چشمانی که به تشریفات دولت جدید دوخته شده است
باید دید آیا با آغاز دولت تدبیر و امید و پایان دولت دهم می توان امید داشت که به حق و حقوق خود خواهند رسید؟!
سرویس سیاسی پایگاه خبری شهدای ایران - سوگل نور محمدی؛ 33 سال است که از حمله رژیم بعث به خاک ایران می گذرد، 33 سال است که هنوز خانواده هایی را می توان در نقطه نقطه شهرها پیدا کرد که چشمانشان را به در دوخته اند تا عزیز جاوید الاثرشان را در آغوش بگیرند اما خبری نیست...
33 سال شده است که بچه های دیروز فرزند شهید شده اند و لحظه ای دم نمی زنند. باز سی و سه سال است که مردان دیروز جانباز شیمیایی امروز شده اند یا با بدنی سرشار از یادگار های جبهه برگشته اند اما کسی یادی از آنان نمی کند و قدر دان آنها نیستند. مخصوصا مسئولین، جدا از آنها خانم های مملکت ما هم نمی دانند که چقدر به شهدا و جانبازان علی الخصوص خانواده هایشان مدیونند و دین بر گردن آنهاست.
اگر در خاطرشان بود هیچ گاه شاهد وضعیت کنونی حجاب در جامعه نبودیم. پس نمیدانیم و نمیدانند.
نمیدانم خودشان و خانواده هایشان چقدر از رفتنشان به جبهه پشیمان شده اند ! نمیدانم باید از این مسائل گذشت یا خیر اما وقتی بعد از گذشت تقریبا یک ماه از اعتصاب دسته جمعی آزاده ها و جانبازان در میدان پاستور می گذرد هنوز که هنوز است هیچ اقدامی برای این قشر انجام نشده است.
در میان کش و قوس تشریفات کار های تحلیف و تنفیذ رئیس جمور و اتفاقاتی که در بنیاد شهید و نقل و انتقالاتی که در این مجموعه شده است و حتی مسئله استعفا زریبافان و تکذیب این خبر؛ هیچ کس نمی داند بالاخره چه بر سر رزمندگانی که 8 سال برای این مملکت جانشان را دادند می آید؟!
آزاده هایی که برای گرفتن حق ناچیزشان در گرم ترین روز های تابستان و ماه مبارک رمضان باید دست به اعتصاب و تحصن بزنند و کف خیابان بنشینند .
باید دید آیا با آغاز دولت تدبیر و امید و پایان دولت دهم می توان امید داشت که به حق و حقوق خود خواهند رسید؟!
آیا مسئولین بعد از 33 سال متوجه حضور این قشر و مشکلات آنها می شوند یا خیر؟!
این مسائل پیشکش ! حداقل به مسئولین دولت آینده یاد آورشویم که هنوز نتوانسته اند بعد از گذشت این همه سال آماردقیقی از شهداارائه دهند.
33 سال شده است که بچه های دیروز فرزند شهید شده اند و لحظه ای دم نمی زنند. باز سی و سه سال است که مردان دیروز جانباز شیمیایی امروز شده اند یا با بدنی سرشار از یادگار های جبهه برگشته اند اما کسی یادی از آنان نمی کند و قدر دان آنها نیستند. مخصوصا مسئولین، جدا از آنها خانم های مملکت ما هم نمی دانند که چقدر به شهدا و جانبازان علی الخصوص خانواده هایشان مدیونند و دین بر گردن آنهاست.
اگر در خاطرشان بود هیچ گاه شاهد وضعیت کنونی حجاب در جامعه نبودیم. پس نمیدانیم و نمیدانند.
نمیدانم خودشان و خانواده هایشان چقدر از رفتنشان به جبهه پشیمان شده اند ! نمیدانم باید از این مسائل گذشت یا خیر اما وقتی بعد از گذشت تقریبا یک ماه از اعتصاب دسته جمعی آزاده ها و جانبازان در میدان پاستور می گذرد هنوز که هنوز است هیچ اقدامی برای این قشر انجام نشده است.
در میان کش و قوس تشریفات کار های تحلیف و تنفیذ رئیس جمور و اتفاقاتی که در بنیاد شهید و نقل و انتقالاتی که در این مجموعه شده است و حتی مسئله استعفا زریبافان و تکذیب این خبر؛ هیچ کس نمی داند بالاخره چه بر سر رزمندگانی که 8 سال برای این مملکت جانشان را دادند می آید؟!
آزاده هایی که برای گرفتن حق ناچیزشان در گرم ترین روز های تابستان و ماه مبارک رمضان باید دست به اعتصاب و تحصن بزنند و کف خیابان بنشینند .
باید دید آیا با آغاز دولت تدبیر و امید و پایان دولت دهم می توان امید داشت که به حق و حقوق خود خواهند رسید؟!
آیا مسئولین بعد از 33 سال متوجه حضور این قشر و مشکلات آنها می شوند یا خیر؟!
این مسائل پیشکش ! حداقل به مسئولین دولت آینده یاد آورشویم که هنوز نتوانسته اند بعد از گذشت این همه سال آماردقیقی از شهداارائه دهند.
۱۵:۰۲ - ۱۳۹۲/۰۵/۲۰
1
16
پاسخ
قانون پرداخت مستمری حقوق به رزمندگان تصویب شد و شما اجرا نکردید . و این ظلم غیر قابل جبران را در حق رزمندگان و جانبازان زیر 25٪ انجام دادید که قابل بخشش نیست . زیرا رزمندگان ؛ این مدافعان جان و مال و ناموس ایران زمین را غرق فقر نمودید و نابود کردید .
http://mkhakpour9.persianblog.ir
پاسخ ها
ناشناس
| |
۲۰:۳۸ - ۱۳۹۲/۰۵/۲۱
زیر بیست و پنج درصد مستمری بگیرند مگه نباید از کشور دفاع میکردند مگه سرباز های فعلی همین کار را نمیکنند خیلی جالب است چه توقعاتی بعضی ها دارند