به گزارش گروه فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ «داستانی که تمام نمی​شود» از مجموعه کتاب های «قصه قهرمانان انقلاب» و تولید دفتر کودک و نوجوان مرکز آفرینش های ادبی حوزه هنری است. داستان در 13 فصل، روایت شده است. شخصیت اول داستان، یک معلم نویسنده است که قرار است داستانی از زندگی شهید مطهری بنویسد.

بنابراین گزارش، روایت اول را خود نویسنده، تعریف می کند. روایت هفتم و سیزدهم، یعنی آخرین فصل هم از زبان نویسنده است. ده فصل باقی مانده، هر کدام از زبان یکی از شاگردان و همه به طریق اول شخص روایت می شود.

احمد عربلو در مورد صحنه سازی های این کتاب گفت :تمام این صحنه سازی ها مستند است و سعی کردیم از عناصری که بافت زندگی نامه داستانی را به هم نزند استفاده کنیم.توصیف جزئیات این صحنه ها به این خاطر بوده است که مخاطب را در جریان واقعه و حوادث قرار دهیم.

وی با اظهار اینکه در زمینه کارهای جدی برای نوجوانان واقعا خلا داریم افزود: مخاطبان این کتاب بیشتر نوجوانان و جوانان هستند. نوع نوشته و نثر کتاب و قالب و حجم کار به گونه ای است که مناسب مخاطب نوجوان است. خیلی کم کار کرده ایم.تلاش ما این است با جذابیتی که این کتاب ها دارد، برای مخاطبان نوجوان و جوان الگوهایی ایجاد شود.

عربلو در مورد نقاط قوت کتاب گفت: نقطه قوت این کتاب این است که در حالی که همه حوادث مستند است، جذابیت های زندگی نامه خوب را دارد.این کتاب داستان نیست.

وی با اشاره به اینکه بطور کل نویسنده های خوبی برای مجموعه «قهرمانان انقلاب» انتخاب شده اند ادامه داد: علاوه بر این در کل زندگی نامه، جذاب کار شده است و بر خلاف بقیه زندگی نامه ها که خشک است دارای عنصر جذابیت است.

«ستاره من»؛ زندگی شهید رجایی به قلم زهره یزدان پناه، «راز گل سرخ» زندگی آیت الله محمدرضا سعیدی نوشته خسرو باباخانی، «خوابی به رنگ فراموشی» زندگی شهید مفتح ازعزت الله الوندی، «مرد سلول شماره 5» ؛ زندگی دکتر علی شریعتی از مصطفی رحیمی، «تک درختی در کویر» زندگی آیت الله سید محمود طالقانی نوشته زهرا حیدری و «شال سبز»؛ زندگی شهید سید عبدالحسین دستغیب نوشته علی اکبر عسگری برخی دیگر از کتاب های این مجموعه است.

 

همچنین این ناشر به تازگی «راس ساعت سر» مجموعه شعر‌های آیینی مهدی رحیمی از مجموعه حلقه اتفاق را روانه بازار نشر کرده است. 36 شعر آیینی در این مجموعه آمده است که قالب تمامی شعرها غزل است.

رحیمی درباره این مجموعه گفته است: در مجموعه شعری اخیر خود سعی داشته‌ام غزل‌ها یک ساختار منسجم با فرم مشخص را به مخاطب ایراد کنم.

وی همچنین به آسیب‌هایی که شعر آیینی را تهدید می‌کنند، پرداخت و افزود: امروزه عمده شاعران آیینی که در این حوزه به سرایش شعر مشغولند از دو گروه تشکیل شده‌اند، یا اینکه شعرشان جشنواره‌‌ایی است و کمتر به زبان معیار و مخاطب عام توجه دارند یا اینکه به فرم و زبان توجه نداشته تنها به دنبال اقناع مخاطب خود هستند.