به گزارش شهدای ایران، یک منتقد سینما گفت: موج افشاگری‌های جنسی فقط به مراکز فرهنگی غرب محدود نمی‌شود. اتحادیه و پارلمان اروپا از مراکزی است که رسوایی‌های زیادی درباره آن علنی شده و جالب است که همین اتحادیه بودجه می‌دهد تا فیلمسازی مثل اصغر فرهادی با مضامین مورد حمایت آنها برایشان فیلم بسازد. شما مطمئن باشید اصغر فرهادی درباره تعرض‌های جنسی در اروپا و غرب هرگز فیلم نخواهد ساخت مگر با قرائتی که آنها دوست داشته باشند.



سعید مستغاثی، رئیس‌پیشین انجمن منتقدان سینما در گفت وگو با جوان اظهار کرد: در غرب هم جشنواره‌های موضوعی وجود دارد ولی کن، ونیز و برلین ترجیح می‌دهند بیشتر بر اساس نیازهای روز جهت‌گیری داشته باشند و سفارش بدهند. برای مثال همین فیلم آقای فرهادی که قرار است به عنوان فیلم افتتاحیه در کن به نمایش درآید، سفارش اتحادیه اروپاست و هفت میلیون دلار برای آن پرداخت شده است. فیلم «گذشته» ایشان هم به سفارش اتحادیه اروپا ساخته شده بود که درباره مسئله مهاجرت به اروپا بود؛ پدیده‌ای که چند سالی است آن را به عنوان یک اولویت موضوعی به فیلمسازها سفارش می‌دهند. موضوع تعارضات جنسیتی هم جزو اولویت سال‌های اخیر آنهاست. همجنس‌بازی هم یک دهه است که برای آنها اهمیت پیدا کرده است و شاهد یک موج مضمونی در این باره بوده‌ایم.البته این رسوایی‌ها از این نظر تازه به نظر می‌رسد که آنها به دلیل ابعاد گسترده موضوع نتوانستند بازتاب‌های رسانه‌ای آن را کنترل کنند و به اصطلاح موضوع از دستشان در رفت، وگرنه این مسئله همیشه در غرب مطرح بوده است.  وی افزود: اما شما ببینید جشنواره کن چه خوراک فرهنگی به مخاطبانش می‌دهد. یک شوی کامل و فرش قرمزی که ستاره‌های سینمای هالیوود آن را داغ می‌کنند نه سینمای به اصطلاح هنری اروپا، یعنی برخلاف مانیفست این جشنواره اگر ستاره‌های هالیوود در کن حاضر نباشند این رویداد گویی چیزی کم دارد. مستغاثی اضافه کرد: اگر فیلم‌های آمریکایی نباشد، کن از رونق می‌افتد. آنها حتی برای فیلم‌های آمریکایی حق وتو قرار داده‌اند و برخلاف آثار دیگر که نباید پیش از کن به نمایش عمومی درآمده باشند این قانون برای فیلم‌های آمریکایی وجود ندارد، چون می‌دانند رونق دهنده جشنواره، آثار آمریکایی است. دیگر از اینگمار برگمن خبری نیست. کسی در کن برای دیدن جعفر پناهی تره هم خرد نمی‌کند. منظورم مردم عادی هستند، چون کسی آثار او که شباهتی به فیلم ندارند را اساساً ندیده و نمی‌شناسد. شما در خیابان‌های هر کشور اروپایی که قدم بزنید و از مردم راجع به پناهی سؤال کنید امکان ندارد نام او به گوشش هم خورده باشد.