ارتش جمهوری اسلامی ایران در دوران با شکوه و پر حماسه هشت سال دفاع مقدس بیش از 48 هزار شهید والامقام و سرافراز را به آرمان های نظام اسلامی تقدیم کرد که شهید امیر سرلشکر ابراهیم ذوالفقاری یکی از آنان است، او که پاسداران انقلاب را الگوی یک ارتش اسلامی معرفی می کرد.
شهدای ایران:ارتش جمهوری اسلامی ایران در دوران با شکوه و پر حماسه هشت سال دفاع مقدس بیش از 48 هزار شهید والامقام و سرافراز را به آرمان های نظام اسلامی تقدیم کرد که شهید امیر سرلشکر ابراهیم ذوالفقاری یکی از آنان است، او که پاسداران انقلاب را الگوی یک ارتش اسلامی معرفی می کرد
شهید امیر سرلشکر ابراهیم ذوالفقاری در سال 1330 در روستای نوبندگان شهرستان فسا چشم به جهان گشود.
وی پس از گذراندن دوره دبستان و دبیرستان، در سن 17 سالگی وارد آموزشگاه درجه داری شد و از آنجا که روح پر تلاش او، تحمل سکون و ایستادگی را نداشت پس از چندی موفق به اخذ دیپلم و از آنجا به دانشکده افسری وارد شد و سه سال بعد از آن، موفق به کسب مدرک لیسانس علوم گردید.
در سال ورود این افسر جوان به دوره جدید نظامی، انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) مراحل حساس سیر تکاملی خود را می پیمود و توده مردم را به خیابان ها و در برابر دژخیمان می کشاند.
ابراهیم در این مدت آن چنان که عکس هایش نشان می دهند با این که یک افسر ارتش بود، در اکثر تظاهرات شرکت می کرد و با شرکت در همین اجتماعات بود که روحیه اش دگرگون شده بود و جزء محدود افسرانی بود که در جریان اسلحه دادن به آیت الله طالقانی که تازه از زندان مرخص شده بود قرار گرفت.
پس از چند ماه که رژیم از این موضوع با خبر شد پیش از دستگیری آنها، رستاخیز 22 بهمن به وقوع پیوست و ابراهیم را از شهادت زود هنگام آن روزها محروم ساخت. اما روح متلاطم و پرفروغش را ساکت نمی گذاشت و در این ایام نیز به مطالعه عینی و ذهنی شرایط موجود پرداخت و همین بود که کسانی که با او برخورد داشتند تعجب می کردند که یک افسر ارتش تا این اندازه واقع بین باشد و در بر خورد با او، انسان را به فکر یک الگوی ارتشی مسلمان می انداخت.
با شروع جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران و تضاد بین استکبار جهانی و انقلاب اسلامی ایران به مرحله بحرانی رسید تا آنجا که عراق را وادار نمود در مرزها بر تحریکات خود بیفزاید و از آنجا که افراد نفوذی و وابسته به طاغوت سعی داشتند متدینین و انجمن های اسلامی و افراد مؤمن به انقلاب را حتی المقدور از پادگان ها دور کنند، از این رو ابراهیم هم به فکر حفظ پادگان از شر منافقین و وابستگان به طاغوت و هم فکر دفع تجاوز دشمن به میهن اسلامی و ناموس مردم بود.
این افسر شجاع ارتش جمهوری اسلامی ایران در تیر 1359 به جبهه فکه عزیمت و با اوج گیری این تجاوز که در اواخر شهریور ماه آغاز شد در سخت ترین شرایط که انقلاب همچون نهال نورس بوده و تمام سازمان ها و مخصوصاً ارتش انضباط خود را از دست داده بود، با وجود نیرو و مهمات بسیار کم در برابر هجوم سبعانه مزدوران امپریالیسم، دلاورانه مبارزه کرد و به رغم این که در این چند روز یعنی تا اواسط مهر ماه، اکثر سربازانش شهید شده بودند و خود نیز بر اثر ترکش خمپاره به شدت صدمه دیده بود در آن منطقه حضور فعال و تاثیر گذار داشت.
ابراهیم که بر اثر ترکش خمپاره به شدت صدمه دیده بود، پس از انتقال به بیمارستان و 15 روز بستری شدن دوباره به پادگان آمد و شاید جزو نخستین افرادی بود که بر اثر زخمی شدن، زود از جبهه به خانه برگشته بود و از این رو هر جا که می رفت از او درباره جبهه سؤال می شد و وی با وجود شرایط بحرانی تجاوز دشمن و درگیری های روزهای اول جنگ با کمال شجاعت به همه جواب می داد که ما ان شاء الله پیروز هستیم و حتماً پیروز می شویم.
چند روزی بیشتر از بهبودی اش نگذشته بود که داوطلبانه به جبهه آبادان ـ ماهشهر رفت و از آنجا برای آزاد سازی سوسنگرد شتافت و در این پیروزی شرکت داشت.
وی در گفت و گویی که با بچه ها داشت می گفت: فرماندهانی که بنی صدر به آنها مسئولیت داده، جبهه را به سکون کشانده اند؛ در آن موقع که لیبرالیسم، جوّ کاذبی در جامعه به خصوص در جبهه ها در میان برادران ارتشی ایجاد کرده بود و از خون شهیدان برای رشد خود سوء استفاده می کرد، ابراهیم بر علیه بنی صدر می خروشید و با کمال جسارت می گفت: بنی صدر خیانت می کند و پاسداران را عقیم گذاشته است.
این افسر شجاع ارتش از خط فکری امام خمینی(ره) بسیار تعریف می کرد و می گفت: با این که من بسیار کم با پاسداران تماس داشته ام اما این ها الگوی یک ارتش اسلامی هستند و با ابراز گلایه از کسانی که هنوز در پادگان ها مانده بودند در حالی که احتیاجی به حضورشان در پادگان نبود، می گفت: «من هرگز به پادگان بر نمی گردم و در جبهه خواهم ماند تا در کنار برادران پاسدار و ارتشیم از انقلاب پاسداری کنم».
ابراهیم، افسر دلاور اسلام و نمونه بارزی از یک مسلمان مؤمن و متدین و وفادار به انقلاب اسلامی بود. او مظهر یک انسان کامل و شایسته و الگوی پاکی و اخلاق در ارتش بود. نماز را دوست داشت، به رهبر انقلاب حضرت امام خمینی عشق می ورزید و همیشه خود را سربازی از سربازان امام می دانست. هنوز خاطرات زیبا و عرفانی، نمازهای شب و نمازهای جمعه او را سربازان تحت فرماندهی اش به یاد دارند.
آری او عاشق امام و عاشق یاران امام بود. همیشه از منافقین روی گردان بود. روزها و شب ها در جبهه ها تنها با یاد خدا به نبرد خویش ادامه می داد و همیشه یاد او یاد خدا و فکر او رهبر و انقلابی بود که او در راهش زحماتی کشیده بود. هنوز خاطرات دلاوری هایش را شهرهای قهرمان سردشت، فکه و سایر جبهه ها به یاد دارند.
در وصیت نامه شهید امیر سرلشکر ابراهیم ذوالفقاری آمده است: سلام بر امام زمان مهدی موعود (عج الله فرجه) و سلام بر نایب بر حقش امام امت، این قلب تپنده مسلمین و سلام و درود بیکران به ارواح طیبه شهدا از شهدای صدر اسلام تا شهدای گلگون کفن کربلای ایران.
سلام مادرم، پدرم، همسرم، خواهرم و برادرم. از این که زحمات زیادی برای من کشیده اید و رنج ها متحمل شده اید. می دانم که همگی شما چشمتان به راه است و هر دقیقه برای آمدن من لحظه شماری می کنید تا من را از نزدیک بینید. ولی مادرم! به خاطر داشته باش علی اکبر در جلوی چشم پدر و مادرش تکه تکه شد و امام حسین (علیه السلام) در جلوی چشمان زینب (سلام الله علیها) شهید شد و ای کاش در کنارم بودی و می دیدی موقعی که مأموریتی برایم پیش می آید چگونه به میدان رزم می روم و دشمن دین خدا را به تنگ می آوردم.
ای کسانی که مأمور دفن من هستید وقتی که مرا در قبر می گذارند، مشتهایم را گره کنید تا همه بدانند من با مشت گره کرده به سوی دشمن رفتم، دهانم را باز بگذارید تا از خدا بی خبران آگاه شوند من با ندای الله اکبر بر دشمن تاختم، و چشمانم را باز نگه دارید تا همه بدانند با چشم باز به این راه رفتم و دشمن را به زبونی کشیدم تا شهادت نصیبم شد. ضمناً چنانچه شهید شدم در زادگاهم نوبندگان فسا، در قطعه شهدا به خاک سپرده شوم.
و اما پدر و مادرم، برادرانم، همسر و خواهرانم! خواهش می کنم صبر و حوصله داشته باشید و خدا ان شاءالله به همگی شما صبر و حوصله عنایت بفرماید و برای من گریه نکنید چون که راهی که شهیدان انتخاب نموده اند، من هم همان راه را انتخاب کرده ام. دیگر شما را بیشتر ناراحت نمی کنم و زحمت نمی دهم به امید پیروزی رزمندگان اسلام و زیارت قبر امام حسین (علیه السلام)، پاینده باد پرچم جمهوری اسلامی ایران. خدایا تا ظهور مهدی (عج الله فرجه) خمینی را برای ما نگه دار.
یادآور می شود که جنازه شهید با چشمان باز و حالت لبخند و مشت گره کرده بود، بدون این که کسی از متن وصیت نامه اطلاع داشته باشد به خاک سپرده شده است.
شهید امیر سرلشکر ابراهیم ذوالفقاری که جمعاً 10 سال در ارتش خدمت کرد و از این مدت بیش از دو سال در جبهه های حق علیه باطل به دفاع از این مرز و بوم اشتغال داشت سرانجام در تاریخ 20 مرداد 1360 در ارتفاعات غرب کشور به دست منافقین کوردل به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
یاد و نام این شهید سرافراز ارتش جمهوری اسلامی ایران برای همیشه در تاریخ ماندگار حماسه و ایثار این مرز و بوم گرامی باد.
*ایرنا
شهید امیر سرلشکر ابراهیم ذوالفقاری در سال 1330 در روستای نوبندگان شهرستان فسا چشم به جهان گشود.
وی پس از گذراندن دوره دبستان و دبیرستان، در سن 17 سالگی وارد آموزشگاه درجه داری شد و از آنجا که روح پر تلاش او، تحمل سکون و ایستادگی را نداشت پس از چندی موفق به اخذ دیپلم و از آنجا به دانشکده افسری وارد شد و سه سال بعد از آن، موفق به کسب مدرک لیسانس علوم گردید.
در سال ورود این افسر جوان به دوره جدید نظامی، انقلاب اسلامی ایران به رهبری امام خمینی (ره) مراحل حساس سیر تکاملی خود را می پیمود و توده مردم را به خیابان ها و در برابر دژخیمان می کشاند.
ابراهیم در این مدت آن چنان که عکس هایش نشان می دهند با این که یک افسر ارتش بود، در اکثر تظاهرات شرکت می کرد و با شرکت در همین اجتماعات بود که روحیه اش دگرگون شده بود و جزء محدود افسرانی بود که در جریان اسلحه دادن به آیت الله طالقانی که تازه از زندان مرخص شده بود قرار گرفت.
پس از چند ماه که رژیم از این موضوع با خبر شد پیش از دستگیری آنها، رستاخیز 22 بهمن به وقوع پیوست و ابراهیم را از شهادت زود هنگام آن روزها محروم ساخت. اما روح متلاطم و پرفروغش را ساکت نمی گذاشت و در این ایام نیز به مطالعه عینی و ذهنی شرایط موجود پرداخت و همین بود که کسانی که با او برخورد داشتند تعجب می کردند که یک افسر ارتش تا این اندازه واقع بین باشد و در بر خورد با او، انسان را به فکر یک الگوی ارتشی مسلمان می انداخت.
با شروع جنگ تحمیلی عراق بر علیه ایران و تضاد بین استکبار جهانی و انقلاب اسلامی ایران به مرحله بحرانی رسید تا آنجا که عراق را وادار نمود در مرزها بر تحریکات خود بیفزاید و از آنجا که افراد نفوذی و وابسته به طاغوت سعی داشتند متدینین و انجمن های اسلامی و افراد مؤمن به انقلاب را حتی المقدور از پادگان ها دور کنند، از این رو ابراهیم هم به فکر حفظ پادگان از شر منافقین و وابستگان به طاغوت و هم فکر دفع تجاوز دشمن به میهن اسلامی و ناموس مردم بود.
این افسر شجاع ارتش جمهوری اسلامی ایران در تیر 1359 به جبهه فکه عزیمت و با اوج گیری این تجاوز که در اواخر شهریور ماه آغاز شد در سخت ترین شرایط که انقلاب همچون نهال نورس بوده و تمام سازمان ها و مخصوصاً ارتش انضباط خود را از دست داده بود، با وجود نیرو و مهمات بسیار کم در برابر هجوم سبعانه مزدوران امپریالیسم، دلاورانه مبارزه کرد و به رغم این که در این چند روز یعنی تا اواسط مهر ماه، اکثر سربازانش شهید شده بودند و خود نیز بر اثر ترکش خمپاره به شدت صدمه دیده بود در آن منطقه حضور فعال و تاثیر گذار داشت.
ابراهیم که بر اثر ترکش خمپاره به شدت صدمه دیده بود، پس از انتقال به بیمارستان و 15 روز بستری شدن دوباره به پادگان آمد و شاید جزو نخستین افرادی بود که بر اثر زخمی شدن، زود از جبهه به خانه برگشته بود و از این رو هر جا که می رفت از او درباره جبهه سؤال می شد و وی با وجود شرایط بحرانی تجاوز دشمن و درگیری های روزهای اول جنگ با کمال شجاعت به همه جواب می داد که ما ان شاء الله پیروز هستیم و حتماً پیروز می شویم.
چند روزی بیشتر از بهبودی اش نگذشته بود که داوطلبانه به جبهه آبادان ـ ماهشهر رفت و از آنجا برای آزاد سازی سوسنگرد شتافت و در این پیروزی شرکت داشت.
وی در گفت و گویی که با بچه ها داشت می گفت: فرماندهانی که بنی صدر به آنها مسئولیت داده، جبهه را به سکون کشانده اند؛ در آن موقع که لیبرالیسم، جوّ کاذبی در جامعه به خصوص در جبهه ها در میان برادران ارتشی ایجاد کرده بود و از خون شهیدان برای رشد خود سوء استفاده می کرد، ابراهیم بر علیه بنی صدر می خروشید و با کمال جسارت می گفت: بنی صدر خیانت می کند و پاسداران را عقیم گذاشته است.
این افسر شجاع ارتش از خط فکری امام خمینی(ره) بسیار تعریف می کرد و می گفت: با این که من بسیار کم با پاسداران تماس داشته ام اما این ها الگوی یک ارتش اسلامی هستند و با ابراز گلایه از کسانی که هنوز در پادگان ها مانده بودند در حالی که احتیاجی به حضورشان در پادگان نبود، می گفت: «من هرگز به پادگان بر نمی گردم و در جبهه خواهم ماند تا در کنار برادران پاسدار و ارتشیم از انقلاب پاسداری کنم».
ابراهیم، افسر دلاور اسلام و نمونه بارزی از یک مسلمان مؤمن و متدین و وفادار به انقلاب اسلامی بود. او مظهر یک انسان کامل و شایسته و الگوی پاکی و اخلاق در ارتش بود. نماز را دوست داشت، به رهبر انقلاب حضرت امام خمینی عشق می ورزید و همیشه خود را سربازی از سربازان امام می دانست. هنوز خاطرات زیبا و عرفانی، نمازهای شب و نمازهای جمعه او را سربازان تحت فرماندهی اش به یاد دارند.
آری او عاشق امام و عاشق یاران امام بود. همیشه از منافقین روی گردان بود. روزها و شب ها در جبهه ها تنها با یاد خدا به نبرد خویش ادامه می داد و همیشه یاد او یاد خدا و فکر او رهبر و انقلابی بود که او در راهش زحماتی کشیده بود. هنوز خاطرات دلاوری هایش را شهرهای قهرمان سردشت، فکه و سایر جبهه ها به یاد دارند.
در وصیت نامه شهید امیر سرلشکر ابراهیم ذوالفقاری آمده است: سلام بر امام زمان مهدی موعود (عج الله فرجه) و سلام بر نایب بر حقش امام امت، این قلب تپنده مسلمین و سلام و درود بیکران به ارواح طیبه شهدا از شهدای صدر اسلام تا شهدای گلگون کفن کربلای ایران.
سلام مادرم، پدرم، همسرم، خواهرم و برادرم. از این که زحمات زیادی برای من کشیده اید و رنج ها متحمل شده اید. می دانم که همگی شما چشمتان به راه است و هر دقیقه برای آمدن من لحظه شماری می کنید تا من را از نزدیک بینید. ولی مادرم! به خاطر داشته باش علی اکبر در جلوی چشم پدر و مادرش تکه تکه شد و امام حسین (علیه السلام) در جلوی چشمان زینب (سلام الله علیها) شهید شد و ای کاش در کنارم بودی و می دیدی موقعی که مأموریتی برایم پیش می آید چگونه به میدان رزم می روم و دشمن دین خدا را به تنگ می آوردم.
ای کسانی که مأمور دفن من هستید وقتی که مرا در قبر می گذارند، مشتهایم را گره کنید تا همه بدانند من با مشت گره کرده به سوی دشمن رفتم، دهانم را باز بگذارید تا از خدا بی خبران آگاه شوند من با ندای الله اکبر بر دشمن تاختم، و چشمانم را باز نگه دارید تا همه بدانند با چشم باز به این راه رفتم و دشمن را به زبونی کشیدم تا شهادت نصیبم شد. ضمناً چنانچه شهید شدم در زادگاهم نوبندگان فسا، در قطعه شهدا به خاک سپرده شوم.
و اما پدر و مادرم، برادرانم، همسر و خواهرانم! خواهش می کنم صبر و حوصله داشته باشید و خدا ان شاءالله به همگی شما صبر و حوصله عنایت بفرماید و برای من گریه نکنید چون که راهی که شهیدان انتخاب نموده اند، من هم همان راه را انتخاب کرده ام. دیگر شما را بیشتر ناراحت نمی کنم و زحمت نمی دهم به امید پیروزی رزمندگان اسلام و زیارت قبر امام حسین (علیه السلام)، پاینده باد پرچم جمهوری اسلامی ایران. خدایا تا ظهور مهدی (عج الله فرجه) خمینی را برای ما نگه دار.
یادآور می شود که جنازه شهید با چشمان باز و حالت لبخند و مشت گره کرده بود، بدون این که کسی از متن وصیت نامه اطلاع داشته باشد به خاک سپرده شده است.
شهید امیر سرلشکر ابراهیم ذوالفقاری که جمعاً 10 سال در ارتش خدمت کرد و از این مدت بیش از دو سال در جبهه های حق علیه باطل به دفاع از این مرز و بوم اشتغال داشت سرانجام در تاریخ 20 مرداد 1360 در ارتفاعات غرب کشور به دست منافقین کوردل به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
یاد و نام این شهید سرافراز ارتش جمهوری اسلامی ایران برای همیشه در تاریخ ماندگار حماسه و ایثار این مرز و بوم گرامی باد.
*ایرنا
