شهدای ایران:با آغاز انقلاب اسلامی ایران واژه ای در ادبیات عمومی جامعه رواج پیدا کرد که خبر از تشکیل یک گروه جدید و مؤثر در ایران را می داد، گروهی که بعدها با تلاش افراد بسیاری سعی شد تا با مارک های مختلف تندرو، خشونت طلب، متحجر، دگم اندیش وبسته، جوان جاهل وناپخته و… از صحنه سیاسی و فرهنگی جامعه حذف شوند که این اهداف ناکام مانده و هر روزشاهد رشد افراد حزب اللهی بوده ایم و امروز به درخت تنومندی تبدیل شده اند اما این گروه تا به امروز ناشناخته باقی مانده است چرا که در رسانه های هرگز آن طور که بایسته و شایسته است به آن ها پرداخته نشده است. آری! این ها همان حزب اللهی های مرسوم در ادبیات جامعه هستند.
این گروه صرفا سیاسی یا فرهنگی و مذهبی یا از طبقه تحصیل کرده نیستند ودر عین حال همه ویژگی آن ها را در بردارند و نخبه چند بعدی محسوب می شوند. گروه مرجعی هستند که در مسائل مختلف محل رجوع مردم و دیگران هستند و مانند یک آچار فرانسه عمل می کنند و در همه امور صاحب نظر و فعال هستند. اینان افرادی هستند که عمر خود را با مجاهدت فراوان در عرصه های مختلف گذرانده اند که اگر روزی رزومه خود را ارائه دهند تفاوتشان را با دیگران خواهیم فهمید. از خواب، خوراک و آسایش بسیار کمتری برخوردارند چرا که به خود سختی می دهند تا دیگران تحت لوای انقلاب اسلامی درآرامش باشند و درعین حال گروه خطرناکی برای مسئولان سیاسی و فرهنگی به شمار می روند، بنا بر این همواره از جایگاه فرهنگی یا سیاسی مناسب به دور می مانند.
حزب اللهی ها با افراد درون احزاب سیاسی بسیار متفاوت هستند.هدف فعالیت سیاسی یک حزب یا گروه سیاسی کسب قدرت بیشتر است و در این میان نتیجه محورهستند که در برخی موارد در کسب نتیجه هر اقدامی مشروع می شود. افراد سیاسی همواره به گروه یا حزب خود وابسته اند و دچار یک قبیله گرایی و جناح بازی هستند که بعضا آن ها را از حق پذیری یا حق گویی باز می دارد.حزب اللهی ها تکلیف محورهستند و اگر نتیجه برایشان اهمیت پیدا می کند برای آن است که جزئی از تکلیف محسوب می شود و کسب قدرت را برای انجام هرچه بهتر وظیفه خود لازم و ضروری می دانند اما افراد حزب اللهی به هیچ عنوان به گروه یا جناح خاصی وابسته نیست و در هیچ چارچوبی نمی گنجد.
برخلاف سنت رایج که حزب اللهی ها را صرفا انسان های دین دار متعصب نشان می دهند اما دین داری شان با مذهبیون سنتی بسیار متفاوت است؛ چراکه یک مذهب سنتی برای پیروی از یک سنت آباء واجدادی است که به تفکر، مطالعه و پرسش کمی نیاز دارد، فردی مذهبی ای که اطاعت محض و تقلیدی را به دنبال دارد و به عیارت دیگر یک دین پیرو است تا یک دین پیشرو؛ بر این اساس به گونه ای راکد و ساکن است که تکامل خاصی ندارد.
این افراد اعتقاد صرف به حسین و شمر سال ۶۱ هجری قمری ندارند تا تکلیف مجاهدت در راه حسین زمان را از دوش خود بردارند، دستورات و قوانینی که بنا بر انحراف تاریخی کاری به سیاست ندارد وبه عنوان یک دین حداقلی صرف برنامه عملی و اخلاقی برای آرامش شخصی است و عبادت هایی که برای رسیدن به بهشت یا ایمن ماندن از عذاب جهنم به جای آورده می شود. اما دین داری یک حزب اللهی بر پایه تفکر و مطالعه عمیق است که او را اهل معرفت و بصیرت می گرداند. دستورات این مذهب را می بایست از دو منبع قرآن و روایات ائمه به عنوان حجت بیرونی و عقل به عنوان حجت درونی استخراج کرد.در نتیجه یک دین پیشرو است که هر لحظه در مسیر تکامل حرکت می کند، یک دین حداکثری که می بایست در تمام ابعاد زندگی فردی و اجتماعی بشر به جریان افتد و ولایت نقش محوری در آن دارد و لازم است هر لحظه حرکت خود را با گام های ولی هماهنگ کرد و پا جای پای او گذاشت و ازاو پیروی کرد و با این نگاه، سیاست در دل فرهنگ دینی نهفته است.
هدف فعالیت اقتصادی کسب سود و منفعت بیشتر است و این ممکن است با واسطه گری واردات کالاهای غیرضروری یا انحصارگرایی کالای خاصی صورت گیرد.حال آن که جامعه امروز ما به تولید و صادرات نیاز شدیدی دارد و برای آن که بتوان رکود و بیکاری جوانان را ازبین برد لازم است در فعالیت های اقتصادی خودمان تجدید نظر کنیم. باور حزب اللهی ها این است که نباید کالایی را که در داخل کشور توان تولید وجود دارد یا درحال تولید است از خارج وارد کرد بلکه با اعتماد به نیروهای جوان تحصیل کرده کشور می توان بسیاری از فناوری ها و صنایع فوق مدرن دنیا را بومی سازی کرد.چنان چه که در هرکجا این اعتماد وجود داشته است نتیجه ای جز موفقیت برای کشور نداشته است.با این باور هم می توان سود خود را تضمین کرد و هم می توان صنعت کشور را ارتقاء داد.
به دستاوردهای علمی و فناوری کشور که نگاه کنیم به خوبی خواهیم دانست که حزب اللهی ها با دست خالی، کمبودهای مالی و تجهیزات علمی توانسته اند به قله هایی از علم و فناوری دست یابند که باورکردنی نیست و این همان تبلور نیروی ایمان و انگیزه بالای پیشرفت همه جانبه کشور است همان گونه که امت حزب الله در دفاع مقدس بدون تجهیزات جنگی توانستند مقابل ارتشی بایستند که تا بن دندان مسلح بود که به لحاظ نظامی باور آن کمی سخت به نظر می رسد؛ این همان اعتماد به وعده های الهی و باور به نیروهای خویشتن است که به جای امید واهی به کدخدا و چشم دوختن به بیرون از این مرزها راهگشای امروز جامعه است همانگونه که قرآن نیز در این زمینه می فرماید: «فان حزب الله هم الغالبون».
این گروه صرفا سیاسی یا فرهنگی و مذهبی یا از طبقه تحصیل کرده نیستند ودر عین حال همه ویژگی آن ها را در بردارند و نخبه چند بعدی محسوب می شوند. گروه مرجعی هستند که در مسائل مختلف محل رجوع مردم و دیگران هستند و مانند یک آچار فرانسه عمل می کنند و در همه امور صاحب نظر و فعال هستند. اینان افرادی هستند که عمر خود را با مجاهدت فراوان در عرصه های مختلف گذرانده اند که اگر روزی رزومه خود را ارائه دهند تفاوتشان را با دیگران خواهیم فهمید. از خواب، خوراک و آسایش بسیار کمتری برخوردارند چرا که به خود سختی می دهند تا دیگران تحت لوای انقلاب اسلامی درآرامش باشند و درعین حال گروه خطرناکی برای مسئولان سیاسی و فرهنگی به شمار می روند، بنا بر این همواره از جایگاه فرهنگی یا سیاسی مناسب به دور می مانند.
حزب اللهی ها با افراد درون احزاب سیاسی بسیار متفاوت هستند.هدف فعالیت سیاسی یک حزب یا گروه سیاسی کسب قدرت بیشتر است و در این میان نتیجه محورهستند که در برخی موارد در کسب نتیجه هر اقدامی مشروع می شود. افراد سیاسی همواره به گروه یا حزب خود وابسته اند و دچار یک قبیله گرایی و جناح بازی هستند که بعضا آن ها را از حق پذیری یا حق گویی باز می دارد.حزب اللهی ها تکلیف محورهستند و اگر نتیجه برایشان اهمیت پیدا می کند برای آن است که جزئی از تکلیف محسوب می شود و کسب قدرت را برای انجام هرچه بهتر وظیفه خود لازم و ضروری می دانند اما افراد حزب اللهی به هیچ عنوان به گروه یا جناح خاصی وابسته نیست و در هیچ چارچوبی نمی گنجد.
برخلاف سنت رایج که حزب اللهی ها را صرفا انسان های دین دار متعصب نشان می دهند اما دین داری شان با مذهبیون سنتی بسیار متفاوت است؛ چراکه یک مذهب سنتی برای پیروی از یک سنت آباء واجدادی است که به تفکر، مطالعه و پرسش کمی نیاز دارد، فردی مذهبی ای که اطاعت محض و تقلیدی را به دنبال دارد و به عیارت دیگر یک دین پیرو است تا یک دین پیشرو؛ بر این اساس به گونه ای راکد و ساکن است که تکامل خاصی ندارد.
این افراد اعتقاد صرف به حسین و شمر سال ۶۱ هجری قمری ندارند تا تکلیف مجاهدت در راه حسین زمان را از دوش خود بردارند، دستورات و قوانینی که بنا بر انحراف تاریخی کاری به سیاست ندارد وبه عنوان یک دین حداقلی صرف برنامه عملی و اخلاقی برای آرامش شخصی است و عبادت هایی که برای رسیدن به بهشت یا ایمن ماندن از عذاب جهنم به جای آورده می شود. اما دین داری یک حزب اللهی بر پایه تفکر و مطالعه عمیق است که او را اهل معرفت و بصیرت می گرداند. دستورات این مذهب را می بایست از دو منبع قرآن و روایات ائمه به عنوان حجت بیرونی و عقل به عنوان حجت درونی استخراج کرد.در نتیجه یک دین پیشرو است که هر لحظه در مسیر تکامل حرکت می کند، یک دین حداکثری که می بایست در تمام ابعاد زندگی فردی و اجتماعی بشر به جریان افتد و ولایت نقش محوری در آن دارد و لازم است هر لحظه حرکت خود را با گام های ولی هماهنگ کرد و پا جای پای او گذاشت و ازاو پیروی کرد و با این نگاه، سیاست در دل فرهنگ دینی نهفته است.
هدف فعالیت اقتصادی کسب سود و منفعت بیشتر است و این ممکن است با واسطه گری واردات کالاهای غیرضروری یا انحصارگرایی کالای خاصی صورت گیرد.حال آن که جامعه امروز ما به تولید و صادرات نیاز شدیدی دارد و برای آن که بتوان رکود و بیکاری جوانان را ازبین برد لازم است در فعالیت های اقتصادی خودمان تجدید نظر کنیم. باور حزب اللهی ها این است که نباید کالایی را که در داخل کشور توان تولید وجود دارد یا درحال تولید است از خارج وارد کرد بلکه با اعتماد به نیروهای جوان تحصیل کرده کشور می توان بسیاری از فناوری ها و صنایع فوق مدرن دنیا را بومی سازی کرد.چنان چه که در هرکجا این اعتماد وجود داشته است نتیجه ای جز موفقیت برای کشور نداشته است.با این باور هم می توان سود خود را تضمین کرد و هم می توان صنعت کشور را ارتقاء داد.
به دستاوردهای علمی و فناوری کشور که نگاه کنیم به خوبی خواهیم دانست که حزب اللهی ها با دست خالی، کمبودهای مالی و تجهیزات علمی توانسته اند به قله هایی از علم و فناوری دست یابند که باورکردنی نیست و این همان تبلور نیروی ایمان و انگیزه بالای پیشرفت همه جانبه کشور است همان گونه که امت حزب الله در دفاع مقدس بدون تجهیزات جنگی توانستند مقابل ارتشی بایستند که تا بن دندان مسلح بود که به لحاظ نظامی باور آن کمی سخت به نظر می رسد؛ این همان اعتماد به وعده های الهی و باور به نیروهای خویشتن است که به جای امید واهی به کدخدا و چشم دوختن به بیرون از این مرزها راهگشای امروز جامعه است همانگونه که قرآن نیز در این زمینه می فرماید: «فان حزب الله هم الغالبون».
*حسین نادیان
می خواستم بگم :
مرفه هان بی درد ؛
اشراف کسب قدرت ؛
جمع جموع قدرت طلبان ؛
مخالفان رزمندگان ؛
نجومی بگیران خوشبخت ؟!
که یکهو چشمم به جمال نورانی بهروز ساقی عزیز روشن شد ؟!
چه روزگاری داریم ما ؟!
فقیر و بدبختیم ما ؟!
از جماعت قبیله ای ؟!
و همه از هر انجمن و هر شورای عالی فرش و قالی ؟!
کی به کیه ؟!
همه به فکر دلار اندوزی ؟!
و موفق هم می شوند ؟!
چه مملکت پر پولی داریم ما ؟!
هر چه نجومی و رانتی می خورند تمام نمی شود ؟!
خوش به حالشان ؟!
بیچاره رزمندگان و جانبازان ۵% که نان ندارند ؟!
خانه و کاشانه ندارند ؟!
فقیر و بدبختند ؟!
خدایا .
خداااااااااااااااااا .
...