به گزارش شهدای ایران ، در این برنامه‌های به ظاهر آموزشی ابتدا اینگونه القا می‌شود که فضای سیاسی ایران کاملاً بسته است و در این فضا امکان فعالیت‌های سیاسی آزاد وجود ندارد، اما این به معنی بی‌تفاوتی در برابر اتفاقات نیست.


کارشناسان به ظاهر روانشناس و اجتماعی سعی دارند عدم فعالیت‌های اعتراضی را بی‌توجهی به حقوق شهروندی معنی کنند و با سیاه‌نمایی در خصوص وقایع و حوادث در جمهوری اسلامی سعی می‌کنند مردم را به اعتصاب و آشوب‌های خیابانی دعوت کنند.

بخش‌هایی از ادبیات به کار رفته در این برنامه‌ها کاملاً ادبیات سازمان‌دهی یک آشوب خیابانی است که نمونه آن ادعای کارشناس یکی از همین شبکه‌های ضد انقلاب در خصوص تشویق به واکنش در برابر اتفاقات پیرامون است و وی در حال که منظورش از واکنش را «مبارزه» بیان می‌کند، می‌گوید: مبارزه در دو قالب صورت می‌گیرد: 1. دفاع(پدافند) 2. حمله (آفند).

در ادبیات این شبکه‌های سعی می‌شود وضعیت زندگی در ایران توأم با بدبختی نشان داده شود و مردم را نیز برای پایان دادن به این بدبختی به واکنش‌های اجتماعی و اعتراضی تشویق می‌کنند.

*خبرنگار