چرا برخی از روسای فدراسیونها که واقعا ضعیف کار می کنند به رغم ناکامی های فراوان همچنان در پست خود باقی ماندند؟ چرا در رشته جودو رستگار وقتی حکم برکناری میراسماعیلی همشهری وزیر ورزش و نایب رییس جنجالی خود را داد وزارت ورزش سکوت نکرد و در بیانیه‌ای حکم برکناری میراسماعیلی را ملغی اعلام کرد ...
شهدای ایران: تیم ملی وزنه‌برداری ایران در رقابتهای جهانی که در هیوستون آمریکا برگزار شد با کسب عنوان پانزدهمی به کار خود پایان داد تا کارنامه ضعیفی در کارنامه تاریخ وزنه برداری کشورمان ثبت شود. تیم ملی ایران در رقابتهای جهانی قزاقستان هفتم شده بود و هشت پله نزول، موضوعی قابل تامل است.
به هر شکل این رشته همیشه مدال آور هم دچار ناکامی شد تا نقش وزارت ورزش در تکمیل ناکامی رشته های ورزشی پررنگ تر از پیش شود .
لطفا وزارت ورزش توضیح دهد
کوروش باقری بهترین مربی وزنه برداری جهان. الان کجاست؟ اصغر مهماندوست بهترین مربی تکواندو جهان. در حال حاضر چه می کند ؟ حسین شمس بهترین مربی فوتسال جهان. چه و ضعیتی دارد ؟
چرا در حالی که ما بهترینها رو داریم ولی ناگهان براحتی رهایشان می کنیم و بعد از ناکامی ها دوباره به یاد آنها می افتیم ؟
اقای شمس با رئیس فدراسیون مشکل پیدا کرد، مثل اقای مهماندوست. تنها اقای بنا فقط از جمع بهترینها پس از ناکامی کشتی فرنگی دوباره برگشت...
چرا ما باید با چهار طلا قهرمان مسابقات تکواندو جهان بشویم ولی الان به مدال گرند پری مکزیک دلخوش باشیم...
چرا در حالی که توانستیم به مقام پنجم جام جهانی فوتسال برسیم ، ولی الان در دو دوره در حسرت قهرمانی آسیا بسر می بریم؟
چرا برخی از روسای فدراسیونها که واقعا ضعیف کار می کنند به رغم ناکامی های فراوان همچنان در پست خود باقی ماندند؟
چرا در رشته جودو رستگار وقتی حکم برکناری میراسماعیلی همشهری وزیر ورزش و نایب رییس جنجالی خود داد و هدایت‌پور را به عنوان جانشین او انتخاب کرد وزارت ورزش سکوت نکرد و در بیانیه‌ای حکم برکناری میراسماعیلی را ملغی اعلام کرد! ؟
به هر حال نکته مهم در این مسابقات شکسته شدن همه رکوردهای رضازداه توسط ورزشکار روس بود .
شاید اگر در حق سعید علی حسینی وزنه بردار جوان ناملایمات صورت نمی گرفت الان رکورد جهان در اختیار این جوان برومند ایرانی بود .
جوانی که به قول خودش در بیست سالگی رکورد حسین رضازاده را شکست به تعداد سال های زندگی اش از دنیای وزنه برداری محروم شد تا یکی از استعداد های وزنه برداری ایران به همین راحتی از دست برود.وزنه برداری که این روزها حسرت یک چیز را زیاد می خورد؛حسرت از دست رفتن رکورد دنیا که در دست حسین رضازاده بود و حالا متعلق به روس هاست:«بعد از رضازاده خیلی از ایرانی ها بودند که می توانستند رکوردش را بزنند.خودم این توانایی را داشتم و در 20 سالگی به رکورد 215 و 260 رسیدم اما او تنگ نظر بود و هرگز اجازه این را نداد تا من وزنه بزنم.رضازاده همیشه می گفت باید پسرم این رکورد را جابجا کند!
شاید اگر فقط یکی مثل بهداد سلیمی یا سهراب مرادی می توانست در این آوردگاه وزنه بزند، حضور در جمع ۶ تیم بالای جدول رده بندی امتیازی مسابقات دور از ذهن نبود.
در اینکه فدراسیون وزنه برداری برای حضور در رقابتهای جهانی با انواع و اقسام بدبیاری‌ها مواجه شد تردیدی نیست اما عملکرد ضعیف وزنه‌برداران و کادر فنی را نمی‌توان نادیده گرفت.
شکسته شدن چند رکورد جهانی و خصوصاً رکوردهای دسته فوق سنگین، حکایت از سطح بسیار بالای مسابقات امسال داشت. از طرفی مصدومیت نابهنگام بهداد سلیمی و سعید محمدپور، وقتی با اعلام قطعی عدم صدور مجوز شرکت سهراب مرادی در رقابتها همراه شد، عملاً بار روحی – روانی سنگینی بر سایر اعضای تیم وارد ساخت و این یعنی بخش عمده شانس های کسب مدال طلا و امتیاز از گردونه رقابتها حذف شدند.
هر چند تا آن زمان ان شاءالله نفراتی چون بهداد سلیمی، سعید محمدپور و سهراب مرادی شرایط حضور در المپیک را پیدا خواهند کرد اما با این حال باید به روزهای پیش رو با دید واقع بینانه تری نگریست. تیم ملی وزنه برداری کشورمان خصوصاً در ۴ وزن نخست احتیاج به پشتوانه سازی جدی دارد؛ فرآیندی که قطعاً به چند سال زمان نیاز دارد و با علم به این موضوع، شاید بهتر باشد برای بازی های المپیک سال آینده ، توان موجود را روی ۴ وزن دوم متمرکز کنیم. ضمن اینکه از دل همین مسابقات لیگ وزنه برداری نیز می توان استعدادهای ناب و جدیدی را شناسایی و روانه مسابقات پیش رو کرد؛ کما اینکه کمتر کسی فکر می کرد در این دوره از رقابتهای جهانی، علی هاشمی در دسته ۹۴ کیلوگرم، بعد از کیانوش رستمی ستاره ۸۵ کیلوگرم کشورمان، با کسب ۵۴ امتیاز بهترین عملکرد را داشته باشد.
به هر روی آنچه در آوردگاه آمریکا بر تیم ملی وزنه برداری ایران گذشت، رضایت بخش نبود و فدراسیون وزنه برداری خود را مکلف به ریشه یابی ناکامی هاو نواقص موجود می داند. این عملکرد نه چندان مطلوب البته می تواند پلی باشد برای افتخار آفرینی در المپیک ریودوژانیرو؛ به شرط آنکه مشکلات را درست شناسایی کنیم، در رفع آنها با یکدیگر تعارف نداشته باشیم و با جدیت به برنامه آماده سازی تیم (ولو آنکه تغییراتی نسبت به گذشته در برنامه ها اعمال شود) اهتمام بورزیم. مسابقات هیوستون از این حیث یک تلنگر برای وزنه برداری کشور بود که بدانیم در چه وضعیتی قرار داریم و برای آباد کردن مزرعه موجود، باید در دوران کاشت تلاش مضاعفی داشته باشیم.
به هر شکل وزارت ورزش باید اشراف کامل در همه رشته های ورزشی داشته باشد و کسانی را انتخاب کند که لیاقت داشته باشند و عزل و نصب ها بر اساس قانون مدون و با تامل باشد تا همچنان شاهد ناکامی ورزش کشورمان نباشیم .
*جهان
به هر شکل این رشته همیشه مدال آور هم دچار ناکامی شد تا نقش وزارت ورزش در تکمیل ناکامی رشته های ورزشی پررنگ تر از پیش شود .
لطفا وزارت ورزش توضیح دهد
کوروش باقری بهترین مربی وزنه برداری جهان. الان کجاست؟ اصغر مهماندوست بهترین مربی تکواندو جهان. در حال حاضر چه می کند ؟ حسین شمس بهترین مربی فوتسال جهان. چه و ضعیتی دارد ؟
چرا در حالی که ما بهترینها رو داریم ولی ناگهان براحتی رهایشان می کنیم و بعد از ناکامی ها دوباره به یاد آنها می افتیم ؟
اقای شمس با رئیس فدراسیون مشکل پیدا کرد، مثل اقای مهماندوست. تنها اقای بنا فقط از جمع بهترینها پس از ناکامی کشتی فرنگی دوباره برگشت...
چرا ما باید با چهار طلا قهرمان مسابقات تکواندو جهان بشویم ولی الان به مدال گرند پری مکزیک دلخوش باشیم...
چرا در حالی که توانستیم به مقام پنجم جام جهانی فوتسال برسیم ، ولی الان در دو دوره در حسرت قهرمانی آسیا بسر می بریم؟
چرا برخی از روسای فدراسیونها که واقعا ضعیف کار می کنند به رغم ناکامی های فراوان همچنان در پست خود باقی ماندند؟
چرا در رشته جودو رستگار وقتی حکم برکناری میراسماعیلی همشهری وزیر ورزش و نایب رییس جنجالی خود داد و هدایت‌پور را به عنوان جانشین او انتخاب کرد وزارت ورزش سکوت نکرد و در بیانیه‌ای حکم برکناری میراسماعیلی را ملغی اعلام کرد! ؟
به هر حال نکته مهم در این مسابقات شکسته شدن همه رکوردهای رضازداه توسط ورزشکار روس بود .
شاید اگر در حق سعید علی حسینی وزنه بردار جوان ناملایمات صورت نمی گرفت الان رکورد جهان در اختیار این جوان برومند ایرانی بود .
جوانی که به قول خودش در بیست سالگی رکورد حسین رضازاده را شکست به تعداد سال های زندگی اش از دنیای وزنه برداری محروم شد تا یکی از استعداد های وزنه برداری ایران به همین راحتی از دست برود.وزنه برداری که این روزها حسرت یک چیز را زیاد می خورد؛حسرت از دست رفتن رکورد دنیا که در دست حسین رضازاده بود و حالا متعلق به روس هاست:«بعد از رضازاده خیلی از ایرانی ها بودند که می توانستند رکوردش را بزنند.خودم این توانایی را داشتم و در 20 سالگی به رکورد 215 و 260 رسیدم اما او تنگ نظر بود و هرگز اجازه این را نداد تا من وزنه بزنم.رضازاده همیشه می گفت باید پسرم این رکورد را جابجا کند!
شاید اگر فقط یکی مثل بهداد سلیمی یا سهراب مرادی می توانست در این آوردگاه وزنه بزند، حضور در جمع ۶ تیم بالای جدول رده بندی امتیازی مسابقات دور از ذهن نبود.
در اینکه فدراسیون وزنه برداری برای حضور در رقابتهای جهانی با انواع و اقسام بدبیاری‌ها مواجه شد تردیدی نیست اما عملکرد ضعیف وزنه‌برداران و کادر فنی را نمی‌توان نادیده گرفت.
شکسته شدن چند رکورد جهانی و خصوصاً رکوردهای دسته فوق سنگین، حکایت از سطح بسیار بالای مسابقات امسال داشت. از طرفی مصدومیت نابهنگام بهداد سلیمی و سعید محمدپور، وقتی با اعلام قطعی عدم صدور مجوز شرکت سهراب مرادی در رقابتها همراه شد، عملاً بار روحی – روانی سنگینی بر سایر اعضای تیم وارد ساخت و این یعنی بخش عمده شانس های کسب مدال طلا و امتیاز از گردونه رقابتها حذف شدند.
هر چند تا آن زمان ان شاءالله نفراتی چون بهداد سلیمی، سعید محمدپور و سهراب مرادی شرایط حضور در المپیک را پیدا خواهند کرد اما با این حال باید به روزهای پیش رو با دید واقع بینانه تری نگریست. تیم ملی وزنه برداری کشورمان خصوصاً در ۴ وزن نخست احتیاج به پشتوانه سازی جدی دارد؛ فرآیندی که قطعاً به چند سال زمان نیاز دارد و با علم به این موضوع، شاید بهتر باشد برای بازی های المپیک سال آینده ، توان موجود را روی ۴ وزن دوم متمرکز کنیم. ضمن اینکه از دل همین مسابقات لیگ وزنه برداری نیز می توان استعدادهای ناب و جدیدی را شناسایی و روانه مسابقات پیش رو کرد؛ کما اینکه کمتر کسی فکر می کرد در این دوره از رقابتهای جهانی، علی هاشمی در دسته ۹۴ کیلوگرم، بعد از کیانوش رستمی ستاره ۸۵ کیلوگرم کشورمان، با کسب ۵۴ امتیاز بهترین عملکرد را داشته باشد.
به هر روی آنچه در آوردگاه آمریکا بر تیم ملی وزنه برداری ایران گذشت، رضایت بخش نبود و فدراسیون وزنه برداری خود را مکلف به ریشه یابی ناکامی هاو نواقص موجود می داند. این عملکرد نه چندان مطلوب البته می تواند پلی باشد برای افتخار آفرینی در المپیک ریودوژانیرو؛ به شرط آنکه مشکلات را درست شناسایی کنیم، در رفع آنها با یکدیگر تعارف نداشته باشیم و با جدیت به برنامه آماده سازی تیم (ولو آنکه تغییراتی نسبت به گذشته در برنامه ها اعمال شود) اهتمام بورزیم. مسابقات هیوستون از این حیث یک تلنگر برای وزنه برداری کشور بود که بدانیم در چه وضعیتی قرار داریم و برای آباد کردن مزرعه موجود، باید در دوران کاشت تلاش مضاعفی داشته باشیم.
به هر شکل وزارت ورزش باید اشراف کامل در همه رشته های ورزشی داشته باشد و کسانی را انتخاب کند که لیاقت داشته باشند و عزل و نصب ها بر اساس قانون مدون و با تامل باشد تا همچنان شاهد ناکامی ورزش کشورمان نباشیم .
*جهان
