روزی که آقای احمدی نژاد برنامه هسته‌ای ایران را تحویل گرفت. اصلا برنامه هسته‌ای وجود نداشت که بخواهیم سرش معامله کنیم.
شهدای ایران: مهدی محمدی، کارشناس، تحلیلگر مسائل سیاسی و از اعضای سابق تیم مذاکره کننده هسته ای در گفتگوی تفصیلی با برنامه 10:10 باشگاه خبرنگران گفته است: «شخصی در آمریکاست به نام دیوید البرایت رئیس موسسه ای است به نام موسسه علوم و امنیت بین المللی که مشاور فنی سازمان سیاه است، گزارش‌هایش درباره ایران از گزارش های آژانس دقیق تر است... آقای آلبرایت بعد از برجام در کنگره آمریکا در هیرینگ( گفت و شنود) شرکت کرد، گفت ما خودمان هم باور نمی‌کردیم بعضی از این پیشنهاد هایی را که ایرانی روی میز گذاشتند.»
بخش های مهمی از این گفتگو را در ادامه خواهید خواند:
*در سال 88 سندی از دفتر حزب مشارکت با مهر این حزب پای همه صفحات منتشر شد که اسمش سند تعاملات راهبردی حزب مشارکت بود، که هنوز هم وجود دارد و اگر جستجویی در گوگل انجام دهید می‌توانید کامل آن را پیدا کنید. در این سند خیلی شفاف نوشته بودند که ما فشار خارجی را برای خود فرصت می‌دانیم تا از نظام امتیاز بگیریم، اساساَ وقتی خارجی‌ها فشار می‌آورند به جمهوری اسلامی وقت خوبی است تا بتوانیم به جمهوری اسلامی بگوییم تحت فشار خارجی قرار داری و از آن امتیاز بگیریم.
*سیاست خارجی را از قضا نقطه ضعف دولت آقای روحانی می‌دانم ...آنچه درباره سیاست خارجی دولت آقای روحانی گفته می‌شود خیلی احساساتی و ایدئولوژیک است. مهمترین پروژه سیاست خارجی دولت آقای روحانی پروژه برجام بوده که امروز مسلما هم از حیث حقوقی، هم از حیث سیاسی، اقتصادی و روابط بین‌الملل پروژه‌ای شکست خورده است.
*در دولت قبل هم مذاکرات خیلی بهتر از آنی داشت پیش می‌رفت که برخی آقایان می‌گویند، واقعیت این است که در آلماتی یک پیشنهاد بسیار بزرگ و خوب دریافت کردیم که این پیشنهاد دقیقا همانی است که به طرز خیلی بدتری در ژنو بین دولت آقای روحانی و طرف مقابل توافق شد و توافق ژنو نسخه حداقلی شده پیشنهاد مذاکرات آلماتی است... ما در خردادماه به انتخابات رسیدیم من ارزیابی خودم را می‌گویم اگر انتخابات به جای خرداد در شهریور 92 برگزار می‌شد ما یک توافق بسیار بهتر از توافق ژنو داشتیم ولی به لحاظ فشردگی زمانی و استرس مربوط به انتخابات دیگر صحنه مذاکراتی اجازه یک توافق را نمی‌داد. ایده تیم مذاکره کننده قبلی بهتر کردن توافق آلماتی و رسیدن به توافق بهتر بود، نه اینکه توافق نکنیم.
*روزی که آقای احمدی نژاد برنامه هسته‌ای ایران را تحویل گرفت. اصلا برنامه هسته‌ای وجود نداشت که بخواهیم سرش معامله کنیم. در نطنز 164 ماشین داشتید، چه معامله‌ای می‌خواستید انجام دهید؟ فردو راه نیافته بود و تکلیف اراک هم اصلا مشخص نبود، بسیاری از فناوری‌های مربوط به مونتاژ قطعات ساخت ماشین های سانتریفیوژها معلوم نبود، تاسیسات اصفهان خوب کار نمی‌کرد و باگ های بزرگ داشت، دولت آقای احمدی نژاد، و به ویژه دولت نهم یک سرمایه‌ای برای دولت روحانی فراهم کرد که توانست با آن معامله کند، اگر ایده 82 و 83 دوستان ما که همین تیم فعلی که همان موقع داشتند با تروئیکاهای اروپا مذاکره می‌کردند اگر آن دست فرمان پیش می‌رفت، چیزی برای معامله باقی نمی‌ماند که بدهیم و برجام را بگیریم.
*بزرگ ترین مشکل برجام این است که برجام بخش های راهبردی برنامه هسته ای ایران را تعطیل کرد و تحریم ها را برنداشت... در برنامه هسته ای آن چیزی که راهبردی است RND است، آن چیزی که راهبردی است انباشت مواد غنی شده است.
*شخصی در آمریکاست به نام دیوید البرایت رئیس موسسه ای است به نام موسسه علوم و امنیت بین المللی که مشاور فنی سازمان سیاه است، گزارش‌هایش درباره ایران از گزارش های آژانس دقیق تر است... آقای آلبرایت بعد از برجام در کنگره آمریکا در هیرینگ( گفت و شنود) شرکت کرد، گفت ما خودمان هم باور نمی‌کردیم بعضی از این پیشنهاد هایی را که ایرانی روی میز گذاشتند. طرف مقابل خودشان را آماده کرده بودند برای گرفتن چیزها بسیار کمتری؛ اما ما چیزهای خیلی زیاد تری روی میز گذاشتیم که آنها شگفت زده شده بودند و مطرح می کردند شما واقعا می خواهید این را هم بدهید؟ این موضوع را بعد برجام گفتند.
*یک هیجان زدگی در دولت آقای روحانی و در دولت آقای اوباما برای رسیدن هر چه زودتر به یک توافق وجود داشت، هر دو طرف به دلایل سیاست داخلی، آقای روحانی معتقد بود که سیاست خودش را با برجام تحکیم خواهد کرد آقای اوباما هم می خواست یک میراث از خودش بر جای بگذارد، با عجله توافق کردند
*در این دولت مکررا این اتفاق افتاد یعنی نشریات حتی روزنامه نگاران و افرادی که مقالاتی نوشتند با آنها برخورد امنیتی صورت گرفته است و به دستگاه قضایی معرفی شدند به جرم اینکه در مذاکرات هسته ای اخلال می کردند
*آن چیزی که مثلا الان اروپا برای آن تلاش می‌کند، تحریم نشدن ایران نیست، به عقیده من این یک سوء تفهم بزرگ است، آن چیزی که اروپایی‌ها برایش تلاش می‌کنند نگه داشتن ایران در برجام است، آمریکا از برجام خارج شده، منطقی بود که ما هم از برجام خارج می‌شدیم، حداقل منطقی این بود که بخشی از تعهدات خود را متوقف می‌کردیم... اتحادیه اروپا همه تلاشش این است که ایران را در حالی که آمریکا دیگر در برجام نیست، در برجام نگه دارد و کاری انجام دهد که ما تعهدات خودمان را ترک نکنیم... شما واقعا فکر می‌کنید که اتحادیه اروپا به ما تعهد اخلاقی دارد که مشکل ما را حل کند؟... ما 16_17 تعهد در برجام داریم و می‌توانستیم دو سه تعهد کلیدی را متوقف کنیم
*آقایان به امید دولت اوباما ماندند دولت اوباما که تمام شد به امید دولت اروپا ماندند، الان هم به امید دولت دموکرات‌ها ماندند
*اصلا داستان FATF نیست، داستان اکشن پلنی است که آقای طیب‌نیا وزیر اقتصاد وقت دولت آقای روحانی بدون اطلاع مراجع رسمی در کشور، رفت و با FATF یک برنامه اقدام ۴ صفحه‌ای توافق کرد که متن آن منتشر شده است، داستان اصلا FATF نیست، داستان اجرای اکشن پلن توافق شده محرمانه وزارت اقتصاد وقت و جمهوری اسلامی با FATF است، این اکشن پلن یک چیزی غیر از استاندارد‌های ۴۰ و چند گانه FATF است... یک برنامه اقدام ۴ صفحه‌ای ویژه جمهوری اسلامی ایران نوشتند که ۹۰ درصد آن هم اجرا و تمام شده، ۱۰ درصد مانده که دعوا بر سر آن ۱۰ درصد است و جز آخرش که CFT باشد؛ یعنی یکی از تعهدات آخر آن اکشن پلن است. ۱۰ درصد آخرش خیلی مهم است، اما به این خاطر است که طرف مقابل می‌گوید شما باید اجرای اکشن پلن در ایران را کامل کنید. اساسا تمام داستان این است که می‌گویند اجرای اکشن پلن چرا در ایران کامل نشده است؟
*دوستان می‌گویند که اگر اجرای اکشن پلن در ایران کامل نشود و ما کنوانسیون CFT را امضا نکنیم، حتی روسیه و چین هم به ما گفته اند در تعامل بانکی با ما دچار مشکل خواهند شد، در واقع این یک درخواست اجماعی بین المللی از ایران است؛ اولا FATF فهرست سیاه ندارد FATF چیزی دارد به نام بیانیه عمومی هرکسی نامش در لیست آن بیانیه عمومی قرار گرفت، FATF از بانک‌های مرکزی کشور‌ها می‌خواهد در ارتباطات بانکی خود با آن کشور‌هایی که نامشان در این بیانیه عمومی است احتیاط کند، یا اصطلاحا یکسری اقدامات محدود کنند علیه آن کشور‌ها در نظر می‌گیرد که نامش کانتر مژر است
*تصورم این است که دولت یک تعهد سیاسی به اروپا داده است، یک مکانیسمی با اروپا توافق شده که ما نمی‌دانیم آن مکانیسم کار می‌کند یا نه؛ بنظر من قطعا کار نمی‌کند.
