به گزارش شهدای ایران، روزنامه دولتی ایران، در سرمقاله شماره شنبه خود به قلم فردی به نام امیر یوسفی نوشت: برجام، بپسندیم یا نپسندیم، پای خیلی‌ها را به تهران گشود. این پاگشایی از میهمانان نامدار، معلوم بود که به مذاق بسیاری خوش نخواهد آمد. در آستین، هرچه داشتند به‌کار زدند تا در وهله اول شیشه برجام بر زمین بخورد و از خورجین در نیامده، زایل شود. برخی به خود برجام پنجه انداختند. باقی به فرزندان برجام پریدند.

این یادداشت می‌افزاید: از این فرزندان، فعلاً آن یکی که زمینه ورود «دیگران» به ایران را فراهم کرده بیش از همه در معرض تهمت است. مخالفان گمان می‌کنند که در جیب چمدان هر مسافر سیاسی یا اقتصادی یا فرهنگی که راهی تهران می‌شود، کالایی غیرمجاز وجود دارد. خیال می‌کنند که آستر قبای فلان میهمان اروپایی را اگر بشکافی جنسی قاچاق در آن خواهی یافت...خلاصه، سخن بر سر تذکر به هشیاری نیست بلکه تکرار ذهنیتی است که خبر از یک تهاجم می‌دهد. از ضرورت هشیاری که لازمه هر تبادل و تعامل سیاسی است فراتر می‌رود.

 

*تشبیه انتقادات این روزها به اشکالات غیر قابل اختفای متن برجام به «پنجه انداختن» و «پریدن»! کار صحیحی نیست و امری در ادامه ماجرای «به جهنم فراخواندن منتقدان» ارزیابی می‌شود.

خصوصاً اینکه وقتی این تشبیهات غلط، در تریبون رسانه‌ای دولت هم صورت پذیرفته باشد، مخاطبان نخواهند توانست بین آنها و برخی رفتارهای دولت نظیر ضرورت تحمل انتقاد و یا تذکر رئیس‌جمهور به یک وزیر به خاطر ادبیات ناصحیح در مقابل منتقدان، جمع ایجاد کنند.