به گزارش سرویس اجتماعی پایگاه خبری شهدای ایران؛ قراویز، جایی که می‌توان ایستادگی و پایداری را در ذرات خاکش احساس کرد؛ خاکی که روزی جوانان و دلاورمردان این مرز و بوم بر آن گام نهادند، بر این خاک سر دادند، دست و پا دادند، جان دادند اما مقاومت کردند؛ مقاومتی که هر لحظه باید آن را پاس داشت نه اینکه گذاشت گرد فراموشی بر آن بنشیند.

سردار سرتیپ دوم پاسدار «رضا میرزایی» یکی از فرماندهان محور «قراویز» است که روزهای مقاومت و شهادت یارانش را روایت می‌کند.

                                                           ***

11 شهریور 1360 در نیمه‌های شب عملیات شهیدان رجایی و باهنر را در منطقه قراویز انجام دادیم؛ دو ماه قبل از آزادسازی «قراویز»، کار شناسایی صورت گرفت؛ شب عملیات که قرار شد رزمنده‌ها از سه محور هجوم ببرند تا ارتفاعات قراویز را بگیرند، دشمن از طریق یکی از منافقین متوجه عملیات شده بود و آنها از تمام اطلاعات عملیات آگاهی داشتند.

در شب عملیات در ابتدا فکر می‌کردیم این طرح کامل است در حالی که بعثی‌ها از طرح، مکان، زمان و راه‌کارهایمان دقیقاً‌ مطلع بودند. قبل از هجوم ما عراقی‌ها آماده‌باش دادند و زمانی که رزمنده‌ها در منطقه عملیاتی حضور پیدا کردند، از سه طرف اجرای آتش به سمت ما صورت گرفت و شاهد بودیم رزمندگان زیر آتش سنگین عراقی‌ها باز هم تپه‌های «قراویز» (کوچک یا کمیل) را گرفتند. از طرفی دیگر چون پشتیبانی نداشتیم، نیرو کم بود و آذوقه و آب محدود بود، چند ساعتی که رزمندگان سنگرها را گرفتند و تلفات سنگینی نیز به عراق وارد کردند.

در این عملیات پیکر 62 نفر از بهترین نیروهای ما در اطراف سنگرها جا ماند؛ قراویز (بزرگ یا ارتفاعات 801 و 816) دست عراق بود و بعد از اینکه عملیات الی بیت‌المقدس انجام گرفت، عراقی‌ها قراویز را تخلیه کردند و ما هم بعد از تخلیه آنها پیکر شهدا را در قراویز پیدا کردیم که می‌توان از جمله به شهیدان حسن مرادیان، تقی غیاثوند و علیرضا خزایی اشاره کرد؛ 60 تن از شهدا را پیدا کردیم اما پیکر شهید جلال محقق و محمدتقی ترکمان مفقود ماند.

شهید «حسن مرادیان» دو روز قبل از عملیات بیمار شد و تب کرد؛ با اینکه گرمای شدیدی در منطقه حاکم بود، او می‌لرزید و دو عدد پتو به دور خودش پیچیده بود. با دیدن وضعیت جسمی‌اش به او گفتم: «به آقای همدانی و شهبازی می‌گویم که شما برای عملیات نیایید» شهید مرادیان اجازه نداد و با همان حالت بیماری در عملیات حضور پیدا کرد و در ارتفاعات قراویز به شهادت رسید.

شهید «حبیب‌الله مظاهری» فرمانده محور عملیات بود؛ من و نیروهایم از سمت راست دشت ذهاب پیشروی می‌کردم که محاصره شدیم و با کمک مظاهری به وسیله یک تانک و تعدادی نیرو از محاصره دشمن نجات پیدا کردیم؛ که او بعدها در عملیات رمضان شهید شد و تاکنون پیکرش مفقود است.

باز شاهد بودیم در جاده قصر شیرین و منطقه «شیرین‌آب» رزمندگان در رودخانه الوند واقع در پائین دامنه بازی‌دراز حرکت می‌کردند تا هر دو طرف را بگیرند. شهید علیرضا خزایی فرمانده سپاه اسدآباد با تعداد زیادی از بچه‌های منطقه هجوم آوردند و تانک‌های بعثی‌ها را منهدم کردند. در این عملیات 13 نفر از بچه‌های اسدآباد شهید شدند.

حتی در نقطه‌ای دیگر از ارتفاعات این منطقه سنگر کمین در حاشیه جاده قصرشیرین در پایین ارتفاعات قراویز بود که سردار شهید «مهدی فریدی» و 12 نفر از رزمندگان استان همدان در هشتم اردیبهشت 1360 در مقاومتی 50 تانک دشمن را منهدم کردند و در نهایت به شهادت رسیدند.

قرار بود در این منطقه یادنمایی ساخته شود که این اتفاق نیفتاد و حتی تپه‌ها توسط وزارت راه و شهرسازی استان کرمانشاه با بلدوزر از بین رفت و به تبع سنگرها هم منهدم شد؛ اکنون این نقطه حماسی تبدیل به زمین‌های کشاورزی شده است.

بنابراین گزارش، قراویز یکی از مناطق حماسی و ناب دفاع مقدس است که از سه سال گذشته کاروان‌های راهیان نور به ویژه در ایام عرفه به صورت گسترده در این محل حضور پیدا می‌کنند و زائر قدمگاه شهیدان می‌شوند؛ در ضمن جبهه قراویز، جبهه ثابت نیروهای همدان در طول جنگ تحمیلی عراق علیه ایران بوده است.