به گزارش شهدای ایران به نقل از کیهان، حسین دهباشی که پیش از این هم در یادداشتی برجام را عهدنامه‌ای ننگین و ذلیلانه توصیف کرده بود، این بار در فضای مجازی نوشت: بر میزِ کار یا روی قسمتی از چشم‌نوازترین جای اتاق کار اغلب وزرا، اعضای عالی‌رتبه دولت، رؤسای سازمان‌های مهم، استانداران و سفرای ایران نزد دیگر کشورهای جهان، قاب خاتم نفیسی است با متن به‌استادی و زیبایی خوش‌نویسی شده، هدیه نهاد ریاست جمهوری و موسوم به «منشور اخلاقی دولت تدبیر و امید». متنى که با این جملات آغاز می‌شود:«خداوندا به تو پناه می‌برم از استبداد رأی، عجله در تصمیم، تقّدم نفع شخصی و گروهی به مصالح عمومی و بستن دهان رقیبان و منتقدان. بارالهی! یاری‌ام کن تا بنده مخلصی برای تو و خادم لایقی برای مردم باشم و فراموش نکنم: آنچه بر پیشینیان رفته است...»آن کلمات رفیقانه‌ترین آرزوهای نگارنده بود که برای فراز پایانی سخنان آقای دکتر روحانی عزیز در مراسم تنفیذ حکم‌شان نوشت و ایشان به‌درستی و شیوایی نزد رهبری و پیش چشمان مشتاق و پرسشگر میلیون‌ها هموطن ایرانی، واژه به واژه و هر واژه زیباتر و محکم‌تر از واژه قبل از روی کاغذ خواندند...
حالا نزدیک به دو سال از زمانی که آن تمنّانامه انتقادپذیری را به‌روی تخت بیمارستان و برای سخنرانی دوست سیاستمدار و گرامی‌ام نگاشته‌ام، می‌گذرد ...جشنواره مطبوعات نزدیک است و هر دم صف تحریم‌کنندگان آزرده از کم‌تحمّلی و کارنابلدی وجه اطلاع‌رسانی و پاسخگویی دولت در آن، طویل‌تر. انتخابات در پیش است و هرآینه شمار حتّی دوستان نزدیک و یاران همدل و همراهانی که دیگر هیچ گوشی را شنوای نصایح مشفقانه خود نمی‌یابند، افزون‌تر و من راستش هرچه بیشتر می‌گذرد در فایده و صداقت و واقعیّت آن حرفهایی که قلم در خون آزادی‌خواهان این وطن زده و نوشتم و آن تصاویری که فریم به فریمش را از گوشت و پوست و جان و آرمان‌های مؤمنانه عزیزترین عزیزان خود ساخته‌ام، مرددتر.