پس از انقلاب اما شعر و موسیقی رنگ و بوی دیگری گرفت. اشعار با جهت گیری به سمت فضای انقلاب و شهادت رفت. مضامین مقدسی چون شهادت و شهید و جهاد و آزادی در ترانه ها جای گرفت و همنوا با آوای دل مردم موسیقی انقلاب شکل گرفت.
سرویس فرهنگی پایگاه خبری شهدای ایران؛ سالهای قبل از پیروزی انقلاب صحنه جولان موسیقی مبتذل و عامه پسند بود. هدفی که سازندگان شعر و آهنگ به دنبال آن بودند تنها به پخش آثار موسیقی در مراکز عیش و نوش بسنده می شد. دیگر هنرها نیز از این قاعده مستثنی نبود روح متعالی هنر در خدمت امیال انسانی و خوش گذرانی های مادی هدر می رفت و تنها موسیقی نواحی ایرانی که به دست توانای استادان و نوازندگان مناطق مختلف ایران نواخته می شد اصالت حقیقی موسیقی ایران را به دوش می کشید.
پس از انقلاب اما شعر و موسیقی رنگ و بوی دیگری گرفت. اشعار با جهت گیری به سمت فضای انقلاب و شهادت رفت. مضامین مقدسی چون شهادت و شهید و جهاد و آزادی در ترانه ها جای گرفت و همنوا با آوای دل مردم موسیقی انقلاب شکل گرفت که در بعضی موارد به صورت پنهانی و با شاعران و آهنگسازان گمنام ساخته می شد. با هر واقعه ای شعری درخور موضوع پدید می آمد و آهنگسازان آن را برای به گوش مردم رساندن آماده می کردند. اشعاری چون "الله اکبر، خمینی رهبر" "خمینی ای امام" "بوی گل و سوسن" "بهاران خجسته باد" و غیره.
با حمله جنگنده های عراق به نقاط مختلف ایران و آغاز جنگ هشت ساله فصلی جدید در عرصه های مختلف زندگی مردم ایران پدید آمد. هرکس به توان خود هرچه می توانست در خدمت به جبهه و رزمندگان انجام می داد. نوحه هایی که رزمندگان می خواندند؛ نواهای محلی با مضمون دفاع مقدس و اشعاری که گاها مردم با اعماق جان آن را سروده بودند پر رنگ تر شد. مداحی ها و نوحه ها با مضمون واقعه کربلا شور و شوق عجیبی را در میان رزمندگان بپا می کرد. در این بین رهنمود های امام در صحنه های مختلف چراغ راه بود. صادق آهنگران که از مداحان و نوحه سرایان مطرح زمان جنگ محسوب می شود تعریف می کرد که در محضر امام شعری خواندم که بیشتر عزاداری بود تا حماسی؛ امام (ره) تا شنیدند و گفتند: "به این آقا بگویید حماسی بخوانند" و تاکید امام بر این بود که روح حماسی و مقاومت را در شعرهایش حفظ کند.
شعر حماسی پس از شکل گیری خود تاثیر عمیقی بر جامعه می گذاشت. پخش آن از تلوزیون و در مراسم اعزام رزمندگان به جبهه ها شور و حال فراوانی در مردم ایجاد می کرد. مدارس و محله ها و مساجد رنگ و بوی اشعار جنگ را گرفته و مردم آن را زمزمه می کردند. گروه های سرود دانش آموزی با خواندن سرود آن را به جبهه ها و رزمندگان تقدیم می کردند تا سهمی هرچند کوچک را در مقابله با تهاجم دشمن انجام داده باشند. صدا و سیما پا به پای مردم با ساخت سرود ها و آهنگ سازی، پخش آثار را در تلوزیون و رادیو برعهده گرفته بود.
گروه های موسیقی نظامی و مارش ها در کنار نوحه و آهنگ های دفاع مقدس آثار ارزشمندی را تولید کردند که باعث تقویت روحیه حماسی در نیروهای نظامی و مردم می شد. پخش هر باره این آثار در تلوزیون و رادیو روحیه ایثار و گذشت را در دل مردم زنده می کرد.
پس از سالها از گذشت جنگ؛ هنوز در مناطق یادبود جبهه ها و هرجا که نامی از شهید و نماد های دفاع مقدس دیده شود به موازات آن سرود و ترانه ای از آن دوران به گوش می رسد. نواهایی که با یاد و خاطره روزهای جنگ و دفاع همراه است.
هنوز هم پس از گذشت سالها جذابیت اشعار حماسی به قوت خود باقیست. برخی نوحه سرایان با بازخوانی آثار خود به سبکی نو مخاطبین جدیدی را برای سرودهای دوران جنگ پیدا کردند. اما آنچه در سالهای اخیر کمتر به چشم می خورد آثار هنری حماسی با مضمون دفاع مقدس است. اگرچه مفاهیم شهادت و شهید در بسیاری از ترانه های ساخته شده به چشم می خورد اما از روحیه حماسی کمتری برخوردار است.
پس از انقلاب اما شعر و موسیقی رنگ و بوی دیگری گرفت. اشعار با جهت گیری به سمت فضای انقلاب و شهادت رفت. مضامین مقدسی چون شهادت و شهید و جهاد و آزادی در ترانه ها جای گرفت و همنوا با آوای دل مردم موسیقی انقلاب شکل گرفت که در بعضی موارد به صورت پنهانی و با شاعران و آهنگسازان گمنام ساخته می شد. با هر واقعه ای شعری درخور موضوع پدید می آمد و آهنگسازان آن را برای به گوش مردم رساندن آماده می کردند. اشعاری چون "الله اکبر، خمینی رهبر" "خمینی ای امام" "بوی گل و سوسن" "بهاران خجسته باد" و غیره.
با حمله جنگنده های عراق به نقاط مختلف ایران و آغاز جنگ هشت ساله فصلی جدید در عرصه های مختلف زندگی مردم ایران پدید آمد. هرکس به توان خود هرچه می توانست در خدمت به جبهه و رزمندگان انجام می داد. نوحه هایی که رزمندگان می خواندند؛ نواهای محلی با مضمون دفاع مقدس و اشعاری که گاها مردم با اعماق جان آن را سروده بودند پر رنگ تر شد. مداحی ها و نوحه ها با مضمون واقعه کربلا شور و شوق عجیبی را در میان رزمندگان بپا می کرد. در این بین رهنمود های امام در صحنه های مختلف چراغ راه بود. صادق آهنگران که از مداحان و نوحه سرایان مطرح زمان جنگ محسوب می شود تعریف می کرد که در محضر امام شعری خواندم که بیشتر عزاداری بود تا حماسی؛ امام (ره) تا شنیدند و گفتند: "به این آقا بگویید حماسی بخوانند" و تاکید امام بر این بود که روح حماسی و مقاومت را در شعرهایش حفظ کند.
شعر حماسی پس از شکل گیری خود تاثیر عمیقی بر جامعه می گذاشت. پخش آن از تلوزیون و در مراسم اعزام رزمندگان به جبهه ها شور و حال فراوانی در مردم ایجاد می کرد. مدارس و محله ها و مساجد رنگ و بوی اشعار جنگ را گرفته و مردم آن را زمزمه می کردند. گروه های سرود دانش آموزی با خواندن سرود آن را به جبهه ها و رزمندگان تقدیم می کردند تا سهمی هرچند کوچک را در مقابله با تهاجم دشمن انجام داده باشند. صدا و سیما پا به پای مردم با ساخت سرود ها و آهنگ سازی، پخش آثار را در تلوزیون و رادیو برعهده گرفته بود.
گروه های موسیقی نظامی و مارش ها در کنار نوحه و آهنگ های دفاع مقدس آثار ارزشمندی را تولید کردند که باعث تقویت روحیه حماسی در نیروهای نظامی و مردم می شد. پخش هر باره این آثار در تلوزیون و رادیو روحیه ایثار و گذشت را در دل مردم زنده می کرد.
پس از سالها از گذشت جنگ؛ هنوز در مناطق یادبود جبهه ها و هرجا که نامی از شهید و نماد های دفاع مقدس دیده شود به موازات آن سرود و ترانه ای از آن دوران به گوش می رسد. نواهایی که با یاد و خاطره روزهای جنگ و دفاع همراه است.
هنوز هم پس از گذشت سالها جذابیت اشعار حماسی به قوت خود باقیست. برخی نوحه سرایان با بازخوانی آثار خود به سبکی نو مخاطبین جدیدی را برای سرودهای دوران جنگ پیدا کردند. اما آنچه در سالهای اخیر کمتر به چشم می خورد آثار هنری حماسی با مضمون دفاع مقدس است. اگرچه مفاهیم شهادت و شهید در بسیاری از ترانه های ساخته شده به چشم می خورد اما از روحیه حماسی کمتری برخوردار است.
