کارگردان سینما گفت: تمام خاکریزهای فرهنگی خود را به برکت نگاه مدیران و همکارانمان از دست دادهایم.
به گزارش شهدای ایران؛ انسیه شاه حسینی کارگردان و داور پانزدهمین جشنواره بین المللی فیلم مقاومت با بیان اینکه نسل من، نسل جنگ است و تریبونی جز مقاومت برایمان باقی نمانده است، گفت: امروز ما تمام خاکریزهای فرهنگی خود را به برکت نگاه مدیران و همکارانمان از دست دادهایم. حضور ما در جشنوارهای مثل جشنواره فجر غریب است؛ حتی گاهی اگر فیلمی از ژانر دفاع مقدس یا مقاومت در آنجا حضور داشته باشد، میان دیگر آثار گم میشود. از این رو جشنواره مقاومت، جشنواره کسانی است که کار آنها دیده نمیشود و کسی به آنها توجه نمیکند. جشنواره مقاومت برای من و همسالانم کورسوی امیدی باقی گذاشته است.
شاه حسینی بیان کرد: متأسفانه برخی از فیلمهای ما بوی «نا» گرفته و این اکران مجدد به نفع هیچ فردی در سینمای ایران نیست. ما آنچنان که باید تولید درست در ژانر ارزشی یا دفاع مقدس نداریم.
وی افزود: باید درنظر داشت که سینما هنر گرانی است و پرداختن به سینمای جنگ از همه ژانرها و تولیدات گرانتر است. پیش از این اگر کارگردان اولی در پی ساخت فیلم جنگی بود، تمام امکانات اعم از شهرک سینمایی، لباس، تانک و توپ و ... برایش رایگان بود، اما در حال حاضر تمام راهها حتی تایید فیلمنامه بسته شده است و در تنگه همه را گیر انداخته اند تا کسی دست به این کار نزند.
این نویسنده تصریح کرد: در حال حاضر سازنده فیلمهای ارزشی و دفاع مقدسی مجرم شناخته میشوند؛ یعنی به محض اینکه فیلمنامه در این زمینه نشان میدهیم، مجرم شناخته میشویم و ما را محکوم میکنند. البته من یکی از آن محکومانی هستم که پنج سال است نتوانسته ام فیلم بسازم.
شاه حسینی ضمن ابراز امیدواری برای شروع جدید سینمای جنگ ایران گفت: وقتی فیلم جدید در جشنواره مقاومت مشاهده نمیکنید، طبیعی است که فیلمهای این جشنواره بوی نا بگیرد چرا که هر فیلم یک تاریخ انقضایی دارد. این درست است که به لحاظ معنا برخی از فیلمها تا ابد ماندگار هستند اما به لحاظ دید مخاطب، فیلمی که دیده شود و در رسانههای تصویری هم عرضه شود ارزش اکران دوباره را ندارد.
این کارگردان درباره برگزاری دوسالانه جشنواره فیلم مقاومت و ارزیابی سینمای مقاومت و ارزشی گفت: جشنواره مقاومت در این دوره و در این بخش توانسته آثار نو و نگاه جدیدی را به مخاطب نشان دهد. خوشبختانه فیلمها با موضوع روز پیش رفتهاند و بسیار جسورانه ساخته شدهاند.
وی افزود: امسال یکی از بهترین دورههای این جشنواره بود و برای من و همسالانم که از بچههای جنگ هستیم، این جشنواره نوستالژی است.
شاه حسینی با بیان اینکه من دوست ندارم این جشنواره به شکل دوسالانه برگزار شود، بیان کرد: تولیدات در جشنواره مقاومت بسیار محدود و کم است. ای کاش تولیدات سینماگران و بچهها در حدی بود که هر ۶ ماه یکبار یا هرساله میتوانستیم چنین جشنوارهای برگزار کنیم.
شاه حسینی بیان کرد: متأسفانه برخی از فیلمهای ما بوی «نا» گرفته و این اکران مجدد به نفع هیچ فردی در سینمای ایران نیست. ما آنچنان که باید تولید درست در ژانر ارزشی یا دفاع مقدس نداریم.
وی افزود: باید درنظر داشت که سینما هنر گرانی است و پرداختن به سینمای جنگ از همه ژانرها و تولیدات گرانتر است. پیش از این اگر کارگردان اولی در پی ساخت فیلم جنگی بود، تمام امکانات اعم از شهرک سینمایی، لباس، تانک و توپ و ... برایش رایگان بود، اما در حال حاضر تمام راهها حتی تایید فیلمنامه بسته شده است و در تنگه همه را گیر انداخته اند تا کسی دست به این کار نزند.
این نویسنده تصریح کرد: در حال حاضر سازنده فیلمهای ارزشی و دفاع مقدسی مجرم شناخته میشوند؛ یعنی به محض اینکه فیلمنامه در این زمینه نشان میدهیم، مجرم شناخته میشویم و ما را محکوم میکنند. البته من یکی از آن محکومانی هستم که پنج سال است نتوانسته ام فیلم بسازم.
شاه حسینی ضمن ابراز امیدواری برای شروع جدید سینمای جنگ ایران گفت: وقتی فیلم جدید در جشنواره مقاومت مشاهده نمیکنید، طبیعی است که فیلمهای این جشنواره بوی نا بگیرد چرا که هر فیلم یک تاریخ انقضایی دارد. این درست است که به لحاظ معنا برخی از فیلمها تا ابد ماندگار هستند اما به لحاظ دید مخاطب، فیلمی که دیده شود و در رسانههای تصویری هم عرضه شود ارزش اکران دوباره را ندارد.
این کارگردان درباره برگزاری دوسالانه جشنواره فیلم مقاومت و ارزیابی سینمای مقاومت و ارزشی گفت: جشنواره مقاومت در این دوره و در این بخش توانسته آثار نو و نگاه جدیدی را به مخاطب نشان دهد. خوشبختانه فیلمها با موضوع روز پیش رفتهاند و بسیار جسورانه ساخته شدهاند.
وی افزود: امسال یکی از بهترین دورههای این جشنواره بود و برای من و همسالانم که از بچههای جنگ هستیم، این جشنواره نوستالژی است.
شاه حسینی با بیان اینکه من دوست ندارم این جشنواره به شکل دوسالانه برگزار شود، بیان کرد: تولیدات در جشنواره مقاومت بسیار محدود و کم است. ای کاش تولیدات سینماگران و بچهها در حدی بود که هر ۶ ماه یکبار یا هرساله میتوانستیم چنین جشنوارهای برگزار کنیم.