به گزارش شهدای ایران؛ هر سال با ورود به آذرماه، جنب و جوش دانشجویی برای برگزاری برنامه‌های سیاسی رشد چشم‌گیری پیدا می‌کند. حضور مهمانان سیاسی در آذرماه و نزدیک روز دانشجو در بسیاری از دانشگاه‌ها افزایش پیدا‌ می‌کند و بسیاری از تشکل‌های دانشجویی به فراخور سلیقه و سیاست‌های اجرایی‌شان نسبت به دعوت چهره‌های مطرح اقدام می‌کنند.

هرچند شیب سیاسی شدن دانشگاه‌ها در حوالی روز دانشجو، تند بوده و گاها تعدد برنامه‌ها نوعی دل‌زدگی در دانشجویان ایجاد می‌نماید لیکن در وضعیت بسته فعلی دانشگاه‌های کشور غنیمتی گران‌بها برای اظهار نظر و تضارب آراست.

در چند سال گذشته با وجود فشارهای متنوع داخل و خارج از دانشگاه، برنامه‌های سیاسی کم و بیش برگزار گردیده، هرچند در چند روز گذشته لغو برنامه‌های بسیج دانشجویی و قبل آن، برخی دیگر از تشکل‌ها دانشجویی موجب دل‌سردی و ایجاد فضای ناخوشایند سیاسی در دانشگاه شد اما هرچه هست، بازهم تقلای دانشجویان برای برگزاری برنامه‌ها با رویکردهای سیاسی و مطالبه‌گرایانه ادامه یافته است.

در این بین، برگزاری برنامه‌های منتهی به روز دانشجو در برخی دانشگاه‌ها در پی نقیصه بالا به شکل‌گیری فاز جدیدی از مراسمات انجامیده که در آن، روز دانشجو که نماد و دلیل شهادت سه دانشجوی مبارز و استکبارسیز است را به روزی برای جشن، پایکوبی و شادی تبدیل کرده است.

متاسفانه برخی از تشکل‌ها نیز در برگزاری چنین مراسمات گوی سبقت را از دیگران ربوده‌اند و برگزاری چنین مراسمی را با دلایلی عجیب توجیه می‌کنند. هرچند برگزاری چنین مراسماتی در سال گذشته با انتقادات جدی مواجه شد و برگزاری آن‌ها در سال جاری، ظاهرا کم‌رنگ شده است اما برپا شدن حتی یک برنامه با تمِ جشن به مناسبت روز دانشجو نیز امری باطل و به نوعی تغییر در نگرش‌ها تلقی می‌شود.

با وجود آنکه در نشست دانشجویی روز دانشجو در تحریریه آناج، همه مسئولین تشکل‌های دانشجویی مدعو، تقلیل برگزاری روز بزرگ دانشجو را به مراسمی همچون جشن، کنسرت، دست و پایکوبی، امری مذموم، زشت و نامیمون توصیف کرده و پَرت کردن ذهن دانشجو از آرمان و هدف اصلی خود دانستند اما خبرها حاکی از آن است که بازهم هستند تشکل‌های دانشجویی که مراسم روز دانشجوی خود را به دعوت از گروه هنری طنز یا برگزاری استندآپ کمدی‌های دانشجویی و یا نواختن ساز و آواز و تصنیف معطوف کرده‌اند.

نقد جدی وارده علاوه بر تشکل‌های دانشجویی، به مسئولین نظارت و فرهنگی دانشگاه نیز بازمی‌گردد. آنجایی که در بررسی برنامه‌های مختص روز دانشجو در شورای فرهنگی از حضور کمدین‌ها، نوازندگان و یا برگزاری مراسم ریتمیک و جشن استقبال کرده و آنان را به همراه تخصیص بودجه، همراهی می‌کنند.

بی‌شک هرکس نداند، رئیس دانشگاهِ پا به سن گذاشته‌ی سرد و گرم روزگار گذراندهِ روز دانشجو دیده در دوران تحصیل و حضورش در دانشگاه می‌داند که تغییر مبنایی مراسم منتسب به 16 آذر از سخنرانی‌های جنجالی به مراسم جشن و پایکوبی چه نتایج خوش‌آیندی برای در امان ماندن دانشگاه از هجمه‌ها و حاشیه‌های احتمالی و پاسخ‌گویی به این و آن خواهد داشت و میز ریاست را متزلزل نخواهدکرد.

اما به هرحال نقش دانشجو، تشکل دانشجویی و مدیریت دانشگاه در نحوه برگزاری مراسم روز دانشجو، هرکدام نقش ویژه و به‌سزایی است که هوشیاری هریک موجب تغییر و اصلاح رویه مذکور خواهد بود. مطمعنا در 16 آذر 97 و مراسم متعلق به آن، برگزاری و یا حمایت از برگزاری چنین مراسم به دور از شان دانشجو و تقبیح شده توسط تمام تشکل‌ها و دانشجویان از هیچ دانشگاه و تشکلی قابل قبول نبوده و ناخودآگاه آنان را در معرض قضاوت عمومی خواهد گذاشت.

از طرفی دیگر باید به این موضوع نیز اشاره داشت که برگزاری مراسم جشن، سرود و یا نمایش‌های طنز و خنده‌دار توسط خود دانشجویان و گروه‌های هنری دانشگاه در اعیاد و مناسبت‌های ملی و مطرح، نه‌تنها ایرادی ندارد بلکه موجب هنرنمایی، استعدادیابی، اثرگذاری و از همه مهم‌تر ایجاد روحیه شور و نشاط دانشجویی در دانشجویان خواهد شد اما از آنجایی که عده‌ای سهوا و عده‌ای از عمد نمی‌خواهند چنین مراسمی نیز با رعایت حدود و قوانین به صورت مطلوب و برای دانشجویان برگزار شود، با دست‌مایه قراردادن برخی موضوعات سعی بر لغو یا جایگزینی برنامه‌ها بایکدیگر دارند.