظم انقلاب لزوما در مقوله نظامی تعریف نمی شود و شامل حیطه هایی مثل اقتصاد و مدیریت و سیاست هم می شود و در حاقّ خود شجاعتی بی نظیر را در بیان حقایق و حرکت به سمت حقیقت طلب می کند.
