به گزارش شهدای ایران، از انقلابی بودن تا انقلابی ماندن فاصله بسیاری است؛ چه بسیار انقلابی های دیروز که نه تنها از گذشته خود پشیمان شدند بلکه چوب حراج به روحیات انقلابی خود هم زدند. ساده زیستی و سبکبالی، ویژگی  همه انقلابیون جهان به ویژه پیروان مکتب امیرالمؤمنین(ع) است. همین سبکبالی و تسلیم نشدن در برابر دنیا آنان را همواره آماده جانفشانی در برابر حوادث می کند.



 حتی اگر سوار شدن به هواپیمایی باشد که شاید هرگز به زمین نرسد. اسطوره زنان انقلابی درباره وضعیت معیشتی خود آن هم پس از سه دوره مجلس و هشدار مرحوم حاج  احمدآقا در سفر به شوروی سابق می گوید: «پس از مجلس پنجم بنده حقوقی دریافت نمی کردم و حقوق ناچیزی به عنوان مستمری بازنشستگی دریافت می کردم. با این وجود باید دو خانواده را هم سرپرستی می کردم. به دلیل این که این حقوق کفایت نمی کرد، شب ها با ماشینم مسافرکشی می کردم. وقتی این خبر پخش شد، آقا (رهبر معظم انقلاب) خیلی ناراحت شده بودند و فرمودند: خرج این سه خانه را بنده می دهم و شما دیگر حق ندارید مسافرکشی کنید.»

وی درباره دیدارش با گورباچف، اظهار کرده بود که «بنده مسؤولیت زندان ها را داشتم و وارد زندان کچویی شدم که به خانم های زندانی سرکشی داشته باشم. از دفتر اعلام شد: حاج احمد آقا از جماران دنبال شما هستند. با ایشان تماس گرفتم و ایشان گفتند: امام برای گورباچف نامه ای دارند که از بین خانم ها شما را انتخاب کرده اند و از بین آقایان هم آقای جوادی آملی و جواد لاریجانی را انتخاب کرده اند تا این نامه را به گورباچف برسانید؛ بنده استخاره کردم تا ببینم این کا را بپذیرم یا خیر که استخاره خوب آمد.

 به جماران رفتم و حاج احمد آقا گفتند: آماده باشید، هر وقت امام دستور دادند به شوروی خواهید رفت. وقتی به فرودگاه رفتیم حاج احمدآقا آمد و گفت: وصیتنامه های تان را بنویسید، امام فرموده اند ممکن است آمریکایی ها هواپیمای تان را بزنند یا مجبورتان کنند در اسرائیل فرود بیایید، شاید هم روس ها اجازه بازگشت ندهند. در نهایت رفتیم و واقعاً هم جای بسیار مخوفی برای ما در نظر گرفته شده بود. هفت ماه از این موضوع نگذشته بود که آیت الله موسوی اردبیلی اعلام کرد جوانان مسلمانِ آزادشده شوروی برای ماه مبارک رمضان نیاز به قرآن دارند. هر کس قرآن اضافی دارد به ما برساند تا ما برای این افراد ارسال کنیم.»

سرکار خانم مرضیه حدیدچی مشهوره به خواهر طاهره، خواهر دباغ، سال 1318 در شهر همدان دیده به جهان گشود، سال 1333 در 14 سالگی با محمدحسن دباغ ازدواج کرد و از زندگی مشترک خود صاحب یک پسر و هفت دختر شد، در محضر اساتیدی چون حاج  آقا کمال مرتضوی و حاج شیخ علی خوانساری و استاد سیدمجتبی صالحی خوانساری تحصیل کرد و پای درس شهید محمد سعیدی در مسجد امام موسی بن جعفر(ع)  تهران نشست؛ از سال 1346 وارد مبارزه  سیاسی شد.

 در سال 1352 دستگیر شد و همراه با دختر 13ساله اش شدیدترین شکنجه ها را تحمل کرد، در بیمارستان تحت عمل جراحی قرار گرفت، و با پاسپورت جعلی که شهید محمد منتظری برای او فراهم کرده بود به انگلستان رفت، و در آن جا در زیرزمین هتلی مخفی شد و به ازای غذا و جای خواب به نظافت می پرداخت.

وی پس از برپایی راهپیمایی در لندن به فرانسه رفت و همراه دیگران در قضیه شهادت آقا مصطفی اعتصاب غذا راه انداخت. این بانوی انقلابی سپس در لبنان و سوریه دوره چریکی دید و تا ورود امام به فرانسه در کشورهایی چون عربستان، عراق، لبنان، سوریه و فرانسه تردد داشت. پس از اصرار پلیس فرانسه مبنی بر این که یک زن پلیس فرانسوی مسؤولیت حفاظت از امام(ره) را بر عهده بگیرد و با مخالفت شدید ایشان روبه رو شد، وی به نوفل لوشاتو رفت و محافظ شخصی امام(ره) شد و وظایف اندرونی چون خرید و شست وشو و... را نیز برعهده گرفت.

او تنها مسافر زنِ «پرواز انقلاب» از فرانسه به ایران بود.  در این پرواز سرنوشت ساز، امام(ره) فرموده بودند از خواهران کسی همراه ایشان نباشد، فقط خواهر طاهره را بگویید، شاید بچه هایش در فرودگاه منتظر او باشند. او که از مؤسسان سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، نخستین فرمانده سپاه همدان، نماینده سه دوره مجلس شورای اسلامی، مسؤول بسیج خواهران کل کشور، استاد دانشگاه علم و صنعت و از نمایندگان اعزامی امام خمینی(ره) برای ابلاغ پیام تاریخی به گورباچف بود، این روزها به دیدار حق شتافت و رهبر معظم انقلاب در پیامی به همین مناسبت، وی را «بانوی مبارز و انقلابی خستگی ناپذیر» دانستند و فرمودند او «در شمار مبارزان مؤمنی بود که زندان و شکنجه های شدید نتوانست او را از این راه دشوار منحرف کند.»