به خدا ما هم ایرانی هستیم و جانمان را برای نظام می‌دهیم، ما هم آسایش، رفاه و بهداشت می‌خواهیم، از نمایندگان مجلس انتظار داریم صدای ما را بشنوند.
به گزارش شهدای ایران، بوی بد و تعفن از یک کیلومتری به مشام می‌رسد، قرار نیست وارد مناطق جنگی یا زباله‌دان‌های بیرون از شهر شویم، به‌جایی نزدیک می‌شویم که قریب به 1000 نفر در آن زندگی می‌کنند.
به هراندازه‌ای که نزدیک‌تر می‌شویم سؤال‌های زیادتری در ذهنمان نقش می‌بندد چرا باید در فاصله کمتر از یک کیلومتری مسجد مقدس جمکران جمعی از شهروندان در چنین محیطی زندگی کنند.
زن خانه‌داری جلومان را می‌گیرد و بدون مقدمه و بدون این‌که بداند ما چه‌کاره‌ایم و برای چه‌کاری به اینجا آمده‌ایم، می‌گوید: تو رو خدا به داد ما برسید، بوی تعفن جوی آب زندگی برایمان نگذاشته است.
3 تا بچه قد و نیم قدش اطرافش هستند و به نظر می‌آید به این بوها عادت کرده‌اند اما به‌راستی چرا مسئولان اجازه دادند این منطقه و خانه‌های ریزودرشتش به وجود بیایند.
بااین‌حال ساکنان این محله انتظارات زیادی دارند که به‌عنوان یک شهروند کاملاً به‌جا است، انتظارات حداقلی که به نظر نمی‌آید عملی کردن آن چندان سخت باشد.
مسئولان ما را هم ببینند
محمد ولی شاهی یکی از شهروندانی است که در این منطقه زندگی می‌کند، مدعی است که این زمین برای آستانه حرم حضرت معصومه (س) است.
وی می‌گوید: زمین‌های این منطقه متعلق به حرم حضرت معصومه (س) است اما بااین‌حال به ما گاز نمی‌دهند و با سختی تمام زندگی می‌کنیم.
شاهی بابیان این‌که زندگی ما از زندگی روستائیان نیز دشوارتر است، می‌گوید: یک‌بار در هفته آشغال‌های خانه‌ها را جمع‌آوری می‌کنند و این منطقه محروم نیست بلکه فاقد هرگونه امکانات و خدماتی است.
انصاف نیست که ما در چنین شرایط بدی زندگی کنیم
خانم عزیرفتح طلایی شهروند دیگری است که ماهیانه 100 هزارتویمان برای یک اتاق کوچک که بیشتر شبیه به یک خرابه است، پرداخت می‌کند.
.
وی در بیان مشکلات این منطقه می‌گوید: فاضلاب نداریم و بوی بدی که در اینجا پیچیده به همین دلیل است، در ماه‌های گرم سال بچه‌ها همیشه مریض می‌شوند، نه پول‌داریم که در داخل شهر خانه اجاره کنیم و نه می‌توانیم در این محیط کثیف زندگی کنیم باور کنید درمانده شده‌ایم.
وی نبود گاز را دیگر مشکل این منطقه عنوان کرد و بیان داشت: علاوه بر این گاز هم نداریم، باور کنید این انصاف نیست که ما در چنین شرایط بدی زندگی کنیم.
زندگی بیش از هزار نفر در محیط‌های غیربهداشتی
حسین کربلایی یکی دیگر از شهروندان این منطقه است که از اوج محرومیت و فقر این محله با خبرنگار ما صحبت کرد.
وی بیان داشت: ما 15 سال است که در این محل زندگی می‌کنیم که از حداقل امکانات محروم است.
کربلایی افزود: این منطقه گاز و آسفالت ندارد درحالی‌که این روزها خیلی از روستاهای دورافتاده از این امکانات برخوردار است.
وی در خصوص عدم رسیدگی به این منطقه گفت: مسئولان می‌گویند این مکان‌ها غیرمجاز ساخته‌شده است و اگر غیرمجاز است نباید سایر امکانات از قبیل آب، برق و تلفن می‌دانند.
کربلایی بابیان این‌که بیش از 300 خانوار در این منطقه ساکن هستند، افزود: شهرداری برای ساخت‌وساز نظارت دارد و اجازه ساخت‌وسازهای جدید را نمی‌دهد اما نباید به ساکنین فعلی که به هر دلیلی اینجا ساکن هستند خدمات بدهند.
وی وضعیت بهداشت این منطقه بسیار اسف‌بار عنوان کرد و بیان داشت: هفته‌ای یک‌بار برای جمع‌آوری زباله از اسماعیل‌آباد اقدام می‌شود که جای سؤال دارد.
وی در پایان می‌گوید: به خدا ما هم ایرانی هستیم و جانمان را برای نظام می‌دهیم، ما هم آسایش، رفاه و بهداشت می‌خواهیم، از نمایندگان مجلس انتظار داریم صدای ما را بشنوند.
دو سال پیش آخرین باری بود اسماعیل‌آباد سر زبان‌ها افتاد
باوجود مشکلات بسیار زیادی که این منطقه دارد دو سال پیش بود که یک‌بار دیگر اسماعیل‌آباد بر سر زبان‌ها افتاد.
حسین فاکر رئیس کمیسیون نظارت شورای شهر در دوره چهارم که دغدغه اسماعیل‌آباد را از سال‌های پیش و در مواجهه با بیمارانی از این منطقه که به مطبش مراجعه کرده بودند به دست آورده بود دو سال پیش پای اسماعیل‌آباد را به جلسه شورای شهر کشاند.
وی آن زمان در جلسه شورا بیان داشت: وضعیت بهداشت این منطقه بسیار نامناسب است و از محدودترین امکانات ازجمله آسفالت بی‌بهره‌اند و علاوه بر آن وضعیت استحکام خانه‌ها هم بسیار نامناسب است که با محدودترین زلزله‌ای امکان خرابی گسترده وجود در این محل وجود دارد.
حال باگذشت دو سال نه‌تنها وضعیت بهداشت این منطقه بهتر نشده بلکه بسیار بدتر شده و درواقع باید گفت یک فاجعه انسانی در حال رخ دادن است
به هراندازه‌ای که نزدیک‌تر می‌شویم سؤال‌های زیادتری در ذهنمان نقش می‌بندد چرا باید در فاصله کمتر از یک کیلومتری مسجد مقدس جمکران جمعی از شهروندان در چنین محیطی زندگی کنند.
زن خانه‌داری جلومان را می‌گیرد و بدون مقدمه و بدون این‌که بداند ما چه‌کاره‌ایم و برای چه‌کاری به اینجا آمده‌ایم، می‌گوید: تو رو خدا به داد ما برسید، بوی تعفن جوی آب زندگی برایمان نگذاشته است.
3 تا بچه قد و نیم قدش اطرافش هستند و به نظر می‌آید به این بوها عادت کرده‌اند اما به‌راستی چرا مسئولان اجازه دادند این منطقه و خانه‌های ریزودرشتش به وجود بیایند.
بااین‌حال ساکنان این محله انتظارات زیادی دارند که به‌عنوان یک شهروند کاملاً به‌جا است، انتظارات حداقلی که به نظر نمی‌آید عملی کردن آن چندان سخت باشد.
مسئولان ما را هم ببینند
محمد ولی شاهی یکی از شهروندانی است که در این منطقه زندگی می‌کند، مدعی است که این زمین برای آستانه حرم حضرت معصومه (س) است.
وی می‌گوید: زمین‌های این منطقه متعلق به حرم حضرت معصومه (س) است اما بااین‌حال به ما گاز نمی‌دهند و با سختی تمام زندگی می‌کنیم.
شاهی بابیان این‌که زندگی ما از زندگی روستائیان نیز دشوارتر است، می‌گوید: یک‌بار در هفته آشغال‌های خانه‌ها را جمع‌آوری می‌کنند و این منطقه محروم نیست بلکه فاقد هرگونه امکانات و خدماتی است.
انصاف نیست که ما در چنین شرایط بدی زندگی کنیم
خانم عزیرفتح طلایی شهروند دیگری است که ماهیانه 100 هزارتویمان برای یک اتاق کوچک که بیشتر شبیه به یک خرابه است، پرداخت می‌کند.
.
وی در بیان مشکلات این منطقه می‌گوید: فاضلاب نداریم و بوی بدی که در اینجا پیچیده به همین دلیل است، در ماه‌های گرم سال بچه‌ها همیشه مریض می‌شوند، نه پول‌داریم که در داخل شهر خانه اجاره کنیم و نه می‌توانیم در این محیط کثیف زندگی کنیم باور کنید درمانده شده‌ایم.
وی نبود گاز را دیگر مشکل این منطقه عنوان کرد و بیان داشت: علاوه بر این گاز هم نداریم، باور کنید این انصاف نیست که ما در چنین شرایط بدی زندگی کنیم.
زندگی بیش از هزار نفر در محیط‌های غیربهداشتی
حسین کربلایی یکی دیگر از شهروندان این منطقه است که از اوج محرومیت و فقر این محله با خبرنگار ما صحبت کرد.
وی بیان داشت: ما 15 سال است که در این محل زندگی می‌کنیم که از حداقل امکانات محروم است.
کربلایی افزود: این منطقه گاز و آسفالت ندارد درحالی‌که این روزها خیلی از روستاهای دورافتاده از این امکانات برخوردار است.
وی در خصوص عدم رسیدگی به این منطقه گفت: مسئولان می‌گویند این مکان‌ها غیرمجاز ساخته‌شده است و اگر غیرمجاز است نباید سایر امکانات از قبیل آب، برق و تلفن می‌دانند.
کربلایی بابیان این‌که بیش از 300 خانوار در این منطقه ساکن هستند، افزود: شهرداری برای ساخت‌وساز نظارت دارد و اجازه ساخت‌وسازهای جدید را نمی‌دهد اما نباید به ساکنین فعلی که به هر دلیلی اینجا ساکن هستند خدمات بدهند.
وی وضعیت بهداشت این منطقه بسیار اسف‌بار عنوان کرد و بیان داشت: هفته‌ای یک‌بار برای جمع‌آوری زباله از اسماعیل‌آباد اقدام می‌شود که جای سؤال دارد.
وی در پایان می‌گوید: به خدا ما هم ایرانی هستیم و جانمان را برای نظام می‌دهیم، ما هم آسایش، رفاه و بهداشت می‌خواهیم، از نمایندگان مجلس انتظار داریم صدای ما را بشنوند.
دو سال پیش آخرین باری بود اسماعیل‌آباد سر زبان‌ها افتاد
باوجود مشکلات بسیار زیادی که این منطقه دارد دو سال پیش بود که یک‌بار دیگر اسماعیل‌آباد بر سر زبان‌ها افتاد.
حسین فاکر رئیس کمیسیون نظارت شورای شهر در دوره چهارم که دغدغه اسماعیل‌آباد را از سال‌های پیش و در مواجهه با بیمارانی از این منطقه که به مطبش مراجعه کرده بودند به دست آورده بود دو سال پیش پای اسماعیل‌آباد را به جلسه شورای شهر کشاند.
وی آن زمان در جلسه شورا بیان داشت: وضعیت بهداشت این منطقه بسیار نامناسب است و از محدودترین امکانات ازجمله آسفالت بی‌بهره‌اند و علاوه بر آن وضعیت استحکام خانه‌ها هم بسیار نامناسب است که با محدودترین زلزله‌ای امکان خرابی گسترده وجود در این محل وجود دارد.
حال باگذشت دو سال نه‌تنها وضعیت بهداشت این منطقه بهتر نشده بلکه بسیار بدتر شده و درواقع باید گفت یک فاجعه انسانی در حال رخ دادن است
