به گزارش خط حزب الله، این یک واقعیت است که طراحی ایالات‌متحده برای منطقه‌ی غرب آسیا، با شکست مواجه شده است. دلیل آن هم به‌وضوح مشخص است: جمهوری اسلامی، به‌عنوان جبهه‌ی مقابل نظم آمریکایی، در برابر رسیدن آمریکا و غرب به اهداف خود در منطقه، سد مستحکمی ایجاد کرده است. پس واضح است که مقامات آمریکایی، همه‌ی توان خود را برای از بین بردن این جبهه به کار برند. تصور آنها این بود که با برجام می‌توانند به اهداف خود برسند، حالا اما با دیدن نشانه‌های خلاف تصور خود، "نقشه‌ی جدیدی" را طراحی کرده‌اند. نقشه‌ی جدید آنها، کاهش و یا حتی از بین بردن قدرت و توان دفاعی ایران است.

برای همین، قدرت و توان دفاعی ایران، همواره موردتوجه اندیشکده‌ها و تحلیلگران بین‌المللی قرار داشته است. به‌عنوان مثال، اندیشکده‌ی امریکن اینترپرایز با اشاره به توان بومی‌سازی محصولات نظامی ایران می‌نویسد: "این نوع از بومی‌سازی بدون در اختیار داشتن منابع قدرت‌های جهانی نظیر آمریکا، چین و روسیه، کاری تقریباً غیرممکن است، اما بااین‌وجود، ایران براساس یک تمایل ایدئولوژیک به استقلال از نفوذ خارجی، رو به‌سوی خودکفایی نظامی آورده است. اندیشکده‌ی آمریکایی CSIS نیز در گزارشی به موشک‌های کروز ایرانی پرداخته و با تحلیل سناریوهای جنگی درباره‌ی احتمال حمله به ایران، به جنگ‌های 33روزه، 22روزه و 8روزه اشاره کرده و آورده است که چگونه نیروهایی همچون حزب‌الله لبنان و حماس فلسطین، با استفاده از نیروی موشکی که در مقایسه با ایران بسیار کوچک‌تر و کم‌توان‌تر است، توانسته‌اند بر ارتش تمام‌عیار رژیم صهیونیستی فائق آیند.

اندیشکده‌ی آمریکایی شورای آتلانتیک نیز نشستی در مهرماه سال 1395 برگزار کرد، که در آن، کارشناسان به این موضوع توجه داشتند که رویکرد موشکی ایران در حال تغییر است به‌طوری‌که ایران از توان موشک حجمی و بردی به سمت موشک‌های دقیق و هدف‌زن در حال حرکت است.

اندیشکده‌های غربی همچنین بر ممانعت از افزایش توان موشکی ایران نیز توصیه‌هایی به دولت‌های متبوع خود داشته‌اند، ازجمله در گزارش مشترک اندیشکده‌ی "امریکن اینترپرایز" و "ابتکار سیاست خارجی"، درباره‌ی افزایش توانمندی‌های کشورهایی چون ایران، چین و روسیه هشدار داده شده است. در این گزارش، به نقل از یک ژنرال نیروی هوایی ارتش آمریکا آمده است: "دشمنان در حال توسعه توانمندی‌هایی هستند که این توانمندی‌ها از بسیاری از جهات، بهتر ازآنچه ما اکنون داریم است."

چرا دشمن از قدرت دفاعی ایران هراس دارد؟

شاید مهم‌ترین و کانونی‌ترین موضوعی که موجب توجه بیشتر تحلیلگران غربی نسبت به توان دفاعی و موشکی ایران شد، حمله‌ی ایران به مقرهای داعش در دیرالزور، در پاسخ به اقدام تروریستی این گروهک در ماجرای مجلس شورای اسلامی ایران بود. بعد از آن، ایران با حمله به مقرهای داعش نشان داد که برای دفاع از مردم و امنیت کشورش، لحظه‌ای درنگ نخواهد کرد. وب‌سایت مطالعات استراتژیک فرانسه در این‌باره نوشت:

"به نظر می‌رسد سپاه پاسداران، به یک سلاح با دقت بالا برای هدف قراردادن عمق دشمن در حالت تاکتیکی دست پیدا کرده است."

پس، مقامات آمریکایی و غربی به خوبی دریافتند، مادامی که ایران برخوردار از توان و قدرت دفاعی و موشکی بالاست، هرگونه تعرضی به آن، عملا غیرقابل تصور است. برای همین، نقشه‌ی جدید خود را مبتنی بر مذاکره بر سر قدرت دفاعی ایران قرار دادند. اندیشکده‌ی آمریکایی آرمزکنترل در مطلبی با موضوع مذاکره با ایران بر سر توان موشکی، چنین می‌نویسد: "به‌جز ایران بر هیچ کشور دیگری در منطقه، محدودیت‌های موشک بالستیک اعمال نمی‌شود... ایران احتمالاً در مقابل اعمال محدودیت موشکی به‌عنوان بخشی از تلاش منطقه‌ای برای ممنوعیت به‌کارگیری سیستم‌های موشکی دوربرد ایستادگی خواهد کرد. اما ایالات‌متحده می‌تواند مجموعه‌ای از اقدامات منطقه‌ای را برای مذاکره در موضوع ممنوعیت استفاده از موشک‌های ایران به راه بیندازد و از آن حمایت کند." اندیشکده‌ی "هریتیج" مستقر در واشنگتن نیز در خصوص مهار قدرت موشکی ایران بیان می‌کند که ایالات‌متحده بایستی همکاری‌های دفاعی خود با متحدانش را ادامه دهد. این کشورها هر دو میزبان سامانه‌های پدافند موشکی زمین‌پایه هستند که برای مقابله با ایران آماده‌ی کار هستند.

قدرت دفاعی ایران قابل مذاکره نیست

هفته‌ی گذشته اما رهبر انقلاب در پاسخ به سخنان مقامات غربی درباره‌ی قدرت دفاعی و موشکی کشور فرمودند: «ما اگر چنانچه قدرت دفاعیِ خودمان را افزایش ندهیم، دشمنان ما جَری خواهند شد، گستاخ خواهند شد، تشویق خواهند شد به اینکه به ما حمله کنند.» 26/7/96 ایشان به‌طور خاص، خطاب به مقامات اروپایی فرمودند: «اینکه دولت‌های اروپایی بیایند همان حرفی را بزنند که او{آمریکا} دارد می‌زند که ایران چرا... موشک دو هزار کیلومتری یا مثلاً فرض کنید سه هزار کیلومتری دارید، این‌ها هم بیایند همان حرف را بزنند، اینکه خب معنی ندارد! به شما چه ربطی دارد؟... این را هم مطلقاً از اروپایی‌ها ما قبول نمی‌کنیم...»26/7/96

واضح است که نه‌تنها ایران، بلکه هیچ کشوری، "امنیت و اقتدار" خود را دستخوش "مذاکره"، آن‌هم با "دشمن" قرار نمی‌دهد، چه آنکه تجربه‌ی کشورهایی چون عراق و لیبی، به‌خوبی مؤید آن است که عاقبت مذاکره بر سر امنیت کشور، چگونه می‌تواند جان و مال و ناموس ملت را به مخاطره بیاندازد. برای همین، رهبر انقلاب، روز چهارشنبه‌ی این هفته (3/8/96) برای بار دوم، بر "غیرقابل‌مذاکره" بودن "قدرت دفاعی" کشور تأکید کرده و فرمودند: «امکان دفاعی و قدرت دفاعی کشور قابل‌مذاکره و چک‌وچانه نیست. بیایند چک‌وچانه کنند که چرا شما فلان ابزار دفاعی را دارید؟ چرا فلان‌جورش را دارید؟ چرا تولید می‌کنید؟ چرا تحقیق می‌کنید؟ [ما] درباره‌ی آن چیزهایی که اقتدار ملّی را افزایش می‌دهد یا تأمین می‌کند یا پشتیبانی می‌کند با دشمن هیچ چک‌وچانه‌ای، هیچ معامله‌ای نداریم.»

به بهانه‌ طرح دوباره‌ کلیدواژه «آقازادگی» در بیانات رهبر انقلاب
آفتِ آقازادگی
تفاخرِ آقازادگی

یکی از نکاتی که رهبر انقلاب در سخنان اخیر خود درباره‌ی مرحوم حاج آقا مصطفی خمینی به آن اشاره کردند نبود نشانه‌های «آقازادگی» در ایشان بود: «چه قبل از مرجعیّت، چه زمان مرجعیّت- یک‌ذرّه نشانه‌های آقازادگی در حاج‌آقا مصطفی نبود.» 30/07/1396 البته ایشان قبلا نیز به این ویژگی اخلاقی فرزند امام (ره) اشاره کرده بودند: «مرحوم حاج آقا مصطفی مطلقاً آقازادگی نداشت. نه لباسش، نه عبایش، نه کفشش، نه زندگی خصوصیش، خانه‌اش، مطلقاً هیچ بوی آن تفاخر آقازادگی و اینها ازش نمی‌آمد.» 20/07/1362 در این سخنان موضوع «آقازادگی» به‌عنوان مسئله‌ای منفی به کار رفته و دوری از آن به عنوان ویژگیِ مثبت ایشان معرفی شده است. اما به‌راستی آقازادگی چیست که در نگاه دینی و انقلابیِ به عنوان مسئله‌ای مذموم مطرح می‌شود؟

تکبر، منشأ فساد و نابسامانی

از حیث اخلاقی می‌توان روحیه‌ی آقازادگی را برآمده از نوعی «خودبرتربینی و تکبر» دانست. رذیله‌ای که «زشتی‌ها و ناهنجاری‌ها» را به دنبال دارد: «در میان‌ خصلت‌های‌ نکوهیده‌ که‌ سلامت‌ جان‌ و راحت‌ زندگی‌ را با خطر و مانع‌ مواجه‌ می‌سازند، تکبر از پرآفت‌ترین‌ آنهاست‌. خودبرتربینی‌ و سرکشی‌ برخاسته‌ از آن‌، چه‌ بسیار حقیقتها را ناشناخته‌، و چه‌ راه‌های‌ فضیلت‌ را ناپیموده‌ می‌گذارد.» 19/06/1379 از نگاه دینی نیز این خودبرتربینی و خودخواهی منشاء فساد و نابسامانی در عالم می‌شود: «منیت است که در انسان، منشاء همه‌ی آفات اخلاقی و عوارض و نتایج عملی آنهاست. منشا همه‌ی این جنگ‌ها و کشتارهای عالم، و ظلم‌هایی که به وقوع می‌پیوندد و منشاء همه‌ی فجایعی که در طول تاریخ اتفاق افتاده احساس منیت و خودخواهی و خودبینی در مجموعه‌ای از انسان‌هاست...» 21/07/1385

*نهادینه شدن تبعیض

روی دیگر "آفتِ آقازادگی" نقش سوء و مخرب آن در مناسبات فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی و سیاسی جامعه است. در واقع روحیه‌ی آقازادگی آفتی است که بیماری‌ها و خسارت‌های دیگری را به نظام و جامعه‌ی اسلامی وارد می‌کند. نقطه‌ی کانونی‌ای که در نظام اسلامی با وارد شدن روحیه‌ی آقازادگی مورد تهدید قرار می‌گیرد "عدالت اجتماعی" است، آن هم در نظامی که «فلسفه‌ی وجودی» آن مبتنی بر عدالت است: «فلسفه‌ی وجودی ما، عدالت است.... یک قدر مسلّم‌هایی وجود دارد: کم‌کردن فاصله‌ها، دادن فرصت‌های برابر، تشویق درستکار و مهار متجاوزان به ثروت ملی، عدالت را در بدنه‌ی حاکمیتی رایج کردن - عزل و نصب‌ها، قضاوت‌ها، اظهارنظرها - مناطق دوردست کشور و مناطق فقیر را مثل مرکز کشور زیر نظر آوردن، منابع مالی کشور را به همه رساندن، همه را صاحب و مالک این منابع دانستن، از قدرِ مسلّم‌ها و مورد اتفاق‌های عدالت است که باید انجام بگیرد.» 29/03/1385 در واقع آقازادگی وقتی وارد مناسبات سیاسی و حکومتی شده و تبدیل به یک موضوع فراگیر در زمینه‌های مختلف می‌شود «تبعیض» را نهادینه می‌کند. تبعیض یعنی جایگزینی رابطه‌ها به جای شایستگی‌ها: «تبعیض، یعنی به جای ملاحظه‌ی قابلیتها، به جای ملاحظه‌ی استحقاق، به جای ملاحظه‌ی خدا و قانون، ملاحظه‌ی رابطه‌ها بشود!» 03/05/1379 مسئله و معضلی که برای افکار عمومیِ مردم بسیار نفرت‌آمیز و رنج‌آور است.

نظام اسلامی آقازاده و غیر آقازاده ندارد

اساسا یکی از نقاط تمایز جدی جمهوری اسلامی با حکومت طاغوت همین مقابله با «تبعیض» است: «جمهوری اسلامی، یعنی نظامی که در آن، دربار حکومت طاغوت نیست... دخالت خان و خان‌زدگی نیست؛ حکومت مردم و شایستگان است. در جمهوری اسلامی، رسیدن به مقامات مؤثر در سلسله مراتب حکومتی، تابع صلاحیت‌هاست. هر که صلاحیت دارد، باید در میدان‌های فعالیت و تلاش و مسؤولیت جلو برود؛ از هر نقطه‌ی کشور و از هر قشر اجتماعی باشد... فاصله انداختن بین فقیر و غنی، بین اشراف و غیراشراف، و امتیاز دادن به یک قشر خاص، با نظام جمهوری اسلامی سازگار نیست. هر بخشی از نظام جمهوری اسلامی در هر نقطه‌یی از نقاط اگر به یکی از این آفت‌ها مبتلا شود، از صراط مستقیم جمهوری اسلامی و نظام اسلامی خارج شده و باید اصلاح شود.» 17/02/1384 بر این اساس مقابله و مبارزه با این آفت در شئون گوناگون وظیفه‌ی مهم کارگزاران نظام، جریان انقلابی و دلسوزان کشور است و در یک جمله نظام اسلامی:«آقازاده‌وغیر‌آقازاده‌ندارد.» 22/02/1382