بسیجی مدافع امنیت، پوریا احمدی که چندی پیش در اغتشاشات تهران مجروح شده بود، روز گذشته به شهادت رسید.
به عنوان هنرمند از جامعه هنرمندان دوست دارم مطالبات به حق مردم را با توجیه مردم درست کنند. این جو را آرام کنند.
هیچ وقت به فضای مجازی نیامده و نمی آیم، از هیاهو و حاشیههای آن خوشم نمی آید، سعی میکنم حرفم را در رفتارم و کارهایی که میکنم نشان دهم و علاقه ای به اظهار نظر شتابزده در فضای مجازی نداشته و ندارم.
برخی سلبریتی های بی غیرت بخوانند؛ شهید زقاقی:وقتی جامعه ما را "بی غیرتی" و " بی حجابی" گرفت، مادرم گریه کن که "اسلام" در "خطر" است.
اگر راست میگویی پول برنامه را پس بده و سپس دستور توقف صادر کن! اگر هرکس دیگر هم جای ایشان بود وقتی با آن اسکورت چشمگیر موتورسواران و بادیگاردها رفت و آمد میکرد؛ کوچههای خاکی برره را فراموش مینمود.
به راستی کدام حجاب اجباری؟! اگر حجاب اجباری بود آیا خانم معتمد آریا میتوانست در تداوم این فتنه مرموز به راحتی حیا و شرم خویش را، آن هم سر مزار مرحوم امین تارخ و در ملاءعام چوب حراج بزند؟! و قبر در انتظارش را پیشاپیش بلرزاند!
«رو به حاج قاسم گفتم من لیاقت شیخ محمد را نداشتم، حاج قاسم در پاسخم گفت «این حرف را نگویید، اول شما شهید شدید و بعد شیخ محمد». این صحبت های حاج قاسم دلم را قرص کرد و امیدوارتر.
آهنگساز و رهبر ارکستر با اشاره به چگونگی ساخت موسیقی فیلمها و محبوبیت آنها گفت: برای ساخت موسیقی فیلمها ریاضت کشیدم، با شخصیتهای آنها زندگی کردم، اگر به شخصیتی در فیلم تیر اصابت کرده، به من هم تیر اصابت کرده است، به همین دلیل موسیقی این فیلمها از قلب من جوشیده است.
میگفت شیعههای عراق در جنگیدن و شجاعت بینظیرند؛ دلشان هم خیلی با اهل بیت(ع) است؛ طوری که تا پیششان نام «حسین» و «زینب» را میبری طاقتشان را از دست میدهند.