اینجا با ترامپ سروکار داریم و ترامپ قول داده که زلزله به پا کند. یک متعصبِ اسلام‌هراسِ آخرالزمانی در رأس سیا حتماً تغییراتی جدی در این آژانس پدید می‌آورد.
شهدای ایران:اینجا با ترامپ سروکار داریم و ترامپ قول داده که زلزله به پا کند. یک متعصبِ اسلام‌هراسِ آخرالزمانی در رأس سیا حتماً تغییراتی جدی در این آژانس پدید می‌آورد.
در هیاهوی دوران انتقالی ورود ترامپ به کاخ‌سفید، ماجرایی حاشیه‌ای که مورد توجه قرار نگرفت آن بود که «فرانک گفنی» (اسلام‌هراس راست‌افراطی) در مقام مشاور سیاست‌خارجی خدمت می‌کرده است. با توجه به دیدگاه رییس‌جمهور منتخب دونالد ترامپ دربارۀ مسلمانان، این چندان جای تعجب ندارد.
فهم سطحی ترامپ از مسألۀ افراط‌گرایی اسلامی مشخصاً ثمرۀ باتلاق‌های هیجانات دست‌راستی بوده و گفنی، ساکن یک گوشۀ انتهایی این باتلاق‌هاست.
اما علی‌رغم همۀ هیجاناتی که دربارۀ رسوایی‌های بی‌شمار ترامپ وجود داشت، نفوذ گفنی حداقل تا این هفته از دیدها پنهان مانده بود، یعنی وقتی که یکی از نزدیکان او به کنگره رفت تا در جلسۀ رأی اعتمادش به عنوان مدیر سیا شهادت بدهد: درست است، نامزد ترامپ برای ادارۀ آژانس اطلاعات مرکزی، مایک پمپئوی جمهوری‌خواه از ایالت کانزاس، آدم گفنی است.
میشل گلدبرگ در مجلۀ اسلیت به کندوکاو باورهای مذهبی فوق‌محافظه‌کارانۀ پمپئو پرداخته که مشخصاً الهام‌بخش ایده‌های او دربارۀ اسلام‌اند. و همین منجر به اتحاد او با گفنی شد، کسی که آن‌قدر افراطی است که اعتقاد دارد گرور نورکست «Grover Norquist» عضوی از اخوان‌المسلمین است که به «انجمن ملی اسلحه» [NRA بزرگ‌ترین لابی حامی حق مالکیت اسلحه] نفوذ کرده است. گفنی چنان رسواست که او را به «کنفرانس اقدام سیاسی محافظه‌کاران» راه ندادند چون اصرار داشت که هیئت‌مدیرۀ این کنفرانس هم به طریق مشابهی آلوده شده است. به گفتۀ گلدبرگ، نامزد ترامپ برای تصدی مدیریت سیا مرتباً در برنامۀ رادیویی گفنی حاضر می‌شود:
«گفنی یک‌بار پمپئو را «یکی از باهوش‌ترین مردانی که در عرصۀ حکومت‌داری می‌شناسم» نامید و این دو، دنیا را یک‌جور می‌بینند. در فوریۀ 2015 آنها دربارۀ استفادۀ اوباما از عبارت «افراط‌گرایی خشونت‌آمیز» به جای «اسلام رادیکال» حرف زدند، یعنی آن انتخاب واژگانی که به نظر برخی راست‌گرایان حاوی پیام مخفی همدلی با جهاد است. گفنی گفت این کلام اوباما اگر حاکی از «قرابت» با همۀ تاکتیک‌های داعش هم نباشد، شاید حاکی از قرابت با آرمان داعش باشد: «خیزش امت مسلمان، اصلاح گستردۀ نقش آمریکا در دنیا.» پمپئو جواب داد: «فرانک، هرجای سیاست‌ها و گفته‌های رییس‌جمهور را که نگاه کنی، همینی که شرح دادی را می‌بینی… تک‌تک سیاست‌های این دولت با آمریکا چنان برخورد کرده انگار که ما مسأله‌ایم، نه راه‌حل.»»
هرچند از نظر پمپئو دربارۀ گرور نورکست «Grover Norquist» خبر نداریم، ولی پمپئو در برنامۀ گفنی به او گفت که اعتقاد دارد «سازمان‌ها و شبکه‌هایی اینجا در ایالات متحده وجود دارند که به صورت عمیق و بنیادین با اسلام رادیکال پیوند دارند. آنها فقط در جاهایی مثل لیبی و سوریه و عراق نیستند، بلکه در جاهایی مثل کُلدواتِر، کانزاس و شهرهای کوچک سراسر آمریکا هم هستند».
پمپئو یک مسیحی اونجلیک عمیقاً محافظه‌کار است که گفته است «آمریکا خدایان دیگری پرستیده و اسم‌شان را چندفرهنگ‌گرایی گذاشته. ما انحراف را تأیید کرده و اسمش را سبک‌زندگی متفاوت گذاشته‌ایم.» به اعتقاد او، عرصۀ سیاست «یک نبرد بی‌پایان است… تا هنگام خلسه.»
بنا به این ظواهر، معمولاً چنین کسی را عضو جامعۀ اطلاعاتی حساب نمی‌کنیم. اما اینجا با ترامپ سروکار داریم و ترامپ قول داده که زلزله به پا کند. یک متعصبِ اسلام‌هراسِ آخرالزمانی در رأس سیا حتماً تغییراتی جدی در این آژانس پدید می‌آورد.
پیش از آغاز جلسۀ رأی اعتماد سنا، گمانم این بود که یکی از دلایل اصلی علاقۀ ترامپ به انتخاب پمپئو برای این شغل، لابد حمایت مشتاقانۀ او از شکنجه‌های سیا است. پس از انتشار گزارش کمیتۀ اطلاعاتی منتخب سنا، پمپئو رسماً گفت که به طور کامل حامی این برنامه است:
«پمپئو در اظهاراتی در 9 دسامبر 2014 گفت: «مردان و زنان ما که وظیفۀ امن نگه‌داشتن‌مان پس از یازده سپتامبر را بر عهده دارند (سلحشوران ارتش و دستگاه اطلاعاتی‌مان)، قهرمان‌اند، نه سرباز پیاده در آن بازی شطرنج لیبرال‌ها که اتحادیۀ آزادی‌های مدنی آمریکا و سناتور فاینشتین «Feinstein» بازی می‌کنند.» وی ادامه داد: «این مردان و زنان شکنجه‌گر نیستند، وطن‌پرست‌اند. برنامه‌هایی که استفاده شده در محدودۀ قانون بوده، در محدودۀ قانون اساسی، و با اطلاع کامل سناتور فاینشتین «Feinstein» اجرا شده است. اگر کسی خارج از چارچوب قانونی برنامه عمل کرده باشد، انتظار دارم قانون با حداکثر توان خود او را دنبال و محاکمه کند.»
این برنامه‌ها بنا به تشخیص‌های قانونی محرمانه انجام شده و در محدودۀ قانون اساسی نبوده‌اند، اما آن ماجرا بماند. واقعیت این است که پمپئو مشخصاً حامی شکنجه بوده است و اکنون رئیسش دونالد ترامپ (بنا به اظهارات خودش) با این برنامه به وجد می‌آید:
«آنها از من پرسیدند که آقای ترامپ نظرتان دربارۀ شکنجه واتربوردینگ [غرق مصنوعی] چیست؟ گفتم دوستش دارم. دوستش دارم، فکر می‌کنم عالی است. و گفتم تنها مسأله این است که باید اقدام‌هایی محکم‌تر از واتربوردینگ انجام بدهیم و اگر فکر می‌کنید که اینها جواب نمی‌دهید، رفقا دارید اشتباه می‌کنید!»
همچنین ترامپ اعلام کرده است که افراد زیردستش نباید از فرمان‌های ریاست‌جمهوری او برای شکنجۀ افراد مظنون به تروریسم، سر باز زنند. وقتی به او گفته شد که شکنجه غیرقانونی است، فقط گفت که قانون را تغییر خواهد داد چون ما «باید محکم‌تر شویم».
وقتی پمپئو گفت که از دستور شکنجه تبعیت نخواهد کرد و بعید می‌داند ترامپ از او چنین کاری را بخواهد، مایۀ شگفتی کمیته شد. او تأکید کرد که همواره از قانون تبعیت خواهد نمود. البته او در عین حال گفته است برنامۀ شکنجۀ دولت بوش قانونی بوده است، پس آن حرف‌هایش چندان مایۀ دلگرمی نیست. با این حال، عموم افراد شهادت پمپئو را به معنای فاصله گرفتن او از موضع اعلام‌شدۀ ترامپ تفسیر کردند.
و همچنین گویا پمپئو موضع تند و تیزی دربارۀ ادعاهای هک‌های روسی‌ها داشت که این نیز به منزلۀ فاصله گرفتن او از خط سیر ترامپ دیده شد.
اما پس از آن اشاره شد که پمپئو مشتاقانه دربارۀ هک کردن [ایمیل‌های] کمیتۀ ملی دموکرات‌ها توییت کرده بود و پایش در برابر پرس‌وجوی سناتور انگس کینگ از ایالت مین بدجور لغزید. کینگ از پمپئو پرسید که آیا ویکی‌لیکس را یک منبع قابل‌اعتماد می‌داند، و پمپئو گفت که نمی‌داند. سپس کینگ پرسید که چرا ویکی‌لیکس را «سند» آن دانستید که «زدوبندی در کار است»؟ پمپئو گلویش را صاف کرد و کمی مِن‌مِن کرد و در نهایت گفت باید برود و آن را دوباره ببیند. اما آن توییت نشان می‌دهد که پمپئو خلق‌وخوی یک اکتیویست سیاسی راست‌گرا را دارد، نه خلق‌وخوی معتدل و بالغی که برای شغل ریاست سیا لازم است.
مثل بسیاری از نامزدهای ترامپ، پمپئو نیز به قدر کافی از دیوانه‌وارترین گفته‌ها و سیاست‌های رییسش فاصله گرفته که تصور کنیم نیروی میانه‌رو در این دولت خواهد بود. نظر به شخصیت سلطه‌جوی ترامپ، این نکته عجیب است. احتمال منطقی‌تر آن است که ترامپ و تیمش به نامزدها گفته‌اند هرچه برای تأییدشان لازم است بگویند.
شاید هم ترامپ به آنچه نامزدهایش در کنگره می‌گویند گوش نمی‌دهد یا اساساً برایش اهمیتی ندارد. در هر حال، اینها مهم نیست. ترامپ رییس‌جمهور است و آنها مجبورند یا آنچه او می‌گوید را انجام دهند یا استعفاء کنند. نظر به اظهارات سابق پمپئو و جهان‌بینی آخرالزمانی‌اش، اگر ترامپ دستور اقداماتی علیه «تروریست‌های اسلام‌گرای رادیکال» بدهد یا تقاضای شکنجۀ مظنونین را بکند، پمپئو مشکلی در اجرای فرمان‌هایش نخواهد داشت. در واقع، احتمالاً مشتاق اجرایشان خواهد بود.
پی نوشت:
• این مطلب، صرفاً جهت اطلاعِ مخاطبان، نخبگان، اساتید، دانشجویان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران ترجمه شده و الزاماً منعکس‌کننده‌ی مواضع و دیدگاه‌های اندیشکده راهبردی تبیین نیست.
• پیوند اصل گزارش:
http://www.salon.com/2017/01/13/meet-mike-pompeo-the-far-right-christian-zealot-with-islamophobe-ties-who-will-lead-trumps-cia/
• مترجم: گروه رصد اندیشکده راهبردی تبیین
*تبیین
در هیاهوی دوران انتقالی ورود ترامپ به کاخ‌سفید، ماجرایی حاشیه‌ای که مورد توجه قرار نگرفت آن بود که «فرانک گفنی» (اسلام‌هراس راست‌افراطی) در مقام مشاور سیاست‌خارجی خدمت می‌کرده است. با توجه به دیدگاه رییس‌جمهور منتخب دونالد ترامپ دربارۀ مسلمانان، این چندان جای تعجب ندارد.
فهم سطحی ترامپ از مسألۀ افراط‌گرایی اسلامی مشخصاً ثمرۀ باتلاق‌های هیجانات دست‌راستی بوده و گفنی، ساکن یک گوشۀ انتهایی این باتلاق‌هاست.
اما علی‌رغم همۀ هیجاناتی که دربارۀ رسوایی‌های بی‌شمار ترامپ وجود داشت، نفوذ گفنی حداقل تا این هفته از دیدها پنهان مانده بود، یعنی وقتی که یکی از نزدیکان او به کنگره رفت تا در جلسۀ رأی اعتمادش به عنوان مدیر سیا شهادت بدهد: درست است، نامزد ترامپ برای ادارۀ آژانس اطلاعات مرکزی، مایک پمپئوی جمهوری‌خواه از ایالت کانزاس، آدم گفنی است.
میشل گلدبرگ در مجلۀ اسلیت به کندوکاو باورهای مذهبی فوق‌محافظه‌کارانۀ پمپئو پرداخته که مشخصاً الهام‌بخش ایده‌های او دربارۀ اسلام‌اند. و همین منجر به اتحاد او با گفنی شد، کسی که آن‌قدر افراطی است که اعتقاد دارد گرور نورکست «Grover Norquist» عضوی از اخوان‌المسلمین است که به «انجمن ملی اسلحه» [NRA بزرگ‌ترین لابی حامی حق مالکیت اسلحه] نفوذ کرده است. گفنی چنان رسواست که او را به «کنفرانس اقدام سیاسی محافظه‌کاران» راه ندادند چون اصرار داشت که هیئت‌مدیرۀ این کنفرانس هم به طریق مشابهی آلوده شده است. به گفتۀ گلدبرگ، نامزد ترامپ برای تصدی مدیریت سیا مرتباً در برنامۀ رادیویی گفنی حاضر می‌شود:
«گفنی یک‌بار پمپئو را «یکی از باهوش‌ترین مردانی که در عرصۀ حکومت‌داری می‌شناسم» نامید و این دو، دنیا را یک‌جور می‌بینند. در فوریۀ 2015 آنها دربارۀ استفادۀ اوباما از عبارت «افراط‌گرایی خشونت‌آمیز» به جای «اسلام رادیکال» حرف زدند، یعنی آن انتخاب واژگانی که به نظر برخی راست‌گرایان حاوی پیام مخفی همدلی با جهاد است. گفنی گفت این کلام اوباما اگر حاکی از «قرابت» با همۀ تاکتیک‌های داعش هم نباشد، شاید حاکی از قرابت با آرمان داعش باشد: «خیزش امت مسلمان، اصلاح گستردۀ نقش آمریکا در دنیا.» پمپئو جواب داد: «فرانک، هرجای سیاست‌ها و گفته‌های رییس‌جمهور را که نگاه کنی، همینی که شرح دادی را می‌بینی… تک‌تک سیاست‌های این دولت با آمریکا چنان برخورد کرده انگار که ما مسأله‌ایم، نه راه‌حل.»»
هرچند از نظر پمپئو دربارۀ گرور نورکست «Grover Norquist» خبر نداریم، ولی پمپئو در برنامۀ گفنی به او گفت که اعتقاد دارد «سازمان‌ها و شبکه‌هایی اینجا در ایالات متحده وجود دارند که به صورت عمیق و بنیادین با اسلام رادیکال پیوند دارند. آنها فقط در جاهایی مثل لیبی و سوریه و عراق نیستند، بلکه در جاهایی مثل کُلدواتِر، کانزاس و شهرهای کوچک سراسر آمریکا هم هستند».
پمپئو یک مسیحی اونجلیک عمیقاً محافظه‌کار است که گفته است «آمریکا خدایان دیگری پرستیده و اسم‌شان را چندفرهنگ‌گرایی گذاشته. ما انحراف را تأیید کرده و اسمش را سبک‌زندگی متفاوت گذاشته‌ایم.» به اعتقاد او، عرصۀ سیاست «یک نبرد بی‌پایان است… تا هنگام خلسه.»
بنا به این ظواهر، معمولاً چنین کسی را عضو جامعۀ اطلاعاتی حساب نمی‌کنیم. اما اینجا با ترامپ سروکار داریم و ترامپ قول داده که زلزله به پا کند. یک متعصبِ اسلام‌هراسِ آخرالزمانی در رأس سیا حتماً تغییراتی جدی در این آژانس پدید می‌آورد.
پیش از آغاز جلسۀ رأی اعتماد سنا، گمانم این بود که یکی از دلایل اصلی علاقۀ ترامپ به انتخاب پمپئو برای این شغل، لابد حمایت مشتاقانۀ او از شکنجه‌های سیا است. پس از انتشار گزارش کمیتۀ اطلاعاتی منتخب سنا، پمپئو رسماً گفت که به طور کامل حامی این برنامه است:
«پمپئو در اظهاراتی در 9 دسامبر 2014 گفت: «مردان و زنان ما که وظیفۀ امن نگه‌داشتن‌مان پس از یازده سپتامبر را بر عهده دارند (سلحشوران ارتش و دستگاه اطلاعاتی‌مان)، قهرمان‌اند، نه سرباز پیاده در آن بازی شطرنج لیبرال‌ها که اتحادیۀ آزادی‌های مدنی آمریکا و سناتور فاینشتین «Feinstein» بازی می‌کنند.» وی ادامه داد: «این مردان و زنان شکنجه‌گر نیستند، وطن‌پرست‌اند. برنامه‌هایی که استفاده شده در محدودۀ قانون بوده، در محدودۀ قانون اساسی، و با اطلاع کامل سناتور فاینشتین «Feinstein» اجرا شده است. اگر کسی خارج از چارچوب قانونی برنامه عمل کرده باشد، انتظار دارم قانون با حداکثر توان خود او را دنبال و محاکمه کند.»
این برنامه‌ها بنا به تشخیص‌های قانونی محرمانه انجام شده و در محدودۀ قانون اساسی نبوده‌اند، اما آن ماجرا بماند. واقعیت این است که پمپئو مشخصاً حامی شکنجه بوده است و اکنون رئیسش دونالد ترامپ (بنا به اظهارات خودش) با این برنامه به وجد می‌آید:
«آنها از من پرسیدند که آقای ترامپ نظرتان دربارۀ شکنجه واتربوردینگ [غرق مصنوعی] چیست؟ گفتم دوستش دارم. دوستش دارم، فکر می‌کنم عالی است. و گفتم تنها مسأله این است که باید اقدام‌هایی محکم‌تر از واتربوردینگ انجام بدهیم و اگر فکر می‌کنید که اینها جواب نمی‌دهید، رفقا دارید اشتباه می‌کنید!»
همچنین ترامپ اعلام کرده است که افراد زیردستش نباید از فرمان‌های ریاست‌جمهوری او برای شکنجۀ افراد مظنون به تروریسم، سر باز زنند. وقتی به او گفته شد که شکنجه غیرقانونی است، فقط گفت که قانون را تغییر خواهد داد چون ما «باید محکم‌تر شویم».
وقتی پمپئو گفت که از دستور شکنجه تبعیت نخواهد کرد و بعید می‌داند ترامپ از او چنین کاری را بخواهد، مایۀ شگفتی کمیته شد. او تأکید کرد که همواره از قانون تبعیت خواهد نمود. البته او در عین حال گفته است برنامۀ شکنجۀ دولت بوش قانونی بوده است، پس آن حرف‌هایش چندان مایۀ دلگرمی نیست. با این حال، عموم افراد شهادت پمپئو را به معنای فاصله گرفتن او از موضع اعلام‌شدۀ ترامپ تفسیر کردند.
و همچنین گویا پمپئو موضع تند و تیزی دربارۀ ادعاهای هک‌های روسی‌ها داشت که این نیز به منزلۀ فاصله گرفتن او از خط سیر ترامپ دیده شد.
اما پس از آن اشاره شد که پمپئو مشتاقانه دربارۀ هک کردن [ایمیل‌های] کمیتۀ ملی دموکرات‌ها توییت کرده بود و پایش در برابر پرس‌وجوی سناتور انگس کینگ از ایالت مین بدجور لغزید. کینگ از پمپئو پرسید که آیا ویکی‌لیکس را یک منبع قابل‌اعتماد می‌داند، و پمپئو گفت که نمی‌داند. سپس کینگ پرسید که چرا ویکی‌لیکس را «سند» آن دانستید که «زدوبندی در کار است»؟ پمپئو گلویش را صاف کرد و کمی مِن‌مِن کرد و در نهایت گفت باید برود و آن را دوباره ببیند. اما آن توییت نشان می‌دهد که پمپئو خلق‌وخوی یک اکتیویست سیاسی راست‌گرا را دارد، نه خلق‌وخوی معتدل و بالغی که برای شغل ریاست سیا لازم است.
مثل بسیاری از نامزدهای ترامپ، پمپئو نیز به قدر کافی از دیوانه‌وارترین گفته‌ها و سیاست‌های رییسش فاصله گرفته که تصور کنیم نیروی میانه‌رو در این دولت خواهد بود. نظر به شخصیت سلطه‌جوی ترامپ، این نکته عجیب است. احتمال منطقی‌تر آن است که ترامپ و تیمش به نامزدها گفته‌اند هرچه برای تأییدشان لازم است بگویند.
شاید هم ترامپ به آنچه نامزدهایش در کنگره می‌گویند گوش نمی‌دهد یا اساساً برایش اهمیتی ندارد. در هر حال، اینها مهم نیست. ترامپ رییس‌جمهور است و آنها مجبورند یا آنچه او می‌گوید را انجام دهند یا استعفاء کنند. نظر به اظهارات سابق پمپئو و جهان‌بینی آخرالزمانی‌اش، اگر ترامپ دستور اقداماتی علیه «تروریست‌های اسلام‌گرای رادیکال» بدهد یا تقاضای شکنجۀ مظنونین را بکند، پمپئو مشکلی در اجرای فرمان‌هایش نخواهد داشت. در واقع، احتمالاً مشتاق اجرایشان خواهد بود.
پی نوشت:
• این مطلب، صرفاً جهت اطلاعِ مخاطبان، نخبگان، اساتید، دانشجویان، تصمیم‌سازان و تصمیم‌گیران ترجمه شده و الزاماً منعکس‌کننده‌ی مواضع و دیدگاه‌های اندیشکده راهبردی تبیین نیست.
• پیوند اصل گزارش:
http://www.salon.com/2017/01/13/meet-mike-pompeo-the-far-right-christian-zealot-with-islamophobe-ties-who-will-lead-trumps-cia/
• مترجم: گروه رصد اندیشکده راهبردی تبیین
*تبیین
